Of er al eens met de inwoners van Retie gelachen wordt als ze de stad binnenrijden als ze het naambordje van de stad opmerken, vroeg Jacky Willems van Peuk. Doen wij ook eerlijkheidshalve. Grapjes mogen nog gemaakt worden, niet? En toch heeft het stadje met 12000 inwoners een opmerkelijke muzikale werking. Met Retie Rockt een alom gerespecteerd festival, Dark Balloon waar je doorgaans het meer donkere werk kan zien en de organisatie Kortoor.
De affiche van Kortoor op 18 oktober zag er door omstandigheden een beetje anders uit. Sekushi werd al vanaf de prille dagen aangekondigd, maar headliner Mojo & The Kitchen Brothers moesten helaas forfait geven. De organisatie bleef niet bij de pakken zitten en belde Peuk op. Aan de kaartjesverkoop merkte je het in ieder geval niet, want GC Den Dries zat tot aan de voordeur volgepropt.
Grappig genoeg meteen goed voor twee FONS Records-acts op de affiche. Escape Somehow, de tweede van Peuk, verscheen dan wel op PIAS maar hun avontuur begon jaren geleden bij het label van Niels Hendrix, net als Sekushi die volgend jaar hun tweede album uitbrengen dat op 25 maart in De Roma in Antwerpen wordt voorgesteld. Maar alvorens de sinjorenstad in te pakken, eerst Retie dus! En dat deden ze en hoe!
Ondertussen zijn we erachter gekomen dat ‘sekushi’ Japans is voor “sexy”. Weten we ook weer, mocht iemand ooit een ticket naar het land van de rijzende zon willen boeken. Wat je ook mag weten is dat het viertal garant staat voor een kwaliteitsfeestje. We hebben het zelf niet zo voor bands die de zaal willen ombouwen tot een feestpaleis. Te geforceerd, weet je wel. Maar dat is bij Sekushi toch eventjes anders, ook al is de uitsmijter een (geslaagde!) versie van Every 1’s A Winner van de discoband Hot Chocolate. Een geniale riff overigens!
Toon Verdonck, Sam D’hondt, Youri Van Uffelen en Thomas Deckx zijn vier kloeke heren die een unieke mix maken van surf, funk, Ennio Morricone en alles wat positief op de heupen werkt. Grotendeels instrumentaal en het soort band waar je niet op uitgekeken raakt, wegens net iets te veel goede trucjes van de foor op zak. Er werden een heleboel nummers gespeeld uit de nieuwe plaat, weliswaar zonder de vooropgeschoven singles, want Lara Chedraoui en Rudy Trouvé bleven thuis (denken we toch), maar wel bijvoorbeeld het overheerlijke Hoot. Kortom, als je feest in huis wil, bel Sekushi. Je hoeft je er niet eens voor generen.
Peuk dan. Het slechte nieuws is dat Retie voorlopig het laatste eindstation voor een tijd werd. Binnenkort brengt frontvrouw Nele Janssen haar tweede plaat met Head On Stone uit en het debuut met Kotskat, Jacky Willems en Jonathan Frederix zitten volop in het buitenland met HEISA en alsof dat nog niet genoeg is, werd Jonathan onlangs geselecteerd als laureaat voor het Sound Track-parcours voor zijn project met Sander Boury. Een drukke agenda waarin ook nog eens nieuwe nummers moeten worden gemaakt voor het derde Peuk-album.
Van een begrafenissfeer was geen sprake. Jacky was wel deels zijn stem kwijt door zijn thuismatch de dag ervoor met HEISA in Hasselt, maar dat kon de pret en nog minder de rockmachine niet stoppen.
De vertrouwde setlist van de Escape Somehow-tour werd lichtjes omgegooid en begon met Good Old Ways, wellicht het mooiste liedje dat Peuk schreef en dichter dan hier zal Nele waarschijnlijk niet bij Kim Deal raken. De nineties blijven dan ook de grootste inspiratiebron voor de drie, en dat lag niet alleen aan het feit dat Jonathan een t-shirt van The Offspring droeg.
We zijn er na al die jaren nog steeds niet uit of Peuk nu postgrunge, noise of sludge is. Hoeft ook niet. Peuk is Peuk. Klein van gestalte, maar niemand die zo kan krijsen als Nele Janssen. En dat doet ze! Op de classic Cave Person, maar ook op Inconvenient, Enabler of Rudy, songs die smeken om een moshpit, maar ze bleven rustig daar in Retie. Ook veel emotionele momenten. Nog altijd hebben we geen idee waarover Lebanon gaat, maar het is wel het meest aangrijpende nummer dat de band schreef. Dat kunnen we trouwens ook zeggen van Break Table.
Na een uurtje ging de tornado liggen. Feestje afgelopen en een dankbare band die teruggefloten werd. Erase Me werd de afsluiter van een gigantisch mooi hoofdstuk. Bladzijde omdraaien en op naar het volgende!
Luminous Dash dankt Luc Jespers voor de foto’s.
SEKUSHI Website – Spotify – Facebook – Instagram
PEUK Facebook – Instagram
KORTOOR Facebook – Instagram
