Tekst: Hendrik Hindrex
Op 28 januari 2022 brengt Stef Kamil Carlens & The Gates Of Eden in zaal De Roma te Borgerhout een tribute aan Bob Dylan. Op de tachtigste verjaardag van Robert Zimmerman postte Stef Kamil Carlens op Youtube Bob, till we drop (A Midnight Special), een registratie van een studioconcert met een eigenzinnige keuze uit Bobs werk. Een voorsmaakje voor vier concerten, waarvan de thuismatch in De Roma vermoedelijk het hoogtepunt wordt.
Stef Kamil Carlens doet een gooi naar de Belgische kampioenstitel in de discipline Bob Dylan Tribute. Om die titel wordt jaarlijks gestreden tussen Roland Van Campenhout en het trio Derek, Bruno Deneckere en Nils De Caster. Roland zong
al in 1974 (!) op de Franse elpee Hommage A Bob Dylan het liedje Let me die in my footsteps. Op de VRT zong hij samen met Kris De Bruyne het nummer Only A Hobo. Maar Roland verdiende zijn titel vooral met de prachtige bewerking Oorlogsgeleerden (naar Masters of war) uit de cd Nomaden van de muziek (2000) van Roland & Wannes Van de Velde. Tussendoor zijn de concerten van Roland altijd wel een beetje een tribute aan Zimbo. Derek en co geven sinds
mensenheugenis jaarlijks een tribute aan Bawb rond diens verjaardag. Nogal wat Bobcats willen die afspraak niet missen.
De intro van de midnight special is in de stijl van Theme time radio hour, het uitstekende radioprogramma hosted by Bob Dylan. Stef vliegt er meteen in met All Along The Watchtower. Al snel komt ook zijn Rabbit Field Studio in beeld. Wat een
tegenvaller: ergens ligt warempel een ongebruikte hoed! Greil Marcus moest maar eens een boek schrijven over de kleding van stijlicoon Bob Dylan. Op de hoes van Nashville Skyline groet Bob Dylan zijn publiek – hoed in de hand – op krek dezelfde manier als Eric Von Schmidt op diens elpee The folk blues of Eric Von Schmidt. De hoes van Desire verwijst naar de debuutplaat van John Phillips uit 1971: soortgelijke bontkraag en sjaaltje. Maar de hoge hoed van Phillips werd vervangen door een handgemaakte Thunderclap uit de collectie van Baron Hats Inc. uit Los Angeles. De beaver versie van deze hoed is er bij wijze van tribute (!) nog steeds te koop voor 1.100 USD. Dylan is overigens nog steeds trouwe klant bij Baron. Hoofddeksels zijn altijd wel ‘part of the show’ bij Dylan. Vooral tijdens de Never ending tour houdt Dylan vast aan een Amerikaanse ’taylor made’ kledingstijl. Het jasje van Carlens lijkt eerder iets van Marino Falco in een latere levensfase. Mijn gedacht! Het is een matige imitatie, terwijl we de eigen stijl van Carlens wel kunnen waarderen. Dat moet dus straks veel beter kunnen in De Roma! Enfin, All Along The Watchtower, Carlens brengt deze klassieker niet beter dan Jimi Hendrix in 1968, maar hij spartelt zich er zich wel doorheen als een duivel in ‘a road full of mud’.
In 1989 was Dylan zijn imago van protestzanger al een tijdje grondig beu. Hij neuzelt Political World op Oh Mercy onzorgvuldig. Carlens schoont het liedje op met een verrassend en degelijk resultaat. Lize Accoe en Leki kleuren het nummer knap in.
Van I and i uit de prachtige elpee Infidels (1983) was meer te maken dan wat Carlens ermee doet. Dylan noemde het een ‘Caribbean song’. Ondanks de ritmesectie Sly Dunbar en Robbie Shakespeare werd het toen net geen reggaenummer. Doctor Dread gaf het in 2004 met toestemming van Dylan een reggae- en een dubremix. Misschien had Carlens beter meer ruimte gelaten aan zijn band om hier mee te experimenteren. Matt Watts, ga je gang!
Liefhebbers van het liedje Shelter From The Storm raden we toch eerder de versie van Steve Adey aan. Maar de versie van Stef Kamil kan zeker door de beugel. Wie een meer snedige versie van dit liedje wil horen is er aan voor de moeite. Zelfs toen Dylan het nummer live bracht met The Grateful Dead mocht het harder.
