Tekst: Erik Van Damme
Als lid van het pianopantheon van de jazz is de Amerikaanse pianist Fred Hersch al meer dan drie decennia een invloedrijke creatieve kracht. Dit als improvisator, componist, docent, bandleider, medewerker en opnameartiest. Bovendien ontving hij al meerdere Grammy nominaties zowel als solo artiest als bij o.a. Fred Hersch trio. Met zijn nieuwe plaat Silent, Listening stond hij in een nagenoeg uitverkochte Flagey in Brussel. Hij bood ons, helemaal alleen gezeten achter zijn piano op dat grote podium, een bijna twee uur lange trip doorheen improvisatie met piano aan die we nooit meer zullen vergeten.
Fred Hersch spreekt emoties aan die gaan van een schaterlach, naar een tranendal, alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, met zijn bijzonder tot de verbeelding sprekend piano spel. En net die aanpak maakt van deze Amerikaanse piano virtuoos een parel om te koesteren. Fred Hersch balanceert bovendien voortdurend op dat kruispunt tussen jazz, klassiek en improvisatie muziek. Hij verkent de hoogste en laagste octaven op zodanig uitgekiende wijze waardoor je, net bekomen van de ene adembenemende trip, al op een andere zijweg bent aanbelandt. Waardoor je je dan ook geen seconde verveelt.
Vaak resulteerde zijn integrerende piano spel in vrij ingewikkelde soundscapes, om dan plots eerder toegankelijke parels uit de mouw te schudden die aanleunen bij blues of zelfs een lichte vorm van popmuziek. Na een eerder intimistische start verliet hij dat pad al even onverwacht als voorheen en deed de oorschelpen meermaals trillen van innerlijk genot. En dat allemaal zonder in een chaotische brij te verzanden! Daarvoor moet je verdomd zeer sterk in je schoenen staan. Fred Hersch sprak zijn publiek trouwens voortdurend aan, wat de speelsheid in zijn pianospel onderlijnde. Het is dus zeker en vast niet zo dat de man hier routineus zat te improviseren tot in het oneindige zonder met de luisteraar rekening te houden, integendeel. En dat maakte deze avond dan ook extra bijzonder.
De voortdurende zoektocht naar prikkelingen, stopt bij Hersch nooit. Hij kon zelfs nog uren op dit veelkleurige elan doorgaan, zonder maar één seconde te vervelen. De honger naar ‘meer van dat ‘ is niet alleen bij hem maar ook bij zijn publiek heel groot. Na een set van circa anderhalf uur, waarbij hij meerdere staande ovaties in ontvangt mocht nemen, kwam hij dan ook nog enkele keren terug op het podium om zijn oneindige virtuositeit nogmaals tentoon te spreiden. Zichtbaar genietende van die aandacht, bedankt hij zijn publiek uitvoerig. En hij deed er nog een schepje bovenop. Waardoor we tegen bijna twee uur lang intensieve piano improvisatie kunsten aan schurkten, zonder ons maar één seconde te vervelen. Indrukwekkend.
We zagen rondom ons, bij het verlaten van de zaal, enkel lachende gezichtjes en een oneindige rij mensen aan de merch en we zijn er dan ook zeker van dat iedereen evenveel heeft genoten als wijzelf van dit bijzonder zinnenprikkelende piano recital dat nog lang zal nazinderen in onze gedachten en donkere hart.
