Girls go BOOM. Voor de kortzichtigen in deze maatschappij een groepering van feministen die men liever kwijt dan rijk is. Voor wie goed nadenkt over de dingen, een organisatie die broodnodig is omdat het om de essentie gaat: je recht om mens te zijn.
De vrouwen van Girls go BOOM klagen het onrecht aan dat de muziekindustrie nog net iets te vaak een mannenwereld is. Niet alleen achter de schermen, maar ook ervoor. Want meisjes op een podium worden door sommigen nog net iets te veel gezien als een gimmick of hoe de Riot Grrrl-beweging anno 2018 (jammer genoeg) ook nog zin heeft.
En tja, omdat het bijna halloween is besloot Girls go BOOM om er onder het mom van The Witch Edition om er een witch edition van te maken. Verkleden mocht, sommigen deden dat dan ook, maar voor (alweer die kortzichtigen) was het misschien gewoon wel schrikken geblazen omdat de wereld nog altijd bang is van vrouwen die op hun strepen staan.
Er viel van alles te beleven. Heerlijke zelfgemaakte Bloody Mary’s die het adjectief van pikant verdienen, een wel zeer speciale act van The Pole Cats, tarotkaarten of een tombola met tampons. Een welgevulde avond die de gemeenschap heeft bereikt, want om eens een dialectwoordje te plegen “’t was baksken vol in Ledeberg”.
De organisatie had natuurlijk ook de muziek niet uit het oog verloren en had daarom drie bands uitgenodigd, want daar draait het hem bij Girls go BOOM in de eerste plaats om. Drie acts: twee uit ons dierbaar vaderland en als afsluiter punkgirls die speciaal van Manchester waren overgevlogen.
Eerlijkheidshalve hadden we nog nooit van opener Brolab gehoord, en volgens de heilige zoekmachine Google gaat het om een fitnessclub in Maleisië. Tja. We zagen in de andere zaal weliswaar de paaldans voor The Polecats staan, maar Brolab is punk straight in yer face. Hun punkfuzzgeluiden deden ons wat denken aan de Damaged Goods-geluiden van weleer. DIY-punk waarin het al eens mag piepen of kraken, maar in de eerste plaats overheerlijk punklawaai met een knipoog naar de female punks van de eighties, iets wat nog meer zou blijken bij afsluiter Witch Fever. Of het bij Brolab om een eenmalige grap draait of menens is, weten we niet. Maar we hopen toch op het laatste, want Brolab voldoet compleet aan onze eisen over wat we van punk verwachten.
In het DIY-punkmilieu is Hetze zeker geen onbekende. Deze zomer verscheen hun plaat Bedbugs en laat het ons zo stellen: dit is geen muziek voor doetjes. Korte songs met een hoog hardcoregehalte die vooral opvalt door de aanwezigheid van zangeres Eva. Vanaf de soundcheck werd het snel duidelijk dat deze niet te stoppen frontvrouw liever haar keelgat opent in de moshpit dan op het podium. Theekransjes en Girls go BOOM zijn dan ook geen synoniemen.
Een andere reden waarom we zo van Girls go BOOM houden is omdat deze vrouwen een oog hebben voor bands die het wel eens zouden kunnen maken. Bands waarvan de pers jaren later zegt dat je ze moet ontdekken, zonder erbij te vertellen dat undergroundorganisaties ze al een hele poos in het vizier hebben.
Witch Fever uit Manchester is zo’n band. Onlangs opgehemeld door John Robb himself, en als hij het zegt, dan is er iets van, toch? De vier graaien zonder meer in het verleden van X-Ray Spex of Au Pairs, maar het is en blijft snedige female punk waarvan je na afloop alleen maar van kan zeggen dat je blij bent dat je ze gezien hebt. The future is female, juist Courtney Barnett.
