Hoeveel leden van The Byrds zijn nog niet overleden? Straks eens tellen. Want dit stukje gaat over David Crosby en die is er dus niet meer, en het is een wonder dat hij hier zo lang gebleven is.
Crosby wist, zoals elke zichzelf respecterende jongere, niet wat met zijn leven (één eindeloze snelweg op weg naar het begin van de regenboog, als je jong bent) aan te vangen. Studeerde wat, sukkelde wat met zijn gitaar in allerlei bandjes en leefde het leven van de drop-out. Dat kon, het waren tenslotte de Amerikaanse sixties. En die werden op gang geschoten door Lee Harvey Oswald, letterlijk, met wat kogels richting JFK. En die hele sixties werden aangeslagen met dat beginakkoord van Roger McGuinn op zijn Rickenbacker: de “Twààààng” die Mr. Tambourine Man aansloeg en de niewe dageraad aankondigde. The Byrds waren geboren, en Crosby hielp bij de geboorte.
Wat was er gebeurd? The Byrds hadden zoals iedereen de profeet Bob Dylan gevolgd en besloten diens Mr. Tambourine Man van enige elektrische bedrading te voorzien. Dylan vond het goed en ging zelf elektrisch met epische gevolgen maar dat is een ander verhaal. The Byrds werden evenwel de grootste band van Amerika, gingen eigen werk brengen, maakten wonderlijke platen als Fifth Dimension, Younger Than Yesterday en The Notorious Byrd Brothers. En op de hoes van die laatste is het hoofd van Crosby vervangen door dat van een paard.
Wat was er gebeurd? (bis) David Crosby was een moeilijk mens, kon niet om met bandmaten McGuinn en Gene Clark die de betere songs schreven. Dus verhuisde Crosby zijn ego naar andere regio’s en begon aan het formeren van een supergroep. Want Graham Nash was zijn Manchester en zijn Hollies beu en belandde in Californië. Stephen Stills verliet het Canada van zijn groepje Buffalo Springfield en sloot zich aan. En een wonder diende zich ook aan: hun samenzang oversteeg die van Phil en Don Everly; zelfs die van John en Paul. Als leeuweriken klonken ze dan ook op Crosby, Stills & Nash, uitgebracht in 1969 en net op tijd voor Woodstock; overigens hun tweede optreden. Neil Young (ook uit Buffalo Springfield) kwam er dan nog bij, met hem maakten ze in 1970 Déjà Vu en dat is een plaat die, ook nu nog, blijft draaien.
Het ging mis. Er kwamen drugs en gewillige vrouwen en Neil Young ging terug naar zijn schuur op de boerenbuiten. David Crosby werd een icoon van de hippiebeweging, kickte af, begon opnieuw, vloog de bak in en weer buiten en bleef leven tot de remarkabele leeftijd van 81. Wat rest en altijd resten zal: zijn stem. Sommige stemmen doof je niet zomaar.
Terug naar boven. Hoeveel leden van The Byrds zijn nog niet overleden? Roger McGuinn (gitaar) en Chris Hillman (bas) rekenen nog op hun stofwisseling. Michael Clarke (drums) en Gene Clark gingen ten onder aan werkelijk heidens hedonisme. David Crosby is daar nu bij. Er komt geheid ruzie van.
