Deze zomer gaf Stef Kamil Carlens en zijn band (Nicolas Rombouts op bas, Maarten Moesen op drums, Nel Ponsaers op keys en backings en Alma Auer op harp en backings) een fantastisch concert op Crammerock. Daar bestond de setlist uit nieuw werk, maar ook een best of van Zita Swoon, Moondog Jr. en zijn solodebuut. Het viel daar op hoe talentvol Carlens wel is en hoeveel knappe songs hij in zijn backcatalogus heeft zitten. De maand daarop verscheen zijn tweede soloplaat, Making Sense Of ∞, een sublieme schijf waar Carlens zich volledig laat gaan in alle vrijheid en dat levert een topschijf op.
Wij waren benieuwd of hij in Sint-Niklaas weer zo’n straf concert ging neerzetten. De Antwerpse singer-songwriter Paulien Rondou, alias Catbug mocht mee op tournee als voorprogramma van Stef Kamil. Vorig jaar bracht ze haar debuutplaat Universe uit, een album vol weemoedige lo-fi deuntjes voor mensen maar ook voor dieren. Terwijl de 25-jarige Paulien op haar debuutplaat werkte met keyboards had ze die voor het live optreden thuis gelaten en begeleidde ze zichzelf enkel op haar akoestische gitaar. Haar belangrijkste troef liet ze niet thuis, haar magistrale stem. Ze heeft een engelenstem die veel wegheeft van het tembre van Joni Mitchell, het klonk allemaal zo soepel, ook in de hoogte kon ze fantastisch uithalen.
Haar songs gaan over gewone dingen: over in het veld wandelen en de zon zien opkomen, hoe het voelt als je een das bent… Mooie idylische liedjes die zeker veel aandacht verdienen. Helaas dacht een groot deel van een uitverkochte Casino er anders over want na twee nummers gingen de meesten al een gesprekje aan zodat de mooie klanken van Catbug werden gestoord door gebabbel. Maar Rondou liet zich niet van haar melk brengen en ging dapper door. Tonnen respect hebben we voor dit opkomend talent met haar gouden stem en haar warme songs.
Stef Kamil Carlens en zijn fantastische band begonnen met de Zita Swoon-klassieker Thinking About You All The Time. Op een bezwerend ritme werd de zaal onmiddellijk in vuur en vlam gezet, deze keer was het publiek wel mee vanaf de eerste seconde. Daarna volgden enkele songs uit de recente cd: Back On The Road, het voor de overleden zangeres Yasmine geschreven Empty World en The Goverment Is No Game. Daarna werd er terug in de donkere kelder van de Belpop gedoken met nog een Zita Swoon-klassieker Hot Hotter Hottest, die ongelofelijk funky klonk. Het nieuwe aanstekelijke Painted Glass volgde daar perfect op.
Verder op de setlist stonden de Zita Swoon-wals Our Daily Reminders en de Moondog Jr.-hit TV Song. In het anti-oorlogs lied Lament On General Smedley D. Butler hoorden we wat Leonard Cohen-invloeden daarop volgde het groovy New Town. Carlens kondigde het nummer Making Butter, Baking Bread aan als het nummer over seizoenen, maar ook over pompoensoep en confituur maken.. Toen gingen we naar het stevige People Are Like Slamming Doors van Zita Swoon en het bluesy I’m Going Away afkomstig uit Carlens solo-debuut. Voor de afsluiter van de set plugde Stef Kamil zijn smartphone in waar de backingtrack op stond van My Soul Is In The Desert, Maarten ruilde zijn drums en bespeelde de viool op dit nummer en Rombouts vleide zich neer op de grond plaats met zijn bas en leefde zich uit met zijn effecten, dit alles zorgde voor een sfeervolle klasse afsluiter.
Natuurlijk kwam er nog een bis-ronde met Carlens die solo achter de piano een ingetogen passievolle versie van Jintro And The Great Luna bracht. Melinda’s Blues van Zita Zwoon volgde en Dream Blues sloot de bisronde af. Stef Kamil Carlens had weer een magistrale set in Sint-Niklaas neergezet. Samen met zijn sublieme muzikanten die zoveel speelplezier uitstraalden dan het enthousiasme over straalde naar het uitzinnige publiek.
Je kan Calens met zijn band nog aan het werk zien op:
09/11 – Cactus, Brugge
12/11 – Het Depot, Leuven
26/11 – Handelsbeurs, Gent
28/11 – Roma, Antwerpen
18/01 – Reflektor, Luik
19/02 – Jezuïtenkerk, Lier
28/02 – Tabaksfabriek, Kortemark
11/03 – Feestzaal Eldorado, Humbeek
