“Hello, Antwerp! We don’t come here very often” begroette Steve Hogarth, aka h, een volgepakte De Roma. Een understatement van formaat want het was jaren geleden dat Marillion ons land nog aandeed. Belgische fans die de band de voorbije jaren wilden zien, moesten er een trip naar een van de buurlanden of de UK voor over hebben. Maar dinsdagavond 21 november 2023 speelde Marillion eindelijk nog eens op een Belgisch podium. Hallelujah!
De band maakte de jarenlange afwezigheid helemaal goed door het publiek, fans uit binnen- en buitenland, gul in te pakken en te verwennen met een majestueus en magistraal concert, waarbij het hoogtepunten regende. De aanwezige melomanen, met de M van Marillion, werden gretig verdronken in een absoluut fenomenaal fijn bandgeluid en sublieme setlist, grotendeels opgebouwd rond het recentste album An Hour Before It’s Dark (2022), gecombineerd, met publieks- en bandfavorieten, of oudere gems die de band met veel toewijding en spelplezier op meesterlijke wijze opnieuw van onder het stof haalde.
Het duo iamthemorning werd door Marillion aangezocht om te openen op deze An Hour Before It’s Christmas-tour, iets wat zangeres Marjana Semkina en pianist Gleb Kolyadin, afkomstig uit Rusland, maar residerend in de UK, gretig aanvaardden. “We leven in de UK omdat we onze president haten”, aldus Semkina, die ons liedjes over dood, doodgaan en dode mensen beloofde. Tijdig kondigde ze ook die éne song aan die toch wat opgewekter was, “maar het gaat toch ook over de dood”.
Terwijl Gleb Kolydadin de meest dramatische piano-partijen, zwaar doordenkt van melancholie en tristesse, tevoorschijn toverde, bewoog Semkina sierlijk over het podium, terwijl ze ons imponeerde met haar krachtige en mooie stemgeluid. Als we onze ogen sloten, zouden we zowaar gedacht hebben Kate Bush te horen.
Erg mooi wat iamthemorning ons bracht, maar het toegemeten halfuurtje leek ons toch wel voldoende, met iets te veel van hetzelfde lurkte al snel de verveling. Maar allicht speelde hier ook het ongeduld voor de hoofdbrok van de concertavond mee.
Dat An Hour Before It’s Dark, het meesterwerkje dat Marillion op 4 maart 2022 op de wereld losliet, centraal zou staan tijdens deze tour, toepasselijk hernoemd naar An Hour Before It’s Christmas, was géén geheim. Vraag was nu welke andere parels de band aan de set zou toevoegen. Wie spiekte op gepubliceerde setlists of al shows bijwoonde van deze tour had al een goed idee natuurlijk, maar elke Marillion-show is anders, met steeds weer wat (nieuwe) verrassingen, dat was in Antwerpen niet anders.
Klokslag negen uur, sfeervolle klanken, een reusachtig hoofd dat roteert op het scherm waarvoor de band zou plaatsnemen, het hoofd dat ‘morft’ naar het gelaat van H. Dan weerklinken de ons wel heel gekende baslijn en karakteristieke keys. Band in beeld nu, voor het scherm en vanop het scherm zong H: “The world’s gone mad and I have lost touch, I shouldn’t admit it but I have.” Jawel, The Invisble Man. Wat een geniaal idee om met deze epic uit Marbles de show te openen zeg. Starten met een absoluut hoogtepunt noemen ze dat. Toch? Terwijl de zaal in een grote sterrenhemel omgevormd werd, wandelde H, gitaar omgord, het podium op. Et c’était partie!
Meteen hoorden ook we hoe goed het geluid zat, loepzuiver. Machtige keys van Mark Kell, subtiele percussie van Ian Mosley, die prominente bas van Pete Trewavas en Steve Rothery die voor het eerst van vele keren mocht schitteren met de prachtige klanken die hij uit zijn gitaar toverde. H die machtig en krachtig zong. Eerlijk? Voor ons was de avond nu al perfect! En dan was The Invisble Man slechts de start van het concert!
Na een oorverdovend applaus plaagde H de zaal: “To have to sit down, that’s crap, isn’t it?” En toen werden we zowaar prompt verwend met een ronduit magistraal Easter. Krop in de keel? Haartjes recht op de armen? Kippenvel? Check, check en check! Zo mooi gezongen door H, fraaie koortjes, die sprookjesachtige keys van Kelly en hoe pakkend was die gitaarsolo van Rothery?
