Elk leven vormt een microscopisch kleine, golvende lijn in de tijdruimte. Af en toe komt er een knik in die lijn. Voor Adriaan Swerts was een zwaar ongeval op zijn 18de er zo een. De gevolgen ervan zal hij de rest van zijn leven dragen, pijn is zijn dagelijkse, zure metgezel. Een metgezel waar slechts één tegengif voor bestaat: muziek.
In Swerts’ geval is dat pijnlijk eerlijke, post-klassieke ambient.
Vertraging en verstilling zijn de kernwoorden die ons ingefluisterd worden wanneer we zijn debuut album One voor het eerst te horen krijgen.
Twaalf glooiende composities waarin Swerts’ piano maar ook het harmonium en strijkers centraal staan en die hij vermengt met (digitaal bewerkte) geluiden uit de natuur en hier en daar een synthesizer (in Distant Overtones bijvoorbeeld). Erg persoonlijk werk dat eigenlijk bedoeld was voor eigen gebruik. Adriaan vergelijkt ze zelf met stukken ijs die samen meestromen met een rivier en langzaamaan een ijseiland vormen.
Hier en daar klinkt het geluid wat overstuurd en vervormd en dat is geen toeval. Swerts gebruikte oude bandopnametechnieken om de steriliteit van de digitale perfectie te vermijden. Random ruis die ook het leven tekent en inkleurt.
In One laat Swerts horen hoe hij omgaat met de tragische fragiliteit van het leven, de oneindigheid, aftakeling en de dood. Finaliteiten waar we uiteindelijk allemaal mee te maken krijgen hoezeer we er ook tegen vechten. Een stukje muzikale poëzie en een zoektocht naar die sprankeltjes schoonheid die het allemaal de moeite waard maken.
Elk nummer wordt vergezeld door een videoclip van de hand van Adriaan. Het artwork werd gemaakt door Celia Bayo.
WEBSITE / PIANO AND COFFEE / BANDCAMP
