Lelijke kerstballen worden het straatdecor, de verkooppiek van geschenkpapier bereikt zijn jaarlijkse hoogtepunt en op het dorpsplein maken kerststallen hun intrede (hoewel). Het zijn niet alleen de signalen dat het jaarlijkse feestgewoel eraan komt, ook het einde van een concertseizoen. Bij Democrazy eindigden ze (wat had je anders verwacht) in schoonheid, en nog wel met het allerlaatste optreden van Soldier’s Heart.
Voor de band van Sylvie Kreusch was 21 december een eindpunt, voor Frederik Poisquet en Jelle Hermans bijna een beginpunt want dit was pas hun derde optreden. Nu al in de Vooruit, maar goed, Jasper Segers van Soldier’s Heart deed de productie van hun single Melody For The Sun, wat veel verklaart. Live krijgt het duo er nog eens de steun van Thomas Lauwers bovenop en hoe clichématig het ook klinkt, een betere naam dan die van Schaduwland konden de Gentenaren voor hun muziek niet bedenken. Duistere elektronica, maar met veel psychedelica. Luistermuziek waarbij je je dansschoenen niet mag vergeten. Hoewel het technisch wat aftasten was, zag de uitverkochte balzaal een drietal aan het werk waarvan men wist dat ze er beslist nog een keer zullen staan. Tot binnenkort!
Tijd voor nieuwe uitdagingen. Sylvie Kreusch wil naar verluidt het solopad op, of doet deze dagen zeer mooie dingen met partner Maarten Devoldere in Warhaus, en Benjamin Cools en Ferre Marnef hebben hun zinnen gezet op Glints waarvan zeer veel wordt verwacht. Ondanks het feit dat Soldier’s Heart nog tot veel meer in staat was, nodigden de vijf ons uit voor een allerlaatste dans. Let it all end…
Zagen we gisteren in datzelfde gebouw ook bij Wallace Vanborn een heleboel sterren uit de alternatieve muziekwereld, was dat bij Soldier’s Heart niet anders…Tsar B., Lennert Coorevits van de Compact Disk Dummies of (hoe kon het ook anders) Maarten van Balthazar, ze waren er allemaal!
Niemand die het zal ontkennen, maar de magneet van Soldier’s Heart is Sylvie (probeer maar eens één seconde niet te kijken naar deze schoonheid!), gelukkig zit ook op muzikaal vlak alles snor. Het is natuurlijk wel vijgen na Pasen (hoewel alle goede bands op een dag zich herenigen), toch hebben de vijf met hun songs de ideale combinatie tussen heerlijke radiopop en shoegaze gevonden, en dankzij Ferre ook een flinke pak funk.
Dansen op het graf van je lievelingsband, zo leek het wel voor de uitbundige fans die tijdens Savage papieren harten bovenhaalden. Een melodie met de woorden “Don’t fuck it up”, je deed het Sylvie, en was dat een traan die de blondine wegpinkte toen een paar uitbundige fans rozen op het podium wierpen? Muziek is ook emotie.
Sylvie is er zich maar al te goed van bewust dat ze de ceremoniemeester is en met één vingerknip meer kan bereiken dan de meeste stervelingen onder ons, maar iemand die pop als Ears & Eyes kan neerpennen of een song van Gabriel Rios (Broad Daylight) tot het zijne kan omtoveren is die macht van harte gegund. Soldier’s Heart verdween zoals ze gekomen was (vanuit het niets). Op een wit doek werden de mooiste momenten van 4 jaar ultieme pop geprojecteerd, de dj speelde het thema van Twin Peaks en plots beseften we dat het afgelopen is… Bedankt voor de laatste dans!