Ook enorm mooi en pakkend was Beyond You, met een geweldig zingende H, doorheen de hele show trouwens. Maar deze tearjerker werd nog voorafgegaan door een imposant Sounds That Can’t Be Made, met hemelse keyboardtapijten van Kelly, met ook H achter de toetsen, potig baswerk van Trewavas en weerom veel gitaarpracht van Rothery.
Tijdens een een poppy én heerlijk rockend, Map of the World, kweet H, weerom prachtig zingend, zich aan de taak van volleerd publieksmenner en heel De Roma klapte duchtig mee, op het juiste moment dan nog, jawel! Rothery strooide weer gul geniale gitaarklanken in het rond. What else?
H begroette nog eens het publiek. Sommigen konden zich niet bedwingen om songtitels door de zaal te roepen. Op Ocean Cloud volgde als antwoord een misschien. We hoorden ook Lavender en zelfs Market Square Heroes scanderen. H veranderde van gespreksonderwerp: “Misschien wisten jullie het nog niet maar vorig jaar brachten we een nieuwe plaat uit. Misschien is die nog niet in Antwerpen aangekomen, of geraakte die nooit van de boot? Ik heb er alleszins nog géén exemplaren van moeten ondertekenen vandaag”, plaagde H. “Het is een goede plaat hoor, en we gaan er ook wat nummers uit spelen”. Wij dienden niet overtuigd, maar later zou blijken dat toch niet alle melomanen het jongste werkstuk al gehoord hadden.
Als eerste proevertje uit An Hour Before It’s Dark kregen we de mini-suite Reprogram The Gene, bestaande uit het fraaie drieluik I. Invincible, II. Trouble-Free Life en III. A Cure for Us?
We dachten dat nu ook een volgend luikje uit de laatste plaat zou volgen maar nadat H de band voorstelde, werd teruggekeerd naar het Araknophobia-album, met een wat ons betreft absoluut geniale keuze; een ongelooflijk funky en hoekig Quartz! Met diep pompende baslijnen van Trewavas op de voorgrond, fraai ondersteund door de keys van Kelly en met weerom geweldige gitaarklanken van Rothery. En wat een groove!
Toen besloot de band ons opnieuw een krop in de keel- en kippenvelmomentje om U te zeggen te bezorgen. Een koortje, een piano-partij en H zette in. Een fenomenaal subliem The Crow and the Nightingale was ons deel, pakkend mooi gezongen door H. Magnifiek hoe Rothery’s gitaar mee croonde en -huilde, wat een sfeerschepping. En we zaten volop terug in An Hour Before It’s Dark.
De laatste greep van de avond uit An Hour Before It’s Dark was de donkere vierledige epic Care, die het album besluit. Nog zo’n prachtcompositie. Het moody, lichtjes funky I. Maintenance Drugs, een zweverig en dromerig II. An Hour Before It’s Dark, en een machtig III. Every Cell, met veel gitaarpracht van Rothery én die majestueuze afsluiter IV. Angels On Earth; de hele suite werd met ongelooflijk veel bravoure en passie gebracht. Wow!
Care betekende het einde van de reguliere set. Het was ondertussen half elf, de band groette de zaal hartelijk en uitvoerig. Onder luid applaus verlieten de muzikanten het podium maar je voelde gewoon dat ze nog terug gingen komen. En of ze terugkwamen!
Het bleek tijd voor dé verrassing van de avond. Plots was het terug 1987 en een machtig door merg en been gaand Sugar Mice werd ingezet, gul meegezongen door het publiek. Nee, deze zagen we niet aankomen. En nog was het niet gedaan.
We bleven bij Clutching At Straws met een ronduit fantastisch Slainte Mhath! Band af, wat een finale!
Het publiek bleef om meer roepen, het applaus hield aan. De zaallichten bleven ook uit, dus het kon nog steeds. Op het scherm verscheen een soort van levenslijn, we hoorden luide pulsen… Band weer op en… jawel! Splintering Heart!! Wat een versie, wat een feest. Mama mia, hoe goed was dit!
“Thank you, vielen dank, merci beacoup… My Flemish is not so good”, aldus H. die ons uitvoerig bedankte en wist te melden dat we nog één song te goed hadden en de band nam afscheid van Antwerpen en schitterde voor het laatst met een erg sterke broeierige uitvoering van King, Marillions ode aan Elvis Presley.
Het vat superlatieven is geleegd, maar laten we besluiten dat Marillion een magistraal concert neerzette in een uitverkochte De Roma, en dat deze band eigenlijk nooit teleurstelt. Ook nu niet. We hopen wel dat ze nu minder lang wachten om ons land nog eens aan te doen. Is dat afgesproken, H?
MARILLION: Facebook – Instagram
IAMTHEMORNING: Facebook – Instagram
