Ook op dag drie van het gratis Gentse festival Jazz In’t Park waren we aanwezig in het prachtige Frans Tochpark in Gentbrugge. Op het programma een eerder “klassiek” pianojazztrio, een familieband met één van de beste jazzdrummers ter wereld en een stel jonge snaken die grooven als een stoomtrein die rijdt op James Brown-kool.
Het in Brussel gedomicilieerde Baz Trio rond de Spaanse bassist Basile Rahola mocht de avond openen met hun op klassieke jazz gestoelde composities. Het internationale gezelschap met in de rangen ook de Tunesische pianist Wajdi Riah en de Franse drummer Oscar George, speelde een mix van eigen werk en jazz standards met een licht oriëntaalse afkruiding.
Niets baanbrekends of radicaal vernieuwends maar dat is ook niet wat de heren betrachten. Ze moeten het hebben van subtiele accenten (zoals de fluitende begeleiding door pianist Wajdi Riah) en kleine, soms onverwachte wendingen. Een prachtige opener vóór het steviger werk van The Gallands ons schamele haardos in de war kwam blazen.
The Gallands dat zijn vader en drummer Stéphane Galland, zoon en toetsenist Elvin Galland en de indrukwekkende bassiste Louise van den Heuvel. Drie uitmuntende muzikanten al is het toch vooral Stéphane die met de meeste aandacht gaat lopen. We lieten ons vertellen dat de man makkelijk vijf-zes uur per dag oefent op zijn drums (en dat al meerdere decennia lang) en dat merk je er ook aan! Wat een virtuoos en wat een perfectionist ook!
The Gallands brengen een mix van jazz, hiphop en een soort tegendraadse pop. Ze zijn ook niet vies van een sample hier en daar. De drijvende kracht achter dit alles is de orkaan achter de drums. Wat een plezier is het om de armen en benen van Stéphane, ogenschijnlijk compleet onafhankelijk van mekaar, de meest ingewikkelde ritmes te zien produceren. Alles met het bedrieglijke gemak alsof ie een omelet staat op te kloppen.
Niet dat we daarmee het funky spel op de Rhodes piano van Elvin willen minimaliseren laat staan dat we ook maar iets willen afdoen van de aanstekelijk bas grooves van Louise van den Heuvel. Wij en met ons het voltallige publiek vond het geweldig en even stond het Tochpark in brand. En dat op een deftig jazz festival!
Spelen na de stormram van de familie Galland is natuurlijk geen makkelijke opdracht en toch bracht de jonge garde van het Lupa Gang Gang Quartet het er met veel bravoure vanaf. De band is ondertussen al enkele jaar bezig en hen enkel aanspreken op hun leeftijd zou oneerlijk zijn. Anton Robberechts, Miel De Koninck, Lena Thijs en Rob Swennen zijn in korte tijd erg gegroeid als band en als individueel muzikant. Het is dan ook heerlijk om hen met zoveel zelfvertrouwen op het podium te zien staan.
De band brengt een mix van jazz, funky grooves, fijne exotica (ze speelden zelfs een nummer in het Spaans) en speelse improvisatie. De energie waarmee zanger, gitarist en frontman Anton Robberechts daarbij over het podium sjeest werkt zo aanstekelijk dat je zelf nauwelijks kan blijven stilstaan op hun muziek.
Niets lijkt een stralende carrière van dit heerlijke kwartet dan ook in de weg te staan, of het zou moeten zijn dat hun passage langs het conservatorium eten in het roet zal gooien…
