“De avond begon voor ons met een onweersbui ter hoogte van…” Rijen ongeduld in gevangen in auto’s en Geleen was nog veraf, waardoor we veel later dan voorzien en in een redelijk onaangename bui veel te laat arriveerden. Non Alignment Pact hebben we dus moeten missen.
Wat de locatie en organisatie betreft: Wat komen we toch graag in Nederland ! De Reünie heeft een leuke zaal en een nog leuker café met tof volk en een toog vol spotgoedkope, lekkere drankjes. Bovendien draaide er ook continu een dj die heel goed weet wat goeie new wave is en daar af en toe ook een brok echte goeie punk tussen zwiert, waardoor de zaal na elk optreden leegliep en het café zich vulde met een bruisend tussendoor-feestje, dat ook nadien met het grootste deel van het publiek nog enkele uurtjes doorging !
Sunflower
Ja, dit is Belgisch ! Met Sunflower zat het wel al meteen helemaal goed ! De enorm knappe stem van Brent De Wulf kan makkelijk de switch van punk naar fluweelzacht gedroom op blote voeten aan. En dat is precies ook wat de sterkte van deze band is: de combinatie van postpunk en dreampop, waarbij er in de nummers instrumentaal erg sterke overgangen zitten van het ene naar het andere.
The Luka State
Dat deze jonkies tussen Manchester en Liverpoool opgroei(d)en, kunnen ze niet weg steken met hun heerlijk Liverpoolse accentje. Beschrijven wat deze band brengt is heel eenvoudig: steengoede, ijzersterke rock ’n roll met die typische Britse sound. Het publiek heeft er meteen zin in en zanger Conrad Ellis en bassist Sam Bell genieten er van contact te maken met hen. De backings van Bell vullen Ellis’zanglijnen prachtig aan. Deze band weet waarmee ze bezig zijn en het lijntje “I’m in love ‘cause I want to be lonely” blijft nazinderen.
Whispering Sons
Onze eigen Belgische postpunk / wave trots Whispering Sons stond er alweer : op het Geleense podium waar ze in 2016 ook stonden, net voor hun overwinning op Humo’s Rock Rally. Hét grote verschil met toen: een volle zaal met enthousiast publiek dat de hele avond uitkeek naar hen.
Naast haar gekende nervositeit in de songs, legde Fenne vanavond ook heel wat agressie in haar stem en performance. Met Sander P. achter een verdomd goed klinkende nieuwe drum, Kobe en Tuur on strings en Sander H. geregeld met een brede glimach aan de synths overspoelden ze ons met hun typerende donkere geluid. En dat nemen ze ook volledig mee in de nieuwe nummers die speelden: Stalemate, Got A Light, Alone, Performance, Skin, Hollow, Waste en Dense zijn één voor één knappe nummers, volledig in hun eigen kenmerkende stijl. Performance is hét nummer dat blijft hangen en nooit eerder hoorden we iemand zo onheilspellend “Do you feel … ? Good ?” vragen, schreeuwen, zingen… !
Geleen Calling… Ons zie je volgend jaar terug !
