HEALTH (+ ZETRA + GOST) Amsterdam, Melkweg (12/10/2024)

De industriële rockband Health vindt zijn oorsprong in de noise-scene van Los Angeles en bestaat uit zanger-gitarist Jake Duzsik, bassist en producer John Famiglietti en drummer BJ Miller.

Net als bands zoals Nine Inch Nails en Ministry zoeken ze de grenzen op tussen metal, elektronica en popmuziek. Hun meest recente (en alweer vijfde) album kreeg de titel Rat Wars en werd uitgebracht op 7 december 2023 bij Loma Vista Recordings (het label van o.m. Ghost en Marilyn Manson).

De Rat-based Warfare Tour: The Old World brengt hen dit najaar naar Europa. Deze zomer stonden ze nog op Graspop. Deze tour is er echter geen stop in ons land, maar waren we wel aanwezig in de Melkweg in het hart van Amsterdam. Vaste supportbands voor deze tour zijn GosT (synthwave/horror) en Zetra (synthrock duo).

Stipt om 19 uur namen Adam en Jordan, het Britse synth-rock duo Zetra, elk op een houten blok hun plaats in. Gekleed in zwarte, gotische gewaden, wit en zwart geschminkt gezicht, getooid ook met kettingen en andere rekwisieten.

Zetra noemt hun sound gothic heavy metal shoegaze, met invloeden uit de synth-pop, rock en new wave. Hun debuutalbum Zetra verscheen in september van dit jaar via Nuclear Blast Records. We wisten niet wat te verwachten, maar genoten en droomden bij momenten zelfs weg bij de combi van meeslepende muziek, etherische lichtshow geprojecteerd op de backdrop en de rust die beide androgyne figuren uitstraalden. Er werd op geen enkel moment direct contact met het publiek gemaakt, wat bijdroeg tot de sereniteit van de act.

Die rust werd ruw verstoord door de volgende supportband: GosT. Gedaan met de subtiele lichtshow. Het podium werd bekleed met TL-lampen die als enige belichting ritmisch de muziek volgden. GosT is de creatie van de Texaanse producer en multi-instrumentalist James Lollar (herkenbaar aan zijn doodskopmasker). Het album Prophecy verscheen dit jaar. Deze muziek was stukken harder en met testosteron doorweven dan de vorige band en voor ons moeilijk te volgen. We zagen James een combi van synth en dj-set uitvoeren, met korte intermezzo’s waarin hij even weg en weer liep over het podium om toch wat contact met het publiek te maken. Maar hoewel deze band ons minder kon bekoren, leek het publiek hen wel te kunnen smaken.

De song op tape die de opkomst van de hoofdact aankondigde was A Cruel Angel’s Thesis van Yoko Takahash. Ons onbekend, maar door de sfeer die ontstond en de anticipatie in de zaal wel een kippenvelmoment. De intro werd gevolgd door het instrumentale Pain van Health, dat ook van tape werd afgespeeld, tot uiteindelijk de band het podium betrad en de set aanvatte met Identity. De zaal was direct volledig mee. We zagen een gemengd publiek. Overwegend zwart gekleed, en een mix van jonge mensen, meisjes met zwarte lippenstift, en grijze hoofden. Veel bandshirts en hier en daar een pluche rat, verwijzend naar de nieuwe plaat. Een uitverkochte zaal die er ontzettend veel zin in had, net als de band. Zoveel was duidelijk.

De rust die zanger Jake Duszik uitstraalde stond in contrast met de energie van drummer Benjamin Jarred Miller, die met een niet aflatende passie zijn drumstel bewerkte, en bassist John Famiglietti, die naast het headbangend bespelen van zijn basgitaar bij momenten ook op de knieën de effecten aan het bewerken was en/ of zich over het keyboard ontfermde. Over multitasken gesproken!

Er ontstonden moshpits, er werd gezongen en gesprongen. De band had het publiek volledig mee. Maakten indruk (maar die indruk is uiteraard erg persoonlijk): Demigods, Psychonaut, Crack Metal en We Are Water. Ook de cover Be Quiet Qnd Drive (Far Away) van The Deftones konden we wel smaken.

Ook bij Health waren er weinig tot geen gesproken intermezzo’s tussen de songs maar stoorde dat eigenlijk niet. Bisnummers waarbij de band even voor de show het podium verlaat, daar doet Health niet aan mee. Ze kondigden hun laatste nummer aan, dat ook echt het laatste nummer zou worden. Een fantastische show met een voldaan publiek werd afgesloten met DSM-V.