Home Live SHURA + ROSIE LOWE, Botanique (13/11/2019)

SHURA + ROSIE LOWE, Botanique (13/11/2019)

by Astrid Venturuzzo

De Britse singer-songwriter Rosie Lowe verzorgde het voorprogramma van Shura in de Botanique, gisteren. Muzikaal gezien vallen ze alvast in dezelfde lijn en klinkt Rosie als de perfecte opwarmer. Gewapend met haar hese, zachte stem en een drumpad swingt Lowe met volle gemak door haar pop/R&B repertoire. Haar set openen doet ze met Birdsong, van haar meest recente plaat YU. Plaat die warm onthaald werd en waarmee Rosie Lowe zich met de medewerking van onder andere Floating Points, heeft bewezen als volwaardige multi-instrumentalist.

Andere hoogvlieger van dit album en tevens het hoogtepunt van haar set gisteren was Pharoah, waar Rosie erin slaagde om voldoende power uit haar drumpad te halen. Verder hadden we ook nog recht op een primeur, een nieuw lied dat Lowe tot dan nog niet live had gebracht en dat nog geen officiële titel had. Gezien de enthousiaste reacties stelde Lowe voor om de song Brussels te dopen, tot groot jolijt van het publiek uiteraard.

De sterke reverb die op haar, reeds frêle stem, werd geplaatst, kwam echter niet in ieder lied even goed naar voren. Ook de eenzame compositie van enkel microfoon en elektronisch drumpad bracht niet altijd de meest krachtige geluiden over, maar het feit dat Lowe met zo’n bescheiden opstelling reeds zo’n innemend optreden kan geven doet ons alleen maar geloven in haar kunnen. Tot dan was ze meer dan voorprogramma-waardig.

Het was Shura’s eerste keer in de Botanique en ze vond het dan ook een merkwaardige beleving om op te treden in een ‘huge greenhouse’. Helemaal in het zwart gekleed, jeans en leren jasje, met hoed en gitaar, lijkt het wel alsof we naar een hardrock/punk act komen luisteren. Dan toch tot de eerste noten aanslaan en de indie/pop/elektro vibes door de boxen galmen.

Shura, oftewel Aleksandra Denton, is afkomstig uit Manchester en krijgt sinds de komst van haar laatste album forevher het status van “queer queen” aldus Pitchfork. In de drie jaren tussen haar eerste album Nothing’s Real en haar laatste nieuwe forevher is Shura (hopeloos) verliefd geworden en dat mag de wereld weten. Het album gaat volledig over de liefde tussen de twee vrouwen, maar is tegelijk ook breder dan dat; perfect voor iedereen die de verblindende, bijna religieuze ervaring van extreme verliefdheid heeft gekend. Dat gevoel van totale ontreddering, maar tegelijk ook volledige overgave, heeft Shura op een geweldige manier weten over te brengen in muziek, wat resulteert in songs die overlopen van seksualiteit, zowel in lyrics als in ritme en melodie. Er was dan ook enige nieuwsgierigheid of Aleksandra deze thematiek ook live zou kunnen omzetten in een stomende set.

Opener BKLYNLDN, bracht ons onmiddellijk in de juiste mood. De melige, dromerige vibes behelzen de thematiek van de lange-afstandsrelatie waar Shura zich tijdens het schrijfproces in bevond. Het afstand nemen en reikhalzend uitkijken naar het opnieuw samenzijn (So you’re coming over Brooklyn to London. Though I didn’t expect it. Now we’re lying in my bed) vormen de juiste ingrediënten voor een sterke dosis sensualiteit. Ook hit religion (u can lay your hands on me), die vrij vroeg op de avond kwam, creëerde een sensuele sfeer. Licht heupwiegend werd het publiek gewekt en rondom ons zagen we dat de eerste steelse blikken tussen koppeltjes uitgewisseld werden.

Niet ieder lied uit forevher zorgde voor de verwachtte sfeer. Zo werd in side effects, een song over het verblijven in verschillende AirBnB’s – aldus Shura, het stomende karakter van op de plaat geruild voor een bescheiden, zachtere versie. Ook titeltrack forevher werd op deze manier gebracht en vormde daardoor een gemiste kans. Op deze momenten leek Shura het zekere voor het onzekere te nemen door zacht te zingen, veilig verborgen achter de geluidseffecten van haar microfoon. Niet exact de uitstraling die wij krijgen bij het beluisteren van haar laatste album, maar wel de verlegen artieste die Shura eigenlijk nog steeds is. The stage (een nummer over daten terwijl je een nerd bent) en flyin’ bracht ze dan wel weer in een meer pure vorm, met een meer aanwezige uitstraling.

Wij hoeven echter niet verlegen te zijn, zo blijkt wanneer Aleksandra ons voorstelt om na het optreden langs te komen voor een babbeltje aan de merch-stand. Om dan met een glimlach de tonen van 2Shy in te zetten, nummer uit haar eerste album Nothing’s Real. Het is duidelijk dat Shura de liedjes uit Nothing’s Real onder de knie heeft en zich hier ook veiliger voelt. Tijdens doorbraak hit Touch komt ze volledig uit haar schulp en dartelt ze rond op het podium op zoek naar handjes om te schudden. White Light, laatste song voor de bis-ronde, is voor ons het hoogtepunt van de show. Op plaat klinkt dit nummer al best stevig, maar live werd het gebracht met zo’n explosiviteit dat het onmogelijk was om niet volledig mee te gaan in de ronkende beats en lichtflitsen die aan een hels tempo gebracht werden.

Ideaal om het podium te verlaten, maar ook tijdens de bisronde had Shura nog verassingen klaarstaan. Tommy, de kleine parel uit het album Forevher, werd op de meest zuivere manier gebracht en dat deed deze song alle eer aan. Met Skyline, Be Mine, tevens het laatste nummer op het album, zorgde Shura nog voor een afsluiter van jewelste. Vooral de innemende outro kwam live zeer sterk uit de hoek, gesterkt door de belichting en de intensiteit waarmee Shura haar gitaar en drumpad bespeelde.

De combinatie van haar rock-outfit, wilde blonde haren en gitaar kunnen doen vermoeden dat Shura geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. Haar soms verlegen podiumaanwezigheid spreekt dit dan weer tegen. Haar labelen als “queer queen”, of haar labelen tout court doet Shura geen eer aan. Tijdens haar optreden gisteren, trachtte ze voornamelijk om de liefde, die zij momenteel zo intens voelt, te verspreiden over de Orangerie. Op sommige momenten lukte dit met de vingers in de neus, maar dit is vooral te danken aan de sensualiteit die zij in haar nummers steekt op de momenten waarop ze deze schrijft. Op het podium zou iets meer standvastigheid zeker geen kwaad kunnen en onze gok is dat dit tijdens de volgende doortocht in ons land op een groter podium zal zijn.

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More