Last bluesman standing
‘Every inch a gentleman’, blueslegende John Primer (78). Gekleed in een driedelig zilvergrijs pak en hoed betrad bij het podium, verwelkomde het publiek, gordde zijn felrode Gibson om en nam het mee op een blues trip van bijna drie uur.
De Banana Peel was tot in de nok gevuld met bluesfans allerhande uit heel het land. Primer heeft dan ook een trackrecord die leest als een encyclopedie van de blues. Speelde onder andere bij Junior Wells, Muddy Waters en Willie Dixon’s Chicago All Stars en is sinds midden jaren 90 solo bezig. In Ruiselede was de strakke ritmesectie Frans en op mondharmonica Giles Robson, een imposante Brit met brillantinekuif, die net uit The Sopranos kwam weggelopen.
Primer leidde de band door eigen werk en klassiekers. Op zijn Gibson toonde hij zich de ware bluesmeester: groovy riffs, subtiele invullingen waar nodig en melodieuze solo’s. Af en toe speelde hij slide in gewone stemming en riep zo de geest van de Delta op, denk bijvoorbeeld aan de eerste Chess-singles van Muddy Waters. Werk van deze mannish boy kwam ook een paar keer terug. Met als hoogtepunt een duel tussen de smoelschuiver en de gitarist tijdens Got My Mojo Working.
Onverwachte covers waren bluesy bewerkingen van Tony Joe Whites Rainy Night in Georgia en Willie Nelsons countryklassieker Funny how time slips away.
