Joe Jackson heeft dit jaar wel wat te vieren, “the angry young (tja…) men” heeft dit jaar zijn 20ste album uitgebracht en 40 jaar geleden verscheen zijn debuutplaat Look Sharp! De twee aangekondigde concerten in ons land waren in een mum van tijd uitverkocht. We kunnen dus gerust zeggen dan Joe Jackson ook op 65 jarige leeftijd nog steeds relevant is.
Met deze nieuwe tournee wil hij de nieuwe plaat Fool in de aandacht brengen maar hij kijkt ook terug op zijn 40 jarige carrière. Als je twintig albums bij elkaar hebt geschreven, heb je wel een ruime collectie om uit te kiezen. Maar laten we eerlijk zijn na de jaren 80 zijn er niet echt meer “hits” verschenen van Joe. Hij bleef zeker sterke albums uitbrengen maar de aandacht verslapte nadat hij meer de klassieke en symfonische kant op ging, dit is hij in de loop van de jaren terug ontgroeid. Het bewijs daarvan is zijn recentste album waar nog een pak stevige nummers op staan die aan zijn beginjaren doen denken.
We waren dus benieuwd wat Jackson voor ons in petto had in Antwerpen. Eerst kwam drummer Doug Yowell die begon met een rustige drumpartij, daarna kwam Jackson’s trouwe kompaan en bassist Graham Maby gevolgd door gitarist Teddy Kumpel en als laatste kwam Joe Jackson op het podium om samen het rustige nummer Alchemy in te zetten van de nieuwe plaat. Maar het bleef niet lang rustig want ze gingen snel over naar het geweldige One More Time en dat werd gevolgd door het onsterfelijke Is She Realy Going Out With Him?, beide songs zijn afkomstig van het Look Sharp! album. Daarna volgde Another World uit Night and Day met een sublieme bassolo van Maby.
Na deze geweldige opening was het tijd voor twee songs uit Fool, eerst kregen we het donkere Big Black Cloud en daarna het snedige Fabulously Absolute. Toen dook Jackson terug in het Night & Day album met het geweldige Real Man om zo over te gaan naar Stranger Than Fiction en Drowning uit Laughter & Lust. Waarna we een onverwachte cover van Rain van The Beatles kregen, en zo ging Joe over naar Invisible Man uit zijn album Rain.
Vervolgens keerde hij terug naar zijn recente plaat met Strange Land en het titelnummer Fool waar hij van Oosterse invloeden vlotjes overgaat naar salsa. Dan keerden we terug naar Look Sharp! met het nog steeds geweldige Sunday Papers. Om zijn set af te sluiten had hij drie songs aan elkaar gekleefd: eerst de Steely Dan cover King of the World, Ode To Joy uit zijn vorige album Fast Forward en hij sloot af met het punky I’m The Man.
Voor de bisnummer ging hij terug naar Night & Day met Stepping Out wat hij bracht met de originele drumcomputer die hij gebruikte toen hij het nummer opnam en waarbij bassist Graham Maby het glockenspiel bespeelde. Got The Time volgde wat dan weer afkomstig is uit zijn debuut. De afsluiter was het nummer waar ze mee waren begonnen, Alchemy dat ze nu volledig brachten en waar iedereen in dezelfde volgorde het podium verliet zoals ze op zijn opgekomen.
Joe Jackson ziet er niet meer uit als een “angry young man” maar kan nog best wel zo klinken. En ja in de loop van de jaren heeft hij zijn eigen stijl ontwikkeld en daar houdt hij in vol. Maar hij schrijft klassesongs die hij stuk voor stuk vol overgave brengt met vuur en passie, alles behalve routineus en oppervlakkig. Joe Jackson is een vakman, die nog steeds meer dan de moeite waard is om live aan het werk te zien. Dus haast je om kaarten voor het Cactusfestival waar hij op het programma staat voor zaterdag 6 juli. Op 14 juli staat hij op Bospop, net over de grens bij onze Noorderburen.
