Voor de tweede keer deze week zakten we af naar onze hoofdstad voor een welgekomen punk-noise avond op Les Nuits Botanique. Buiten hing er een aangename, nazomerse sfeer maar al snel werden we meegezogen naar de broeierige Orangerie.
Het Antwerpse Brorlab opende zonder weerga: een pulserende drumcomputer, een schijnbaar, schuchtere frontzangeres en twee uit de handgelopen gitaristen kwamen precies uit de nostalgische Mijnheer Kaktus show. Hun DYI geluid leek eerst gemaakt crappy maar al snel bewees de hoekige punk, freaky schreeuwstem en de no-nonsense-in-your-face muziek de eigenheid van dit bizarre trio. Het was lang geleden dat we een band zagen die in 15 minuten en evenveel songs hun stempel wisten te drukken.
Milk TV speelde vervolgens een thuismatch in de alsmaar zweterige balzaal. Het viel onmiddellijk op dat dit trio een flink-gerodeerde machine was, ondanks de verrassende en uiteenlopende muziekpartijen van zowel gitarist als bassist. We hoorden flarden math-rock, afgewisseld met een onnavolgbare ‘Victims Family’ sound tot de freak-funk van Devo. En uiteindelijk merkten we toch een flard van fierheid en genot in de ogen van de immer-serieuze zanger.
Dat het merendeel van het publiek die avond vooral uitkeek naar het langverwachte optreden van It It Anita was snel duidelijk. De band moest vorig jaar tijdens de release van hun derde album Sauvé helaas een internationale tour van 150 concerten afzeggen.
In tegenstelling tot de band, die onmiddellijk in full-overdrive ging door als tweede nummet het beukende Cucaracha op ons los te laten, had het publiek wat langer tijd nodig. Pas halverwege bij de kleppers Routine, NPR en vooral de heerlijke noise-bom Ghost kwamen alle remmen los en zagen we weer waarom deze Luikenaren het verdienen om tot de top van de Belgische noise-rock scene te behoren.
De drijvende postrock, afgewisseld door tegendraadse tempowisselingen en de vette bass-sound sleepten ons weergaloos mee naar het fantastische Imposter uit hun debutalbum, waarbij de indrukwekkend strakke drummer het feest compleet maakte door hun traditioneel slotoffensief te eindigen in het midden van een uitgelaten publiek.
