Zaterdag werd de aftrap gegeven voor het najaarsprogramma van Muziekcentrum Kinky Star. Om nog eens te trappen, meer bepaald in de richting van een open deur: het wordt eens te meer zeer druk in Vlasmarkt nr. 9 dit najaar. Een eerste ruwe schatting doet ons voorlopig landen bij iets meer dan 100 shows tot nieuwjaar en alles free of charge.
Wyatt E., één van de vele exponenten van de b(l)oeiende Luikse scene, mocht zaterdag de debatten openen. Het Waalse trio, steevast gehuld in iets dat erg veel weg heeft van een boerka, deed dat op overtuigende wijze met een puntgaaf concert. Het sinister ogende gezelschap, voor de tweede maal al te gast in Kinky Star, maakt naar eigen zeggen muziek voor goden. Het is maar hoe je het zelf noemen wil. Muziek die de voorbije jaren zijn weg vond naar twee goed onthaalde albums: Mount Sinai/Aswan (2015) en Exile To Beyn Neharot (2017).
Die goddelijke ambities zijn goed voor episch-dramatische composities waarin constant gelaveerd wordt tussen subtiele postrock en donderende doom. Met Oosters klinkende accenten in de rugzak. Een soundtrack bij de nachtmerries van duizend-en-één-nacht.
Wyatt E. bracht zaterdag een krachtige en goed opgebouwde set waarin het beste van de twee albums so far werd gebracht. Geen bindteksten en nauwelijks adempauze tussen de drie bedrijven door. Slechts drie bedrijven inderdaad, het gemiddelde Wyatt E.-nummer rondt met gemak de kaap van een kwartier. Met het bezwerende Aswan, ingezet met spijkerharde drums, werd de beklemmende trip na een uur afgesloten. En kwam er een dik verdiend en fors applaus aan. Sterk optreden van een even ongewone als intrigerende band.
