Er zijn zoveel vragen waar een mens geen antwoord op heeft. Bestaat God? Is er leven na de dood? Zijn de waargenomen ufo’s nu verzonnen of niet of is heel die Brexit niet meer dan een coup de théâtre? Antwoorden die we in ons menselijk bestaan wellicht nooit zullen vinden. Een vraag die perfect in het rijtje past: wat is jazz, en nog beter… wanneer is iets jazz?
Wat doet je met het trio PAARD.? Is dit nu jazz? In ieder geval stonden de drie dit jaar op Gent Jazz, hoewel ook dat geen definitie van het woord is… jazz en Sting? Als jazz moeilijke muziek is die alleen maar te begrijpen valt door mensen die van bovenaf met een hoog IQ zijn gezegend, dan is dat niet het geval voor deze kerels. Want PAARD. is uiterst toegankelijk, en helemaal niet ingewikkeld. Zie je jazz echter als een zalig trip vol onweerstaanbare ritmes en gespeeld door klassenbakken dan is het antwoord een volmondig ja!
PAARD. had de eer om het concertseizoen van de Gentse Afsnis te mogen openen. Na een kalm jaar heeft het Gentse muziekcafé besloten om er dit jaar weer volledig voor te gaan door op zowat iedere woensdag een gratis concert te organiseren, en dat gaat van Raveyards tot Vandal X! Concerten in de Afsnis betekenen ook “bakske vol”, en ja mijnheer… ook bij PAARD. stonden ze tot buiten!
Een vibrafoon, een vette funky bas en perfecte drumslagen. Meer heb je niet nodig om een overvol muziekcafé in trance te brengen. Zo goed als ongezien in de buurt van de Vlasmarkt, maar de meer dan honderd toeschouwers waren zo goed als muisstil. Ligt natuurlijk wat aan het respect dat het publiek voor deze drie artiesten heeft, want allesbehalve de eerste de beste. Wim Segers kennen we als vibrafonist en frontman van Compro Oro. Bassist Owen Perry Weston dan weer van samenwerkingen met Kunde, Coely en Zwangere Guy, terwijl we bij Sigfried Burroughs ondertussen de tel zijn kwijt geraakt bij hoeveel bands hij achter de drumkit zit (van It It Anita tot Kapitan Korsakov).
Maar er was meer dan bewondering. Af en toe is er pauze om het publiek te laten applaudisseren, maar voor de rest grossiert PAARD. in het beste van de funk (van George Clinton tot Prince), classic hiphop, krautrock (Neu!) en natuurlijk ook jazz. Dansbaar, en dan bij momenten weer uiterst ingetogen. Muzikanten die hun instrumenten volgens de academische school perfect weten te beheersen, maar nooit vergeten dat ze voor een publiek staan en meer doen dan “kijk eens wat ik kan”. Een betere start voor ons concertseizoen kon niet, een paardje waar je met gerust hart kan op wedden!
