Ons rock-‘n-roll-hart voert ons naar de kerk van Zwankendamme, een dorpje niet ver van Brugge. Aldaar leidt Rudy Trouvé de dienst van de dag met acht bevriende, rotgetalenteerde, eigenzinnige muzikanten waaronder twee gitaristen en twee bassisten.
Als een pastoor wandelt Rudy Trouvé door de volgelopen kerk en legt uit wat het concept is. I H8 Camera heeft geen nummers die al bestaan, wel die ontstaan. Elke muzikant mag er een leiden en geeft instructies aan zijn collega’s. Songs die voor je neus onstaan.
De kerk is spookachtig groen uitgelicht, en er is een expo aan de gang. Met de mannen die op de plek van het altaar staan, kan je makkelijk een seizoen van Belpop vullen. Ze spelen/speelden bij Dead Man Ray, Zita Swoon, dEUS, Mercelis, Dez Mona, Roland, FES, … Gasten die het allemaal al meegemaakt hebben, en hier nu voor hun plezier staan en hun ego hebben thuisgelaten. En dat merk je ook. Niemand vervalt in notenneukerij en als een nummer te lang duurt, maakt Trouvé er een einde aan.
Rudy’s instructies voor het eerste nummer: de muzikanten moeten zingen, een re of een mi, dat mogen ze elk kiezen. En met de volumeknop van hun instrument in’t begin dichtgedraaid moeten ze spelen, terwijl drummer Teun Verbruggen er een keiharde lap op geeft. Vijf minuten later denk je: what the fuck heb ik nu gehoord, en waarom brengen die mannen per concert geen plaat uit.
Stef Kamil begint zonder veel uitleg dan weer een ubervette funkriff op bas. Nicolas Rombouts pikt het snel op, Elko Blijweert legt er al gauw een vloeiende melodie op en de Korg van Jef Mercelis zorgt voor een crispy onderlaag.
Het idee van Teuk Henri (D-E-A-D) laat country ontsporen. En zo verkennen de heren nog wat genres en de grenzen ervan, maar nooit cliché. En dan is er nog the Kid, Matt Watts. Gekleed in’t leder hangt de Amerikaanse zanger aan de microfoonstandaard, rookt een sigaret, krijgt de zaal aan’t klappen en laat de band een punkachtig ding inzetten.
Op het einde van het concert is de kerk nog steeds vol, de mensen hebben er echt van genoten.
Zwankendamme. Onze GPS was er nog niet mee vertrouwd. Een dorpje om in’t oog te houden. Chris Brion organiseert er concerten thuis en soms op verplaatsing en als er winst is, dan gaat die naar een vereniging voor kinderen met autisme. Op 3 december stelt Pieter-Jan De Smet er zijn nieuwe elpee voor.
