Het is zomer en dat wil zeggen dat er heinde en ver tijdelijke concerthallen uit de grond zullen rijzen als ware het nesten processierupsen. In Merksplas volstaan een grote carport, wat versterkers en een handvol hongerige muzikanten om ook daar een kleine cultuurtempel te creëren. Het lokale wipschietterrein, fungeert vandaag uitzonderlijk als podium voor de kempenzonen van The Yummy Mouths en Poppel, iets waar we bijzonder blij mee zijn.
Wat wipschieten dan wel is? Wel, het is zoals padel maar dan met pijl en boog en compleet anders. Wij voorzien jou hieronder graag van een kort videofragment om de sport te kaderen.
Om 20.00 uur mogen The Yummy Mouths van wal steken. De groep wordt gefront door bassist Klaas Leyssen die op zijn scalp een fro huisvest waar zelfs Melvin Buzz Osborne jaloers op zou zijn. Achter de drumkit zit Jef Krieckemans die, gekleed in een Wiegedood t-shirt, samen met Klaas zorgt voor een ritmesectie die staat als een huis. Cis Druyts neemt de gitaar voor zijn rekening en staat met zijn Danelectro Silvertone klaar om ons vol feelgood garagerock te rammen.
Openen doen The Yummy Mouths met UGH! de titeltrack van hun eerste ep. Direct de toon zetten noemt men dat!
“Wulle zen The Yummy Mouths, dees lieke heet: You Forgot My Name.” Het zijn deze woorden waarmee Klaas het tweede nummer inzet. Losjes vertaald wil het citaat zeggen: wij zijn van de Kempen en we zijn er fier op. You Forgot My Name mag dan wel niet op de ep staan, een sterk nummer is het alleszins. Qua thematiek durven we zelfs stellen dat het wat Beatles allures heeft.
In het nummer Trans-Lunar Injection zingen de heren in koor: “Burning Down The Sea!” Behoorlijk contradictorisch maar als je rondkijkt, kunnen we het wel rijmen. Allemaal verplicht moeten zitten tijdens een optreden waarbij je jezelf rechtstaand naar alle waarschijnlijkheid een liesbreuk zou hebben geshaket, een tegenstrijdigheid pur sang.
“Het volgende lieke heet Led Captain en da is vur den Hermanos want dat is ozze papa en dieje regelt kei veul veu os.” Het is met deze dankwoorden jegens de Turnhoutse labelbaas van Gazer Tapes dat het trio Led Captain, het tweede nummer van de ep, met grote gretigheid op het zittende publiek afvuurt.
On The Verge Of Disaster is het volgende nummer van de set. Ook deze track staat niet op UGH! maar hoeft zeker niet onder te doen. We moeten ons bedwingen om niet in de wip te klimmen en ons Eddie-Vedder-gewijs op de zittende bubbels te storten in een poging te crowdsurfen. Tegen het einde van het nummer vertragen de drie heren alles en weerklinken tonen die zo diep zijn dat ze de illustere brown-note benaderen. Na de track checken we toch voor alle zekerheid even de onderkant van onze broek.
Het volgende nummer is iets dat The Yummy Mouths volgens ons nog niet met de wereld gedeeld hebben. Naar eigen zeggen gaat de song over: “Pintjes drinken”. Nu, er zijn slechtere thema’s om een track aan te wijden. Een titel kunnen we jou niet geven maar ongetwijfeld later meer daarover.
Eindigen doen The Yummy Mouths met de twee kleppers Charlie en White Noise. Een sterk einde van de set!
The Yummy Mouths speelden strak, beheerst en wisten hun nummers correct te brengen. De band loste de verwachtingen die ze met hun schitterende debuutep gesteld hadden meer dan in. We zijn er echter wel van overtuigd dat de band nog beter tot zijn recht zal komen in een concertomgeving waar een zittend publiek definitief voltooid verleden tijd is.
De tweede helft start om 21.00 uur en Poppel komt het veld op klaar om ons te bestoken met het beste van hun albums Hit It en Make Sense. De set van Poppel is 12 nummers en 2 bisnummers lang en doet ons qua intensiteit wat aan de sets van The Pixies denken. Poppel rijgt de nummers aan elkaar als ware het een wervelwind. De bindteksten blijven zeer summier en beperken zich tot de occasionele: “Merci om langs te komen!” De vier heren spelen echter met een honger die zich alleen maar lijkt te versterken naarmate de set vordert. We vermoeden dat het gebrek aan bindteksten een bewuste keuze is om gewoon zoveel mogelijk nummers te kunnen spelen nu het eindelijk weer kan. Een keuze die wij ten zeerste appreciëren.
De heren van Poppel pikken de draad op alsof er nooit sprake is geweest van covid-19. Van stress of podiumangst lijkt geen sprake terwijl de vier heren, gewapend met een minzame glimlach, track na track aan feelgood popnummers op ons afvuren.
De set kent een mooie opbouw en er is een mooie mix van de twee albums, waarbij in het eerste deel van de set voornamelijk de nadruk ligt op Hit It en in het tweede deel op Make Sense.
Twaalf nummers en een klein uur later houdt Poppel het voor bekeken. Een toiletbezoek later merkten we echter dat er toch nog ruimte was voor twee bisnummers waarvan we er eentje, door de roep der natuur, helaas gemist hadden.
Zowel tijdens de set van The Yummy Mouths als de set van Poppel merkten we dat de luisteraandacht van het publiek niet altijd even groot was. Volledig onterecht! We vermoeden dat, door de recente versoepelingen, de mensen elke aangelegenheid tot sociaal contact aangrijpen. Helaas resulteerde dat soms wel eens in storend achtergrondlawaai tijdens de sets van de twee bands. Dat gezegd zijnde hebben wij wel met volle teugen genoten van de twee sets en kijken we er naar uit deze twee bands nog eens opnieuw aan het werk te zien. Wordt ongetwijfeld vervolgd …
We willen bij dezen ook nog eens onze waardering uitspreken voor de verantwoordelijke van de PA die, door het hevige ijsberen tussen het publiek en het mengpaneel, een krater in de grond heeft gesleten waar menig zinkgaten afgunstig op zouden zijn. De reden van dat ijsberen? Constant checken of het publiek een representatief en kwalitatief geluid van de spelende bands ter ore kreeg. We salute you, sir!
Je wil de plaatjes kopen en/of de bands eens live aan het werk zien? Gelijk heb je! Hieronder alvast enkele relevante links.
THE YUMMY MOUTHS: FACEBOOK/BANDCAMP
POPPEL: FACEBOOK/BANDCAMP
GAZER TAPES: FACEBOOK/BANDCAMP
FONS RECORDS: FACEBOOK/WEBSITE
