Eind vorig maand bracht Tin Fingers hun sublieme debuutplaat Groovebox Memories uit, vier jaar na hun eerst ep No Hero. In die vier jaar moest de band afscheid nemen van keyboardspeler Michaël Lamiroy en drukte Felix Machtelinckx even op de pauzeknop in om te herbronnen en mee te werken aan de recente Arsenal-plaat Rhythm Of The Band. Na die samenwerking met Hendrik Willemyns had Lamiroy terug veel inspiratie en dook hij de studio in met gitarist Quinten de Cuyper, bassist Simen Wouters en drummer Marnix van Soom. Samen kwamen ze buiten met een sterke, zomerse en melancholische plaat.
Om de release van het album te vieren, organiseerde de band een driedaags mini-festival waarop ze hun muzikale vrienden hadden uitgenodigd. Elke dag voorzag Tin Fingers een ander voorprogramma. Het festival vond plaats in het Antwerpse Stormkop tussen de kunstwerken, een oerwoud aan planten en diverse boeiende objecten die ooit in de Schelde zijn gevonden. Daartussen creëerde de band een podium en mocht een beperkt publiek naar de optredens komen kijken.
Wendy mocht de zondagse matinee voorstelling openen. Deze jongedame speelde soundscapes vanop haar laptop waarop ze op keyboard meespeelde en soms meezong. Ze samplede haar stem en die werd dan af en toe aan de stukken toegevoegd. De songs varieerden van dromerig, experimenteel, krautrock, electro tot donkere dancetracks. Allemaal heel boeiend maar misschien toch een beetje zwaar op de maag voor een rustige zondagmiddag.
Gelukkig zorgde Tin Fingers voor het iets luchtiger tegengewicht. Het viertal opende met het aanstekelijke Red Socks dat live nog groovier klonk dan in de studioversie. Kwestie van de set krachtig te openen. Daarna volgden alle nummers van de nieuwe plaat, die stuk voor stuk pareltjes zijn. Deze bende heeft een sterk eigen geluid met een retestrakke ritmesectie, een gitarist die wonderlijke geluiden uit zijn gitaar tovert en Machtelinckx die met zijn stem zonder problemen heel hoog kan gaan.
Er werd kosten nog moeite gespaard. Enkel voor het wondermooie July stond er een vleugelpiano waarop Felix in zijn eentje de breekbare song bracht. De Cuyper vulde het nummer aan met subtiele gitaareffecten tot op het einde de band mooi inviel. Een magisch moment!
Een paar weken geleden zagen we Tin Fingers in het voorprogramma van Arsenal op Werchter Parklife waar de mannen een beetje hun weg verloren op het grote podium. Maar vandaag voelden ze zich opperbest en dat straalden ze ook uit. Ze brachten een sterke plaat uit en live kon de band een heel overtuigende set neerzetten. Machtelinckx en co. mogen trots zijn op wat ze doen.
Op 1 augustus speelt Tin Fingers in het voorprogramma van Arsenal op de Lokerse Feesten.
