In dit tweede deel (deel 1 vind je hier) van ons verslag over de eerste dag van het Live /s Live festival in het park van Middenvijver (Antwerpen) zijn we bij de avondprogrammatie aanbeland. Het terrein was ondertussen goed volgelopen, de eetkraampjes draaiden op volle toeren en de sfeer zat er helemaal in. Toch voelde je dat de hitte, de langdurige blootstelling aan industriële hoeveelheden UV-straling en de zwoele passage van Sylvie Kreusch hun tol hadden geëist en het publiek even nood had aan een rustpunt.
En dat rustpunt kwam er (onbedoeld?) met de licht psychedelische dreampop van Warpaint het viertal afkomstig uit Los Angeles, California. Ook zij brachten in 2022 nieuw werk uit met het album Radiate Like This, dat ze in Antwerpen kwamen voorstellen. Het was warm op het podium en de hitte had ook duidelijk impact op Emily Kokal, frontvrouw van de groep. De nummers van Warpaint misten de punch en frisheid die ze op het album vaak wel hebben en kabbelden vrij gezapig aan het publiek voorbij.
Opener Champion kwam ook bij ons regelmatig in de media en zorgde voor wat herkenningsapplaus bij het publiek. Wat later in de set passeerde ook hun grootste hit Love Is To Die (2014) en hoorden we zelfs hier en daar wat meezingers. Maar echt loosgaan, neen dat was er niet bij, niet zo evident ook natuurlijk met het type muziek dat het viertal brengt.
Was het de hitte of toch gewoon net iets teveel attitude van de dames? Geen idee, maar wild werden wij er in ieder geval niet van. Of het kon natuurlijk ook zijn dat iedereen zich aan het voorbereiden was op de eerste headliner van de avond, ons eigenste Balthazar?
Want we moeten daar niet vals bescheiden over doen, Balthazar heeft het en deed het ook. Waar de cool van de dames van Warpaint wat geforceerd aanvoelde, kwam Balthazar er, zoals steeds, helemaal mee weg. Echt iedereen verscheen voor de main stage (het ideale moment om naar de eetstandjes te gaan trouwens) en vanaf de slepende opener Decency tot aan de heerlijk funky afsluiter Losers was het non-stop vollenbak.
Zoals dat wel eens gaat bij Balthazar werden nummers uitgesponnen, aangepast en door de mangel gehaald tot één grote lange flow waarin de meezingers aan mekaar werden geregen. Of hoe je met onderkoelde muziek een wei in brand kan zetten. Absolute top dit en wat ons betreft het hoogtepunt van dag 1 van de Live /s Live tweedaagse.
Al zullen de The War On Drugs fans het daar hoogstwaarschijnlijk niet mee eens zijn. Adam Granduciel en zijn kornuiten brachten namelijk ook een perfecte set die tegelijk ook een beetje klonk als een best of, maar dat komt misschien doordat de band nu eenmaal nauwelijks minder werk heeft voortgebracht.
Toch bleef het in de eerste helft van het optreden opvallend rustig op de wei. Nogal wat nummers van TWOD zetten aan tot goedkeurend mijmerend in de verte staren terwijl visioenen van de ‘open road’ voor des mensens geestesoog passeren. En dat was precies wat er leek te gebeuren bij het opeengepakte publiek. Genieten? Zeker en vast!
Toch flakkerde het vuur nog stevig op ver over de helft van de set toen kort na elkaar (en ‘kort’ is uiteraard relatief bij TWOD) oerklassieker Red Eyes, Thinking of a Place en Under The Pressure de revue passeerden. Feestje dus: blije gezichten overal, handjes in de lucht en meebrullen maar. Genieten!
En zo kwam een erg geslaagde eerste dag van de Live /s Live tweedaagse tot een waarlijk schoon einde en keerde iedereen moe maar tevreden huiswaarts. Op naar dag 2!
