Foto’s: Cees Van de Ven
Op de laatste zondagnamiddag van oktober, waren we te gast op een wel heel speciaal verjaardagsfeestje, in de jazzclub van De Casino in Sint-Niklaas. Nu ja, ‘verjaardagsfeestje’. Rhythm-grootmeester, percussionist Stéphane Galland was uitgerekend die dag jarig, zo vertelde hij op gegeven moment en stoemelings. Galland zette, samen met zijn Rhythm Hunters een intense, ongelooflijk ritmische en swingende set neer.
Meanderende en virtuoze pianopartijen, het subtiele zingen van de bas, alsook prominenter aanwezig én in dienende rol, een fenomenale blazerssectie én de galante multi-ritmes die Galland gretig uitdeelde, het was het recept voor een geniale negentig minuten. Het lichtjes fantastisch nieuwe zelfgetitelde album werd voorgesteld, met op Transe Culture na, alle machtige composities uit het album present in de set, plus nog één standard als toegift, “Omdat we zo mooi voor hem Happy Birthday hadden gezongen”. Het was ‘Fasten your Seatbelt’ en de ritmes, geniale composities en fraaie soli tot ons laten komen en volop genieten, die zalige zondagnamiddag.
The Rhythm Hunters zijn eigenlijk het logische vervolg op (the mystery of) Kem, Gallands vorige project. Ook nu was het doel om verschillende benaderingen van ritme te verkennen en ze te integreren in een vloeiend muzikaal discours. Galland en zijn ritmejagers deden dat met brio, nooit klonk het ‘kijk mama zonder handen’-geforceerd of technisch. Alle puzzelstukjes vielen vlotjes en organisch in elkaar. Het spelplezier spatte er vanaf, de een-tweetjes en uitgewisselde blikken tussen de muzikanten waren aandoenlijk, ook zij genoten overduidelijk met volle teugen.
Positivv werd door Wajdi Riahi ingezet op de piano, zachtjes meanderend, Galland zuinig zachtjes op de percussie, met dan de blazers, Pierre-Antoine Savoyat op trompet, Shoko Igarashi op tenorsax en Yonatan Hes op altsax, met de bas van Louise van den Heuvel die subtiel en tegelijk toch ook prominent de tune meespeelde. Geniaal hoe de melodie zich ontwikkelde met heerlijk virtuoos toetsenspel van Riahi, mooie koperen tonen, een fijn bas-intermezzo van Louise en Gallands percussiewerk dat alles mooi met elkaar verbond.
Positivv vloeide naadloos over in een andere compositie, of was het gewoon deel twee? Alleszins vinnig en swingend met weerom prima performant pianowerk van Riahi, erg mooie sax- en trompet een tweetjes en een geweldige bassolo van Louise. Dan weer sax-a-gogo, terwijl Galland het tempo gevoelig aan het opdrijven was, wat een geweldig ritme, wat een vibe, wat een groove. Even vervloekte je de jazzclub-setting en wou je het op een dansen zetten, enfin wij alvast.
Galland stelde zijn band voor en zette altsaxofonist Yonatan Hes in de bloemetjes, die moest invallen voor Sylvain Debaisieux: “Het is nog maar de tweede keer dat hij meespeelt”. Waarop Morphing Dolphins werd ingezet door de blazers. Wat een gewéldige tune. Blazers in de lead, dan verrukkelijk toetsenwerk van Riahi, de ritmesectie Van den Heuvel en Galland die subliem begeleidde. Wanneer Riahi rustig soleerde, hoorde je Louise en Stéphane nog heel subtiel begeleiden. Magisch mooi. Galland versnelde even, Savoyat gaf een trompetsolo ten beste, waarop het de beurt was aan beide saxofonisten. En wat Shoko Igarashi met die tenorsax deed, de ogen gesloten in volle concentratie, was gewoon fenomenaal.
Met een pianoriedel kondigde Riahi The Lindy Effect aan, gevolgd door een funky basloopje van Louise, opnieuw Riahi op de toetsen en Hes die overnam op altsax. Dan voluit alle blazers, – wat een power, jongens – terwijl Riahi mooie dingen op piano deed, zuinige en toch prominente percussie van Galland, nog meer koperenpracht en pure virtuositeit. En die keren dat Riahi de toetsen niet beroerde, zag je hem met volop genieten van het gebeuren. Mooi, toch?
Ipseity werd door Louise zachtjes ingezet op de bas, Stéphane tikte de compositie zuinig verder op gang, de trompet en saxen zetten in, waarop Igarashi de lead nam, met Riahi die onderwijl weer schandalig mooie pianolandschapjes tekende. Een geweldige trompetsolo van Savoyat, blazersgalore en Galland die het tempo gevoelig opdreef, waarop de compositie weer een weinig uitstierf.
Zachte toetsen van Riahi, en Igarashi blies Artemis leven in, met een sublieme saxpartij. Haar sax bleef nog even in de hoofdrol, algauw vergezeld door de altsax van Hes en de trompet van Savoyat die zich niet onbetuigd lieten. Het pianowerk van Riahi had iets dreigends, Louises bas klonk subtiel én prompt, Gallands percussie was zuinig en ingetogen, met dan weer heerlijke pianovirtuositeit van Riahi.
“Are you still alive?” vroeg Galland aan diens aandachtige publiek. Dat bevestigde gretig waarop de muzikant ons vertelde dat we al aan de laatste compositie toe waren. Op de “oohs” antwoordde hij “Yes, but these are long songs. Oh, today is my birthday”, waarop Louise Happy Birthday op de bas inzette en menig melomaan voor Stéphane zong.
Met Morpheus werd de set besloten. Louise zette in op bas, de blazers namen meteen de meerstemmige lead, geweldig percussiewerk van de jarige Galland, Riahi met subtiel en machtig pianospel, nog meer blazerspracht en fantastische overall sound.
En plots was het voorbij, Stéphane Galland dankte iedereen, ook de mensen van De Casino, “altijd fijn om hier te spelen!”, wou hij nog kwijt. Een guitige Louise was opnieuw aanstoker van dienst en zette opnieuw Happy Birthday in, nu nog gretiger meegezongen door de zaal, waarop Galland besloot om nog een bis te brengen: “Jullie hebben zo mooi voor mij gezongen, dus we doen er nog eentje. Het is een standard benieuwd of jullie het herkennen.”
Met Afro Blue, een compositie van Mongo Santamaria werd feestelijk besloten, een feest aan percussie, piano en blazers. Ondertussen was het halfzes. Hongerige magen of niet, velen gingen toch nog eerst langs de merchandise stand om die nieuwe cd te scoren. Gelukkige verjaardag nog, Stéphane en nog eens bedankt!
Haal zeker dat album in huis (Stéphane Galland & The Rhythm Hunters, Challenge Records), of beter nog: probeer Stéphane Gallans & The Rhythm Hunters nog ergens live mee te pikken. Je zal het je niet beklagen, geloof ons vrij.
