Liverpool: het is er een beetje anders. De auteur van dit stukje stond er ooit te zeiken in de urinoirs van een pub en zeek er zwaar naast, geschrokken als hij was door een poster aan de muur: “Gelieve uw glas niet in het gezicht van een ander te duwen.” Slik.
Paul McCartney had zoiets nooit gedaan, al weerklonk Liverpool met de misthoorns van aanmerende schepen in hem. Die schepen bleven er niet lang; hij wel. McCartney (tachtig; vandaag – 18 juni 2022) had er namelijk zijn vrienden en eentje daarvan, ene John Lennon, was wegens twee jaar ouder al een ancien in het vak Lichte Muziek. McCartney, bassist, vroeg een beetje bedeesd aan Lennon of die hem de akkoorden van Eddy Cochrans Twenty Flight Rock kon aanleren. En de rest is, zo leerden we allemaal op school, geschiedenis.
The Beatles! Even hard gillen! Zo, dat lucht op. Ze leerden de stiel – spelen tot je doodvalt – in hun stad en die andere havenstad, Hamburg, tussen de hoeren en hun pooiers, tussen aanmerende zeelui in een wasem van amfetamines, achtergelaten door hen die tijdens de laatste wereldoorlog dingen gingen bombarderen. Yeah Yeah Yeah!
Het was Lee Harvey Oswald die met wat kogels richting Kennedy de sixties officieel op gang schoot, maar dan waren daar eveneens die vier uit Liverpool. The times were a changin’: decreten verkondigden dat de hemel vanaf dan enkel nog helderblauw moest zijn en het waren de trompetten van Sgt. Peppers die de summer of love aankondigden, maar het ging allemaal, net als dit stukje, te snel.
Lennon, het straatschoffie, gooide met stenen en druppelde vitriool in songs. McCartney roerde er oneindige scheppen suiker door. Maar: het werkte.
Tot het stokte, anno 1970. Lennon ging met zijn Yoko zuipen in Amerika, McCartney ging schapen scheren in Schotland. Richtte met echtgenote Linda Eastman zijn groepje Wings op. En ja, er volgden nog fantastische platen al werd Macca (voor de vrienden) toch meer een soort zingende kerstman.
Ach, wat doet het er toe? Paul McCartney is één van die weinigen die jouw en ons wereld veranderd hebben. Stuur hem een kaartje. En duw je glas niet in het gezicht van een ander.
