Het waren opnieuw Coca-Cola Sessions in de AB en dit met twee totaal verschillende bands. Enerzijds Pavlove, een psychedelische indie rock band en anderzijds Le Manou met haar Franstalige elektronisch project.
In de vijf-koppige Gentse band Pavlove worden de half-Iraanse zus en broer Reina en Fabian Rasti vergezeld door enthousiaste muzikanten die spelen op bas, gitaar, drum, synths, afrikaanse en klassieke bongo’s.
Ze openden met Play van hun debuut-ep, waarna Because Of You de temperatuur nog hoger bracht in de reeds broeierige AB-club. De zwoele stem van Reina is daar één van de oorzaken van. Ze kondigden een nieuwe ep aan in het najaar waarop o.a. Pomme Granny Blood staat. Een hoorbaar complexer nummer dan bijvoorbeeld Keira, dat eerder dartel poppy met een melancholische toets is. Met Give Me All You’ve Got brachten ze de zon naar binnen. Het contrast tussen de basstem van Fabian en de zwoele stem van Reina is groot maar toch passen ze zo mooi samen. Na If She Really Is Your Light werd Overload, een psychedelische cover van de Sugababes, op ons losgelaten. Het geeft de teneur aan die de nieuwe richting wat voeding geeft, wat je ook merkt bij Savages. Als bisnummer brachten ze Anything but Cupid waar hun 60’s invloeden echt hoorbaar zijn.
Na een half uurtje pauze kwamen de muzikanten van Le Manou het podium op. Le Manou, genoemd naar de 23-jarige Manou Maerten, wordt begeleid door Karin Broeckhove Ibarra (cello en zang), Michaël Degreef (drum) en Domien Cnockaert (elektronica, toetsen). De artiestennaam is een aanklacht tegen het “hokjesdenken”, tegen genderdiscriminatie maar ook voor het zich voelen als “one of the guys”.
Voor Cnockaert was dit het laatste optreden met Le Manou. Hij zoekt andere oorden op. Hopelijk vinden ze iemand evenwaardig om hem te vervangen want de driekoppige band en Manou zijn echt met mekaar verweven. Ook de lyrische, klassieke muziek en de elektronische vibes passen perfect samen.
Ze begonnen de set met het donkere Elle waarna het nieuwe nummer Perfection, over jezelf accepteren, volgde. De emotie die Manou in haar stem legt, doet je het zelf ervaren. Je voelt wat zij voelt, zeker bij de balade T’Aimer is dit het geval. Bij dit nummer is de aanwezigheid van de cello, meer dan in de andere nummers, duidelijk hoorbaar.
Het nieuwe en fragile Addict, haar eerste single L’Homme,over de liefde, het sterke uitgaansnummer Fling, een mengeling van balad en elektronische muziek, en Long (“geschreven voor een stoute jongen en daarom heb ik hem vermoord in mijn dromen”) vulden de setlist aan.
Le Manou vond het zelf super plezant en liet ons uiteindelijk nog eens uit de bol gaan op Pour Toi. Ze deed ons uiteindelijk zelfs twee keer door de knieën buigen. En het was er al zo heet.
