Wij kunnen het moeilijk onder stoelen of banken steken dat wij schaamteloos fan zijn van Le 77. Sinds de Brusselse hiphopgroep een drie jaar geleden haar debuutalbum C’est Le 77 uitbracht zijn wij namelijk niets meer tegen gekomen dat even verfrissend, origineel en opwindend is dan het werk van de bawlers uit Laken, en dat ondertussen al drie albums lang. Dat wij niet alleen zijn met die mening bewijzen trouwens de lovende woorden en eindeloze support van andere Belgische hiphopgrootheden als Zwangere Guy of Roméo Elvis, al gaan wij er van uit dat u zelf ook zo wel in staat bent om goede muziek te herkennen wanneer u daar mee geconfronteerd wordt. Waarmee wij maar willen zeggen dat het hoog tijd was dat Le 77 een eigen (en ook uitverkochte) headlinershow in de Brusselse muziektempel AB zou krijgen, en zij die daarbij aanwezig waren zullen volmondig kunnen beamen dat die belangrijke thuismatch een toch wel erg feestelijke bedoening was.
Absolem
Voorprogramma van de avond was de Luikse Brusselaar Absolem (Hesytap Squad, Six O’Clock Gang), die werd geruggesteund door de Brusselse topproducer en DJ van dienst Dee Eye. Echt heel veel publiek was er nog niet toen de rapper aan zijn set begon, maar dat liet de mc zich niet aan het hart komen: met een heuse karrenvracht aan energie en enthousiasme wist Absolem het aanwezige publiek toch al snel op de hand te krijgen, en wanneer na twee nummers ook nog eens Venlo (eveneens Six O’Clock Gang) op het podium werd geroepen om alles vocaal te komen ondersteunen meenden wij toch reeds een beginnende euforie in de dan halfvolle zaal te bespeuren.
De songs die Absolem bracht waren stuk voor stuk harde en eerder typische Franstalige trappers waar veelal de signatuur van Dee Eye onder zat. En ook al deden de flows naar ons gevoel soms toch een beetje generisch aan, met goed gebrachte versies van tracks als François d’Assise, Relève, Turbulences, Monuments en Foktop wisten het duo Absolem / Venlo het publiek toch uitstekend mee te krijgen en konden wij de aanrollende golven muzikaal genot alleen maar tevreden ondergaan.
Ook Venlo kreeg nog de kans om even solo in de spotlight te staan, en wanneer voor het laatste nummer van de set eveneens Slyder (die andere helft van Hesytap Squad) zijn schouders nog onder de show kwam zetten, zagen wij een eerste energieke moshpit door de ondertussen toch al wat meer gevulde zaal hossen. Goed gewerkt dus, en job volbracht.
Le 77
Daarna was het tijd voor de hoofdbrok van de avond. Wij hadden Le 77 eerder al eens live aan het werk gezien in een lauwe en eerder dunbevolkte zaal waar de groep nogal laat op de avond geprogrammeerd stond en wij eerlijk gezegd toch niet meteen overtuigd werden van de liveskills van de band. Maar in de AB stond Le 77 duidelijk in zijn natuurlijke habitat, en toen de groep haar set begon met een Le 77 action man reclamefilmpje waarin onder andere een Peruviaanse fluitband werd vernietigd en Barbie enthousiast haar met 77 getatoeëerde borsten showt, om vervolgens over te gaan in een snelle en energieke versie van Lady Bawler, was meteen duidelijk dat de hiphoppers hier chez soi waren en dat de ondertussen al goed volgelopen zaal bereid was om enthousiast met de groep mee te gaan.
Volgden een gepimpte versie van 77 4K en een overtuigend Kanal, allebei uit het eerste album van de band, waarna het nieuwe album aan de beurt kwam met nummers Bawss en Phamily. Allemaal met veel energie gebracht, al moeten we wel zeggen dat Phamily naar onze mening toch een beetje rommelig en onzorgvuldig klonk. Iets wat de zaal zich alleszins niet aan het hart liet komen, en dat de groep compenseerde met de kenmerkende humor en een aanstekelijk enthousiasme en, het moet gezegd, met de verbluffende skillz en flows van Félé Flingue en Dr. Peet waarvoor wij alleen maar in bewondering onze hoed kunnen ophouden, moesten wij die dragen.
Daarna werd beatmaker Morgan voorgesteld aan het publiek als een aantrekkelijke vrijgezel die vlot danst, vette beats maakt en bovendien bewees dat hij eigenlijk ook nog over een goede stem beschikt, al zal de kitscherige tongue-in-cheek franse chanson die hij solo bracht toch niet meteen vanboven in onze playlist verschijnen. Al mag er ook al eens gelachen worden, dat spreekt vanzelf. Ook het decor, met onder andere een reusachtige zonnebril die rond de dj-tafel stond opgesteld, was simpel maar tof uitgewerkt, en ook de visuals waren vrij basic maar wel erg effectief en fijn gedaan. Zo vinden wij het wel verfrissend eens een hiphop act tegen een roze achtergrond van omhoog zwevende hartjes te zien optreden. Tu voulais du real love, aller viens viens on va t’en donner.
Phasm, het Zwitserse zakmes van de Brusselse hiphopscene (tevens lid van Six O’Clock Gang en studiobaas van Studio 87, waar Le 77 dan weer hun laatste album opnam), mocht vervolgens ook even zijn kunsten komen vertonen met een geslaagde versie van zijn track Dracula, waarna de set hervat werd met een goede M10. Vervolgens kwamen twee nieuwe songs aan bod. De eerst was een erg harde trapper van Le 77 die ons reikhalzend doet uitkijken naar nieuw werk van de band, en voor de tweede mocht Peet solo even heel erg hard gaan. Ondertussen werden er ook zonnebrillen uitgedeeld onder het publiek, werd er van links naar rechts door de zaal gehuppeld en speelde Le 77 op andere manieren met de ondertussen volle zaal. We kregen nog een goede versie van Black Angus, waarna 39bermuda hun (eerlijk gezegd toch nog wat rommelige) kunstjes mochten komen vertonen.
Dan toch liever Le 77 zelf, die met verschroeiende versies van Alliez en Cerber de zaal naar een hoogtepunt dreven. Wanneer bij het volgende nummer Bawlerrangers dan ook nog eens Zwangere Guy het podium op kwam, ging het dak van de AB er helemaal af. En dan moest het echte hoogtepunt nog komen, want met de verschijning van Jazz (Stikstof) en de snoeiharde versie van Enelix (UM! featuring Jazz, Zwangere Guy & Le 77, u weet wel) ging de zaak pas echt helemaal hard. Dat Peet daarna zijn stem min of meer kwijt was valt dan ook wel te begrijpen, al was het wel een beetje spijtig voor de songs die nog volgenden.
Al kunnen we niet zeggen dat de jongen geen moeite deed om er toch nog het beste van te maken, en de zaal wist energieke versies van Lunetz en de reggae-track Outro duidelijk goed te smaken. Daarna ging het publiek nog één keer helemaal uit de bol op bis-nummer Handek, waarop Félé Flingue en Dr. Peet crowdsurfsgewijs het podium verlieten.
Dat het een feest was.
