Uit vier selectierondes haalden de Sound Track jury acht finalisten voor de provincie Antwerpen. Van deze acht finalisten krijgen de drie winnaars een plaats in Track 2020, ze krijgen een bootcamp, er worden optredens aangeboden om ervaring op te doen, ze krijgen een permantente uitvalsbasis om te schrijven, repeteren, op te nemen en te groeien, ze krijgen coaching, ze mogen hun songs in het buitenland gaan voorstellen en de artiesten krijgen veel media-aandacht.
De finalisten die we in Trix aan het werk zien zijn: de Antwepse band Billie Rodney rond zangeres Bie Van Landeghem, Dolores is de band rond singer-songwriter Steffie Defossé, Maurice Luijten met zijn muzikale alter ego Hoffman, de Kalmthoutse Jibran Chadouli maakt alternatieve popsongs, singer-songwriter Michaël Lamiroy met zijn band Moonboat, het Mechelse post-rock & sludge trio Pothamus, de Antwerpse rapper Shaka Shams en dj/producer Indy Erens alias Shlundee.
Dolores mocht de avond openen. Dat deden ze met stijlvolle electro-lounge-pop met een funky bass, een lekkere jazzy trompet, subtiele gitaar en synthgeluiden en de energieke zangeres Steffie Defossé. Deze dame had niet enkel een fantastische stem maar ook een geweldig podiumprésence. De songs hadden allemaal een fijne downbeat die perfect in het geheel pasten. Wij hadden een heel goed gevoel bij deze Antwerpse band.
Daarna moesten we naar café-podium voor de 20-jarige rapper Shaka Shams. Shams bracht een energieke set met old school hip hop samen met een dj die zorgde voor de stevige beats. Het viel ons op hoe deze jonge artiest vol zelfvertrouwen op het podium stond en iedereen meesleurde in zijn flow.
Billie Rodney was de volgende act op het programma. Ook al is zangeres Bie Van Landeghem niet aan proefstuk toe, ze werd geselecteerd in 2014 voor De Nieuwe Lichting, stond in de finale van Humo’s Rock Rally in 2016 en mocht het voorprogramma verzorgen van Blanche in Trix en de Botanique, toch kwam de zangeres heel schuchter over. Wat wel past bij haar donkere nummers met fijne gitaarlagen en subtiele soundscapes. Maar ze heeft een ongelooflijk straffe stem met veel power dus mag ze op het podium wel wat meer zelfzekerheid uitstralen.
Dj/producer Shlundee mocht dan een feestje bouwen op het café-podium. Hij gaf een fijne dj-set met house, hiphop, electro en trap. Zelfs Arme Joe van Will Tura gooide hij in de mangel en het paste nog perfect in de mix. Hij had zelf voor zijn eigen graphics gezorgd die afgespeeld werden tijdens zijn set. We weten natuurlijk niet wat de man zelf had gemaakt maar zijn mix stond als een huis.
Jibran Chadouli stond voor de tweede keer van zijn leven op een podium. De voorrondes had hij solo gedaan maar voor de finale in Trix had hij voor de gelegendheid een volledige band bij. Naar het schijnt zou de man lo-fi bedroom pop brengen maar wat hij in Antwerpen bracht was toch wel wat anders. Met zijn warme stem kregen we soulvolle dansbare songs met funky toetsen. Chadouli had blijkbaar een hele bus fans mee die voor nog meer sfeer zorgden, zodat iedereen mee was en niet kon stil zitten bij de songs van Jibran en zijn band.
Dat was wel een verschil bij de set die Hoffman bracht. De 18-jarige Luijten bracht met zijn laptop en mixer heel donkere electro met zware bassen en dito beats. We kregen bizarre track die uit de Aphex Twin-doos zouden kunnen komen. Het was interessant om te horen maar om naar te kijken was het enorm saai want er gebeurde niks op het podium.
Het trio Pothamus maakte indruk met gitzwarte meeslepende postrock waar de drums in donderden, de bas in bulderde en de gitaar stevig scheurde. Zanger Mattias spuwde op blote voeten donkere kreten met veel echo in de zaal, wat wel voor een heel bijzonder sfeer zorgde. Deze mannen weten van aanpakken en zorgden voor een headbang feest op de eerste rij.
They saved the best for last.. Dat bleek zo wel. Michaël Lamiroy, die we ook kennen van Tin Fingers en School Is Cool, pakte met Moonboat het volledige podium in. De toetsenist had drie keyboards bij, de bassist had ook nog een keyboard bij, de drummer enkel zijn drumstel, de percussionist had alles van zijn zolder gehaald, zelfs zijn marimba en in het midden stond Lamiroy met zijn gitaar en een keyboard. We kregen van dit kwintet warme melancholische songs met rijke arrangementen. Daar komt dan nog die sublieme zalvende stem van Michaël bij die het plaatje af maakt. Wij vergeleken spontaan met klasbakken als Talk Talk en Elbow.
Toen was het bang afwachten wat de jury ging beslissen. Corrupted is artist in residence in Trix en zorgde voor een fijne dj-set waar niet veel interesse in was. Want na een uur wachten was de zaal al flink leeg gelopen en waren enkel de artiesten er nog met een kleine aanhang. Iets na 12u kwam de artistiek leider van Trix, Dieter Sermeus, met het briefje met de drie winnaars. Met een kleine speech liet hij horen dat het een geen gemakkelijke keuze was.
En dan kregen we de drie winnaars: Shaka Shams, Jibran Chadouli en Hoffman. Of het toeval is weten we niet maar het zijn de drie jongste artiesten van de avond. Het leek of er niet echt gekeken is naar de kwaliteit van de songs of de performance maar meer naar de leeftijd. Je kan geen appelen met peren vergelijken maar met zo’n muziekwedstrijd doen ze dat wel. Zijn het terechte winnaars? Daar zal iedereen weer een andere mening over hebben. We zagen in elk geval veel kwaliteit in Antwerpen en dat was zeker niet enkel bij de winnaars.
