Na 5 platen en een stevige livereputatie hoeven we Triggerfinger niet meer voor te stellen. Na 2 AB-shows in december werd er nog een derde toegevoegd in februari om de release van Colossus te vieren, een album dat ons toch lichtjes teleurstelde.
Het voorprogramma werd verzorgd door Hong Kong Dong, ook geen onbekende op onze pagina’s. Het Gentse trio maakt een soort elektronoisepop en staat binnenkort op We Are Open in Trix, maar mocht ons dus eerst komen opwarmen voor Triggerfinger in de AB en was stiekem toch wel belangrijk geweest in de beslissing om af te zakken naar de Brusselse concertzaal.
Hong Kong Dong vulde de AB met een heel volle sound, klonk soms erg dansbaar en dan weer poppy, maar overtuigde vooral. Frontvrouw Sara Yu Zeebroek had veel effect op haar stem en droeg in sommige nummers een robotachtig masker en Geoffrey Burtons gitaar klonk meer als een synth, om maar te zeggen dat de band uitblinkt in eigenzinnigheid.
De ene keer denken we aan Kraftwerk, dan weer Soulwax en ook MGMT liet misschien wel zijn sporen achter in de muziek van het trio. Het resulteerde in een behoorlijk indrukwekkend optreden en extra argument om hen mee te pikken op We Are Open. Sterk!
Dat Triggerfinger live beresterk is, is in de loop der jaren een garantie geworden.
We gaan niet rond de pot draaien, ook nu speelde de Antwerpse band gewoon de AB helemaal plat. Opvallend was wel dat het gebruikelijke trio versterkt werd door gitarist Geoffrey Burton, jawel, die van Hong Kong Dong, maar ook van Arno en Iggy Pop (!). Daardoor klonk Triggerfinger nog grootser en nog steviger dan voorheen. De eerste single van de nieuwe plaat, Flesh Tight, volgde al vrij vroeg in de set en zorgde voor een eerste hoogtepunt.
Triggerfinger speelde logischerwijs heel wat nummers uit zijn jongste plaat, maar die vielen live veel beter mee dan op het album. Snediger, gebalder, krachtiger en vooral met heel veel overgave.
Opvallend was vooral het spelplezier van de band, frontman Ruben Block vertelde gretig wat een geweldige keet die Ancienne Belgique wel was en naar het einde toe werden we getrakteerd op een geweldige drumsolo van Mario Goossens, en dat minutenlang. Na enige tijd verschenen ook Block en bassist Monsieur Paul met drumstokken in de handen ten tonele en zij assisteerden Goossens naar een gigantische climax. Wat kan die man drummen!
Nadien knalde Triggerfinger gewoon verder massieve riffs en een groove zo strak als het buikje van Eva De Roo.
Afsluiten deed de band met Colossus, titelnummer van hun jongste plaat. Een hoogtepunt was een feit, maar toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat die riff wel heel erg lijkt op Isolation van Joy Division.
In de bisronde coverde Triggerfinger zowaar Man Down van Rihanna, weliswaar helemaal naar de hand van de band gezet. Overtuigen hadden ze al gedaan.
Triggerfinger klinkt na al die jaren nog steeds gretig en bewees dat in de AB met een stevige show waarin de band bewees dat de mindere laatste plaat live er wel degelijk staat.
QUINTEN JACOBS
