‘Sit down, look up, it’s me, grown up,’ zingt Jacle Bow-frontman Jonas Bastijns in Hideaway, een single die voorafgaand aan hun nieuwe plaat Whatever You Might Find op de wereld werd losgelaten. Maar is de groep nu echt volwassen geworden, vier jaar nadat ze streden om de Nieuwe Lichting van Studio Brussel te worden, en twee jaar na hun debuutplaat?
Dat kwamen we pas te weten na het uitstekende voorprogramma. Barely Autumn, de groep geconcentreerd rond Nico Kennes, klonk zoals de laatste avonden van de nazomer op hun weemoedigst kunnen klinken. Van hun intussen al bijna twee jaar oude debuut bleef slechts een handvol nummers over, helemaal vooraan in de set. Losing Ground is nog steeds eentje voor de eeuwigheid en Coming Home klinkt live ruwer, maar tegelijk ook breekbaarder dan op plaat. Daarna loste de groep een reeks nieuw materiaal, dat een opvallend rockende richting uitgaat. We zijn benieuwd wat daarmee nog zal gebeuren.
Het trio dat Jacle Bow op cd is, transformeerde live in een vijftal. Zanger Jonas Bastijns (die zo te horen een koor uitzinnige fans had meegetroond), drummer Joris Thys en gitarist Karel Van Mileghem kregen versterking van toetsenist Frankie (sommige mensen hebben geen familienaam nodig) en bassiste en occasionele achtergrondzangeres Hanne Vandekerckhove.
Hier passeerde het nieuwe werk wel meteen in het begin. Hideaway kringelt op als rook, omarmt elke luisteraar met zijn bloedmooie refrein en blijft nog lang nazinderen. Whatever You Might Find is razende rock die je onmiddellijk bij de kraag vat en pas na de laatste noot weer loslaat. Mysterious Guy danst soulvol en funky je oren binnen, alsof David Bowie ten tijde van Young Americans herrezen is. Alone had dan weer beter wat later in de set gezeten, om de nachtelijke, jazzy sfeer waarin het de zaal laat baden meer tot zijn recht te laten komen.
Op In Time speelt een legende genaamd Raymond van het Groenewoud piano, en hij was er in de AB dan ook bij als gast. Iemand van zijn kaliber stuur je na één nummertje echter niet naar huis: Raymond verscheen nog aan de micro om te verkondigen dat hij ook eens mocht zingen. Geen Meisjes of Liefde voor Muziek, maar How Do You Think It Feels van Lou Reed. Verrassende keuze: ‘De miserie is nog niet gedaan,’ verkondigde Raymond toen het publiek halverwege dacht dat het nummer er al opzat, en hij nog even onverstoord klassevol bleef doorgaan.
Nadat Raymond in de coulissen verdween, pikte Jacle Bow de draad weer op met werk uit hun eerste plaat, What’s All The Mumble About. Die is ook alweer twee jaar oud, maar de zonnige rockabilly van High For Your Lover (met zinnen als ‘She’s my be-bop-a-lula, my temple of love’), Rightless en het swingende bisnummer Suit Yourself smaken nog altijd even goed.
We hoorden geen House for Sale, het hoogtepunt van hun eerste cd, en ook speelde de band geen bisnummer met Raymond. Jammer, maar Jacle Bow bewees wel dat ze een kleine zaal als de AB Club letterlijk en figuurlijk uit zijn voegen laten barsten. Of ze nu daadwerkelijk volgroeid zijn, laten we in het midden, maar rijper, uitgepuurder, rijker aan klankkleur en aan eigen karakter zijn ze alleszins. Niemand kan de toekomst voorspellen, maar met de energie die de groep die avond in Brussel uitstraalde, kunnen ze de wereld nog jarenlang verwarmen.
Setlijst
Run Part #2
Hideaway
Whatever You Might Find
Mysterious Guy
I’m Already Gone
Alone
Nothing Gets Me Excited
In Time
How Do You Think It Feels (met Raymond van het Groenewoud)
High For Your Lover
Insane
Lucky
Rightless
Bisnummer: Jump Fire
Bisnummer: Suit Yourself
