Vorige week gaf het wereldberoemde Soulwax uit Gent, het startsein voor een Europese tour langs grote steden in tot de verbeelding sprekende concertzalen. Eind deze maand is het tijd voor het hopeloos uitverkochte Belgische vierluik in de grote zaal van de Brusselse AB. Wij konden niet zolang wachten en stonden op de eerste rij toen Soulwax opende in het wondermooie Amsterdamse Paradiso. Stephen en David Dewaele, met kompaan van het eerste uur, Stefaan Van Leuven, spelen niet zo vaak meer. Het was al geleden van de Lokerse Feesten 2018 dat ze nog in ons land op een podium te zien waren. De euforie rond deze tour nam bij de fans derhalve mythische proporties aan en of het septet die verwachtingen inloste? Septet? Jazeker! Sta ons toe eerst even een lans te breken voor het talent van Vincent Lynen, een nieuwe telg aan het DEEWEE-firmament.
Leo Vincent heet hij ‘on stage’ en hij stond daar zijn elektronische composities met een overtuigende zelfzekerheid te brengen, ten gepaste tijde versterkt met een portie gitaar. Tientallen invloeden verwerkte hij in zijn groovy soundscapes. Verwijzingen naar het label van de broertjes konden makkelijk gemaakt worden maar we waren vooral bezig met dansen. Het leek wel een dj set voor fans van Blur, Beck en Eels. Vree wijs gedaan maat!
Soulwax borduurde verder op het succesvol recept van de 2017-clubtour en zorgde ook deze keer voor een megalomane podium-invulling. We leken ons toen in de machinekamer van een ruimtestation te bevinden zonder echter een blik op de ruimte te krijgen. Die indruk werd nog exponentieel vergroot voor deze tour want we kregen een buitenaards podium in twee verdiepingen te zien waarbij de broers het ruimteschip op koers hielden in een soort bouwdoosconcept. Vier keyboards met grote draaiknoppen en een ledverlichting werden vanuit een flightcase ineen geknutseld. De drie werden geflankeerd door de fenomenaal goedlachse Laima Leyton. We zagen haar onlangs op Sonic City redelijk fantastisch wezen en haar Home ep werd op DEEWEE uitgebracht. Laima was er overigens in 2017 al bij, toen drumde ze nog, net als haar echtgenoot.
Die was ook weer van de partij en zat op de tweede verdieping en daar was het drummen voor een plekje… Igor Cavalera werd aan de andere kant synchroon bijgestaan door Blake Davies en centraal zat een debutant voor “Soulwax live”-aangelegenheden want uiteraard is Aurora Bennett een geweldige drumster. We hoeven niet te vertellen dat de visuele aanblik van deze 4-3 opstelling de monden deed openvallen en de spanning naar ongekende hoogtes omhoog krikte. Desondanks werd niet met een banger geopend, wel met nieuwe nummers, Hot Like Sahara en Idiots In Love. De sfeer in de zaal was meteen opperbest en het was in alle uitverkochte drukte lekker warm heupwiegen.
De onweerstaanbare lawine aan drumroffels in Missing Wires deed de zaal al vroeg naar een koortsige temperatuur klimmen, er waren geen Dafalgans ter wereld in staat die te doen zakken en dus gaven we er maar met z’n allen een lap op. Het hek was helemaal van de amsterdam toen Krack werd ingezet na een briljant Is It Always Binary? De klinische belichting en stalen stellingen lieten een koud sfeertje uitschijnen maar het was het behaaglijk warm fabriekspandgevoel dat ons compleet overstag liet gaan voor een indrukwekkend dansfeest dat zowat een 80 minuten workout voor gevorderden bleek te zijn.
Weer zo een knotsgek trio diende zich aan: Do You Want To Get Into Trouble / Singer Becomes A DJ / We Are The Men In Suits. Als dan het nieuwe New Earth Time ‘Another Excuse’ bleek te zijn om een heel sterk Noah’s Dark (laten we een lans breken voor deze woordspeling) in te leiden, dan stelden we vast dat er geen moment van verzwakking geduld werd. Meer zelfs, de broers trokken alle registers open voor een zinderend slot.
Het hevige Miserable Girl vormde de start voor de ‘nachtversie’ van drie killer songs van Any Minute Now. “Is it me, or is it E-Talking?” Laima was de stem van Nancy Whang in NY Excuse. “This is the excuse that we’re making, we’re making. Is it good enough for what you’re paying?” Een ballon die leek op een stekelbes zorgde ondertussen voor extra animo en het publiek wilde een bisnummer.
Stephen vertelde dat ze slechts één nummer konden brengen omdat ze met 7 natuurlijk intense repetities achter de rug hadden en er geen ruimte meer over was om buiten de elektrolijntjes te kleuren. Geen paniek echter want de 7 minuten versie van Goodnight Transmission was vooral in het begin buiten proportie episch. Geert Wilders kreeg en passant nog een veeg uit de soulpan. Soulwax scoorde vooral met de gekende songs van het voorbije decennium maar ze brachten die nummers in een opwindend nieuw jasje en we kunnen alle AB-gangers alvast verklappen dat ze de tijd van hun leven zullen hebben. Dankzij Soulwax was Paradiso een avond lang een echt paradijs.
LEO VINCENT: instagram
SOULWAX: website – instagram – facebook
