Een plaat die vorig jaar zo wat ieder eindejaarlijstje sierde: Sciencing van Millionaire. Officieel geen comeback, feit is wel dat de nieuwe plaat de groep rond Tim Vanhamel heeft teruggebracht, en hoe! En het lijkt ook maar niet te stoppen, niet dat we dat willen. Vorig jaar op zo wat ieder festival en in iedere zaal te zien. En ook dit jaar lijkt die trein verder te rijden, getuige de invaller op Werchter, weliswaar met dank aan fraudeur Dotan. De AB net niet uitverkocht (weliswaar zonder de balkontjes en de zitplaatsen) en alweer een verdiende pluim in het gat van de Limburger.
Eerst de support act: Bed Rugs. Jammer genoeg kon de Antwerpse band niet van de Millionaire-opkomst profiteren. Mager gevulde zaal, maar misschien heeft dat iets te maken met de stijlbreuk tussen de twee groepen. De enige link tussen de twee is dan ook de Belgische nationaliteit, en de kwaliteit. Is Millionaire een decibelvreter dan zoekt Bed Rugs eerder de rust op, hoewel er met Annelies Van Dinter een soort van Kim Deal-achtig element in de moderne psychedelica van Bed Rugs is geslopen.
De gespeelde songs kwamen uit het nieuwe album Hard Fun Grand Design (eind mei op WasteMyRecords), een plaat die is opgenomen in het Amerikaanse Georgia met Derek Almstead en Will Cullen Hart. Americana is dan ook de manier waarmee je ze moet omschrijven, of de Fleet Foxes met een vuil kantje.
Gemakkelijk zal het niet worden om wederom door het Belgische publiek te worden omarmd zoals ze dat in 2012 met hun debuut 8th Cloud deden. Daarvoor is de “concurrentie” in dit piepkleine land net iets te hard en heeft de band net iets te lang stil gelegen. De songs zijn er in ieder geval wel en 30 minuten sowieso te kort voor een plaat die 26 nummers telt. Wie ze allemaal wil horen of toch veel daarvan, werd door de band op 26 mei uitgenodigd in Het Bos voor de releaseshow.
Veel volk dus voor Millionaire. Millionaire is natuurlijk Millionaire, maar als je het ons vraagt is de reden van dit succes ook te zoeken in het feit dat ieder optreden van de band anders is. Geen groep dus die haar setlist naar iedere zaal mee sleurt, maar bij ieder concert voor iets anders kiest, zelfs de manier waarop de songs worden gespeeld heeft een variabel karakter.
De eerste verrassing kwam meteen bij de eerste song: Ballad Of Pure Thought. Niet het podium bestormen met zijn vierkante rode gitaar zoals hij op de afgelopen concerten deed, maar alleen akoestisch met een ballad openen. Hiermee werd meteen duidelijk dat dit avondje Brussel met Millionaire er één ging worden in alle gedaantes. Vanhamel zelf was ook anders. Eerder ontroerd door het feit dat hij na al die jaren opnieuw in een volle AB stond. Misschien gepakt door emoties, maar geen rem op de energie. Ook niet op zijn droge (geniale) humor, zelfs op zijn Brussels, zo werd Damien Vanderhasselt aangekondigd als de man op de “batterie”.
Zeer veel songs uit Sciencing die een psychedelisch, bijna schizofreen, gezicht van de band toont. Vanhamel weet natuurlijk zelf ook wel dat Millionaire voor velen een decibelmachine is, en wat is er beter dan een gebalanceerde set van oud en nieuw? Op wat eenzame crowdsurfers na ontplofte de zaal nooit, feit was wel dat na iedere song de applausmeter overuren mocht kloppen.
Van de nieuwe songs bleven vooral het zweverige Under A Bamboo Moon, het altijd fantastische I’m Not Who You Think You Are, de uptemporocker Busy Man, het aan het publiek opgedragen Silent River en het gestoorde synthpopdeuntje Love Has Eyes hangen.
Millionaire blinkt ook uit door de magie van het samenspel. Sjoerd Bruil en Vanhamel zijn een match made in heaven en dat vertaalt zich vooral in de oudere stevige nummers (de knallers I’m On A High en Champagne, of Street Life Cherry).
Na net geen anderhalf uur verdween de vijand van de geluidsmuur achter de coulissen. Millionaire toonde wat iedereen van ze wist: enerzijds zijn ze nog steeds één van de hardste rockers van het land, maar eveneens een band met een weemoedig gelaat (Back In You waarmee de bisronde van een dik kwartier inclusief Petty Thug en Alpha Male werd gestart).
Millionaire deed in de AB wat ze moesten doen: gewoon nog eens onderstrepen dat ze één van de beste zijn. In hun geval lijkt dat zeer gemakkelijk te gaan…
