Terwijl Whispering Sons van jetje stonden te geven in de Gentse viernulvier, aan de overkant van de straat, mochten Bandler Ching en Kosmo Sound ten dans spelen in het Wintercircus. Daags voor het verschijnen van hun tweede album Mercurial, kwam Bandler Ching de plaat voorstellen in Gent. Stampvol zat het er niet, maar tegen het derde nummer van de set was de zaal toch aardig gevuld en zat de sfeer er dik in.
Saxofonist Ambroos De Schepper, drummer Olivier Penu en bassist Federico Pecoraro hadden er zin in, al stonden de zenuwen zichtbaar gespannen. De muziek van Bandler Ching zit in de lijn van wat onder andere ECHT! en KAU brengen en maakt gebruik van een indrukwekkende batterij effectpedalen, synths en andere elektro-speelgoed. Op het juiste moment het juiste knopje indrukken, presets selecteren, pedalen bedienen, draaiknoppen in de juiste stand zetten en onderwijl ook nog je instrument bespelen. Het vergt veel concentratie en hoewel de heren zich waarschijnlijk te pletter gerepeteerd hebben, blijft zo’n optreden, zeker in het begin van een concertreeks toch een huzarenstukje.
Het duurde dan ook tot halfweg het derde nummer P’Tit Ile vooraleer het zelfvertrouwen helemaal goed zat. Het publiek werd aangemoedigd om wat dichterbij te komen en vanaf het erg dansbare Epoustouflant was het alle remmen los. De meeste nummers van de nieuwe plaat passeerden de revue en we hoorden ook nog Mochi, Autumn Smell, DAMN! en Ketsune voorbijkomen. Tussendoor was er ook wat ruimte voor ouder werk (al is dat natuurlijk relatief bij zo’n jonge band) als You call it en Opalescent. Bandler Ching koos duidelijk voor de meer dansbare nummers waardoor het mooie, maar eerder ingetogen jazzy While The Others Sleep de set niet haalde.
De combinatie van breakbeats, hiphop-invloeden en jazzklanken spreekt duidelijk een jonger publiek aan dan we vaak te zien krijgen op meer klassieke jazz-optredens, en dat kan ons alleen maar hoopvol stemmen voor de toekomst van het genre. Old school jazz-afficionados zullen misschien wel moeite hebben met de classificatie van Bandler Ching binnen de categorie jazz maar dat zal ons, en bands als Bandler Ching worst wezen.
Tegen het einde van de set was de temperatuur in het Wintercircus flink opgelopen. Zowat iedereen in de zaal stond te dansen en de geur van actieve okselzweetklieren maakte de album-voorstelling tot een multi-sensoriële ervaring volgens het boekje.
Nog meer Ambroos De Schepper stond ons te wachten want een half uurtje na de set van Bandler Ching, was het aan Kosmo Sound om de dansvloer op te blinken. Zeven mannen op het podium deze keer want Kosmo Sound bracht naast vaste leden Mattias Geernaert, Bos Debusscher, Edmund Lauret, Cyriel Vandenabeele en Marius Couvreur, ook Wim Verbrugghe aka Mr. Cheebahawkes, Mr. Mingpanel, Three Insekt maar vanavond ‘gewoon’ DJ Grazzhoppa mee naar Gent. Grazzhoppa lijkt de laatste jaren actiever dan ooit en mocht ook nu weer het betere scratchwerk op het publiek loslaten. Dát kwam trouwens uitstekend tot zijn recht wanneer de geluidstechnicus zijn gekras door middel van het surround geluidssysteem van het Wintercircus rond onze oren liet fladderen. Wat een geweldige klank ook alweer!
Als we het goed begrepen hebben, dan wordt de sound van de cosmos vooral gekarakteriseerd door spacey reggea ritmes overgoten met dub-invloeden uit hogere sferen. Dat is namelijk wat we kregen van Kosmo Sound. Geweldig dansbaar allemaal en dat moest je het publiek duidelijk geen twee keer zeggen. We denken niet dat er iemand was die niet mee stond te bewegen op de bezwerende klanken van de band. De een al met meer overgave dan de ander, en ook dat is allemaal prima!
Het betere soleerwerk was in handen van De Schepper maar ook de onnavolgbare Edmund Lauret mocht zich regelmatig laten horen en zien. Even raakte DJ Grazzhoppa in zijn enthousiasme wat de draad kwijt tijdens Rank (uit Antenna) en begon het nummer nogal stuurloos rond te dobberen, tot Ambroos De Schepper het gelukkig terug overnam en zo de rest van de song zo toch nog op het juiste spoor terechtkwam.
De band speelde een mix van nummers die zowat hun hele (ondertussen toch al 8 jaar lange) carrière omspande van Pannage uit 2018 over Furious uit 2020 tot onder andere Ototoxic uit Fruit of the Void (2022). Alleen hun laatste ep Makasima met Imane Guemssy kwam niet aan bod, wat niet zo verwonderlijk is aangezien het een compleet andere vibe heeft dan hun andere werk.
Ruim twee uur lang was het fijn ontsnappen aan de dagelijkse treurnis die we ‘het leven’ noemen met de dansbare klanken van Bandler Ching en Kosmo Sound. Met dank aan Democrazy om ons telkens opnieuw te vergasten op bands die net iets minder opgewarmde kost zijn, maar daarom zó veel meer te vertellen hebben.
BANDLER CHING Facebook – Instagram
KOSMO SOUND Facebook – Instagram