Het album Infidels is Carlens dus blijkbaar niet ontgaan. Terecht, overigens. Mark Knopfler werd aangezocht als producer, nadat naar verluidt David Bowie, Elvis Costello en Frank Zappa voor die eer bedankten. In de wereld van Bawb is bijna alles ‘naar verluidt’ want de Columbia Recording Artist is nogal op zijn privacy gesteld. Carlens voelt zich zichtbaar in zijn schik als hij het nummer Don’t Fall Apart on me uit die elpee brengt. En weer zijn het Lize en Leki die het nummer naar een hoger niveau tillen. De degelijke vertolking van License To Kill uit dezelfde plaat mist de boosheid van het origineel. Voor zijn vertolking van dat nummer in de Letterman Show bracht Bob Dylan daarentegen de Latino punk band The Plugz uit Los Angeles mee! Misschien was Neighborhood Bully een betere keuze geweest. De Midnight special begint vaart te minderen, vandaar…
Carlens vervolgt met twee nummers uit het verguisde Empire Burlesque (1985). Emotionally Yours en Never Gonna Be The Same Again zijn naar de normen van de Nobelprijswinnaar literatuur maar matige nummers van de ‘Disco Dylan’, zoals Bob die dagen wel eens smalend genoemd werd. Het waren dan ook de jaren dat Bob letterlijk de rug keerde naar zijn publiek en schier onherkenbare versies van zijn liedjes bracht.
De Antwerpenaar herpakt zich ferm met een degelijke versie van Most Of The Time uit Oh Mercy (1989). Een briljant nummer natuurlijk, dat door producer Daniel Lanois perfect ingeblikt werd. Diezelfde Lanois deed ook het album Time Out Of Mind (1997). Een mooi sprongetje voor Carlens naar Not dark yet. Hij kan met deze interpretatie rustig doorstoten naar het Europees kampioenschap Bob Dylan Tribute. Maar Slovenen scoren graag op Europese kampioenschappen. Severa Gjurin uit Ljubljana is Stef vóór geweest. De zangeres leverde hiermee één van de meest bijzondere covers van Dylan ooit af. Wie niet op dat Europese podium zal staan is Die Twa met zijn Friese versie Klear Om Te Gaen uit de verder opmerkelijke cd In Frysk Earbetoan Oan Bob Dylan, Dylan In het Fries.
De finale van het Carlens’ ‘earbetoan’ nadert. Toch even op rewind gedrukt om te horen of er niet iemand ‘Judas!’ roept. Nee, zodat Stef Kamil een – helaas zoals de meeste covers van dit nummer – veel te brave versie van Like A Rolling Stone neerzet. Toen een iets te alerte fan in de Free Trade Hall te Manchester in 1966 zijn ongenoegen uitte over de ‘elektrische’ Dylan, was The Bard formeel: “You’re a liar… (en tot zijn band The Hawks) play it loud !” En zo geschiedde. Dat moment blijft een keerpunt in de rockgeschiedenis. Maar de dreun waarmee het liedje toen begon, ontbreekt helaas. Nog een geluk dat Stef de originele tekst niet hoefde te zingen. Die werd uitgesmeerd over – alweer naar verluidt – twintig velletjes papier en werd door The Bard omschreven als “a long piece of vomit”. Dat het lied zou gaan over Edie ‘Miss Lonely Girl’ Sedgwick en Andy ‘the diplomat’ Warhol is genoegzaam bekend.
Stef Kamil Carlens besluit zijn opmerkelijk eerbetoon in schoonheid. In Forever Young krijgen Lize Accoe en Karoline Leki Kamosi eindelijk een solomoment. Het nummer werd tientallen keren gecoverd, maar deze versie mag dank zij de dames
pronken op het ereschavotje.
Ondertussen vierde Roland Van Campenhout en zijn Psychedelic Everly Brothers (!) tijdens de Dikke Dekenijfeesten op de Gentse vlasmarkt de tachtigste verjaardag van Dylan op geheel eigen wijze. Net voor het slot van zijn optreden balde de 76-jarige bluesveteraan zijn vuist, stak zijn linkerarm omhoog en kraaide “Nobody can sing the blues like Blind Willy McTell”. Daarop toverde hij een – hoe kan het ook anders ? – een straffe psychedelische riff uit zijn Gibson. Om luttele seconden later met een sierlijk sprongetje het podium te verlaten. Maar onze aandacht werd toch vooral getrokken door de rood-witte baseball cap met een afbeelding van… Big Bill Krakkebaas. Chapeau ! Dit haast Bijbelse tafereel was ongetwijfeld het leukste Bob Dylan tribute in het bizarre jaar 2021.
Live kan het Antwerpse godenkind altijd net een tikkeltje meer. Op enkele van de beste Belgische concerten die ik ooit zag, was Carlens een protagonist: een early clubconcert van dEUS, een muzikale begeleiding van een stomme film met
Moondog Jr. en vooral recenter een spannend optredend van I H8 Camera. Dit komt dus goed met dank aan een schare uitstekende muzikanten: Geert Hellings, Matt Watts, Simon Pleysier, Thomas De Prins, Mirko Banovic en Sam Gysel. En
Lize Accoe en Karoline Leki Kamosi zorgen voor de kers op de taart.
Stef Kamil Carlens & The Gates Of Eden: in 2022 te zien in Utrecht, Brussel, Antwerpen en Breda.
Info : www.stefkamilcarlens.be en www.deroma.be
