Een eerste plaat breng je maar één keer in je leven uit en dus moet je dat vieren met stijl. Het is ondertussen bijna traditie geworden dat Oost-Vlaamse bands kiezen om hun babyborrel door te laten gaan in de Gentse Charlatan of honderd meter verderop in het al even gezellige Trefpunt. Sad Boys Klub koos voor het laatste. Een optreden dat overigens wekenlang op voorhand uitverkocht was. Dat komt ervan als je een charismatische frontman in huis hebt en een sound bezit die de luisteraar genadeloos omver blaast. En zeggen dat het offensief van dit viertal nog maar net is begonnen.
Zelf hadden we er niet aan gedacht, maar er is geen betere band denkbaar dan Klutter om onze favoriete trieste jongens te vergezellen. Brugge mag dan wel meer en meer een oersaai openluchtmuseum worden, gelukkig tref je er ook wel nog wat dirty rock ‘n roll aan. In de vorm van Klutter dus. Een band die werd opgericht door Arthur Langbeen die er in de Arteveldestad op zijn dooie gemak in slaagde om de prijs weg te kapen voor het brengen van gevatte droge humor.
Tussen de grappige bindteksten door hoorden we rauwe, melodieuze postpunk die ergens op het kruispunt van The Fall en Gang Of Four ligt. Altijd een goede referentie! En eighties dus, maar wel de juiste eighties. Postpunk waarbij het tweede deel van het woord niet werd vergeten en veel beter klinkt dan de doorsnee rommel die je door de alsmaar meer falende algoritmes en slapende persjongens als indie door de strot geduwd krijgt. Onthoud in ieder geval onze raad: als je nog eens de naam Klutter ziet opduiken, blokkeer gewoon je agenda.
Dat hadden dus een honderdtal mensen ook gedaan voor Sad Boys Klub. Ondertussen geselecteerd voor Sound Track. Of ze die gaan winnen, durven we niet te beweren, want het concurrentieniveau binnen de Oost-Vlaamse selectie ligt belachelijk hoog. De vraag is of ze die prijs überhaupt nodig hebben, ook al is het natuurlijk mooi meegenomen, maar maak je geen illusies: Sad Boys Klub is gewoon één van de beste bands van dit moment. Zowel op de planken als op plaat.
Onlangs verscheen hun 10-inch Talking Silence die werd opgenomen met Arjan Bogaert in de Barefoot Studio samen met Jasper De Petter, de RONKER-schreeuwer en tegenwoordig zelfs Willy-dj.
Op het vinylplaatje prijken vijf nummers. Uiteraard werden die allemaal gespeeld en aangevuld met vijf nummers waaronder een (geslaagde) cover van Shout van Tears For Fears. Het verraadt meteen de liefde voor de 80’s. De band windt er geen doekjes om dat ze weg zijn van bands als The Chameleons en zo kun je Sad Boys Klub ook het best omschrijven: weemoedige postpunk waarin je evenveel tristesse als energie in aantreft.
Het feestje begon met Cry Scene. De gedroomde adrenalinestoot die zweeft tussen Joy Division en A Place To Bury Strangers, waarop Thomas Seynhaeve zich meteen van zijn meest nijdige kant laat zien. Bezeten van woede waardoor het moeilijk is om niet aan Ian Curtis te denken. Charisma troef en toch is Sad Boys Klub zoveel meer dan een band rond een fenomenale zanger, maar gewoon de optelsom van vier gedreven muzikanten.
De bas van Gilles Dierickx, ook actief bij The Rats, laat alles trillen. Soms duikt hij wel eens het publiek in waardoor we met lede ogen het vocht van onze pint op de vloer zien belanden. Maar Gilles mag dat, zeker als hij je ook nog eens met zijn synths bij de keel grijpt zoals op God Insane. Perfect in combinatie met de strakke drums van Lucas Vanmeerhaeghe en het gitaargeluid van Gilles Van De Vijver, ook in de rangen bij Dad Magic.
Voor het opzwepende A Calling, al weken een favoriet bij ons, werd Rik Bontinck van Lightspeed op het podium geroepen. Het belang van kameraadschap moet je nooit onderschatten. Net zoals het feit dat we in veertig minuten een klein muzikaal wonder zagen.
Je kan de band nog live zien op:
18/10 JH Uzuz, Gistel
20/10 Het Depot, Leuven
08/11 Rusfeesten, Maldegem
06/12 JOC, Ieper
13/12 De Keldr., Mechelen
KLUTTER VI.BE Instagram
SAD BOYS KLUB Facebook – Instagram – Spotify
