Toen vorig jaar, door het faillissement, het doek over Gent Jazz viel, was het even schrikken. Niet alleen was Gent Jazz altijd al één van de gezelligste festivals in België, het ging ook een stuk breder dan jazz alleen. Gelukkig pakte Greenhouse de draad terug op en kan het festival dit jaar terug plaatsvinden. Op de line-up genoeg toppers uit het buitenland, maar er is ook plaats voor talent uit eigen land.
Donderdag was Snarky Puppy de headliner, kregen we een portie ethiojazz van multi-instrumentalist Mulatu Astatke en dansten we op de unieke souljazz van Kamaal Williams. Op de Garden Stage werden bands uit de W.E.R.F. Records stal geserveerd: Uma Chine, Ventilateur, SPOOK en MDC III. En ook het Sdban label zond zijn zonen en dochters uit, op de eerste dag met festival opener Lupa Gang Gang, op donderdag met Dishwasher_ .
Dishwasher_ won vorig de Jong Jazztalent Gent award en aangezien de laureaat van dit jaar (AKI) op donderdag werd bekendgemaakt, mocht het trio de main stage openen. Werend Van Den Bossche, Arno Grootaers en Louise Van Den Heuvel wilden tijdens Gent Jazz hun debuutplaat voorstellen, maar wel zoals ze werd opgenomen. Daarom hadden ze Nathan Daems (Black Flower, Echoes Of Zoo) uitgenodigd om de band tijdens een aantal nummers te vergezellen op saxofoon, ney en kaval.
Een festivaldag openen is nooit een geschenk natuurlijk maar Dishwasher_ speelde zeker niet voor een lege zaal. In een uur tijd bewees het trio (plus 1) waarom zij die titel van “jong jazztalent” verdienden. Ze speelden een indrukwekkende set vol avontuurlijke composities, zalige soundscapes en aanstekelijke ritmes en grooves. We overdrijven niet als we zeggen dat ze de de zaal volledig inpakten. Multitalent Van Den Bossche speelde niet alleen geweldig saxofoon, hij toverde ook waanzinnige geluiden uit zijn keyboard en vervormde, door middel van effectpedalen, zijn sax-geluid tot wonderbaarlijke klanken. Grootaers toverde ondertussen sublieme ritmes uit zijn drum en Van Den Heuvel speelde met diverse effecten op bas. het resultaat was een intens geluid dat ons op het einde van de set achterliet met een gevoel alsof we net in een stevige trip hebt gezeten. Dishwasher_ is en blijft uniek en hun composities kan je met niets of niemand vergelijken. Een top opener van formaat.
Tijd voor de eerste volksverhuizing naar de Garden Stage om het West-Vlaamse Ventilateur aan het werk te zien. Het trio bracht vorig jaar hun debuutalbum Hoofdplaat uit met daarop een mix van jazz, postrock en soul. Gitarist Daan Soenens kan rekenen op een erg strakke ritmesectie met Iben Stalpaert op de drums en Jasper Hollevoet op de bas. Stalpaert en Hollevoet legden een straffe basis waarop Soenens zich kon uitleven op zijn gitaar met warme en gedurfde klanken. Ventilateur klonk soms zwoel, soms gevaarlijk maar altijd gedreven. Het speedmetal einde bracht het wat ingedommelde publiek even aan het schrikken, maar dat moest zeker kunnen. Dit trio streeft naar variatie en schoonheid en dat hebben ze met glans geleverd in Gent.
Met Mulatu Astatke haalde het festival de vader van ethiojazz in huis. De 79-jarige multi-instrumentalist liet zich begeleiden door een indrukwekkende, zevenkoppige band. Hij wisselde xylofoon af met de piano en percussie. Astatke’s composities leken weggelopen uit de soundtrack van een of andere jaren zeventig spionage film. Het klonk allemaal lekker retro en sensueel. Na enkele nummers overviel ons echter een zeker loungebargevoel en werd het soms wat saai. Gelukkig kwamen er af en toe Afrobeat stukken in de set waarin de percussionist een hoofdrol kreeg met zijn furieuze ritmes en opzwepende gezang.
Voor ons mocht het allemaal wat avontuurlijker, en avontuur was precies wat we kregen van de heren van SPOOK. Met een ritmesectie bestaande uit Nicolas Rombouts op contrabas en Simon Segers aan de drums heeft de band sowieso al twee klasbakken in huis. Voeg daar pedal steel/gitarist Filip Wauters aan toe en je krijgt een magische combinatie. Terwijl Rombouts en Segers experimenteerden met ritmes, drapeerde Wauters sfeervolle maar soms ook redelijk waanzinnige soundscapes over het geheel. Het trio pakte iedereen bij het nekvel met hun aangrijpende geluid. Nicolas zorgde met zijn effectpedalen af en toe voor een kleine aardbeving en we vielen van de ene verbazing in de andere. De muziek van SPOOK heeft iets surrealistisch en iets magisch; als David Lynch nog eens een film maakt, dan heeft dit trio de soundtrack alvast klaarliggen.
De Londense Kamaal (Henry) Williams begon zijn carrière als house producer en combineert die vroege invloeden nu met hip hop, r&b en een vleugje jazz. Dat laatste komt alleen doordat hij wordt bijgestaan door de geweldige drummer Preston Stephens en de ronduit sublieme saxofonist Marquinn Mason. Kamaal begon met een lang uitgesponnen intro tijdens dewelke hij weggestopt zat achter een zonnebril, een hoody, een Fender Rhodes en nog een resem keyboards. Tijdens die intro vertelde hij dat hij eigenlijk geen jazz brengt, iets waar we het alleen maar mee eens kunnen zijn. Want na die intro vlogen de beats de tent in en werden ze aangevuld met wat funky, soulvolle soundscapes en het fijne werk van Mason en Stephens. De instrumentale nummers waren nu ook weer geen muzikale hoogvliegers, maar er werd wel flink gedanst en de sfeer zat er goed in.
“And now for something completely different”, moet de organisatie gedacht hebben. Uma Chine brengt dromerige, mysterieuze liedjes met een hoek af. Misschien niet het soort muziek dat je verwachtte in de line-up van donderdag. Maar het paste er wel volledig bij, wat ons betreft was het zelfs een verademing na de al bij al inspiratieloze show van Williams. Het leekt alsof Nele De Gussem en co een warm deken uitrolden voor de Garden Stage met hun uitgekiende show en zalige liedjes. Het publiek kon het zeker waarderen dat Uma Chine het plein omtoverde in een magische plaats waar veel gedanst werd.
Tijd voor de hoofdact op de main stage met Snarky Puppy. Bassist/frontman Michael League bracht een negenkoppige band mee waarvan vijf nieuwe leden die nog maar voor de tweede keer optraden met de band. Niet dat dat ook maar één seconde opviel. In de jaren en ’70 en ’80 zouden ze Snarky Puppy als “fusion” labelen, anno 2023 noemen we wat zij brengen een lekkere cocktail van jazz, funk en etnische muziek. Hun laatste album Empire Central is een live registratie en al hun zevende. De Amerikaanse big band is dan ook echt wel een live band.
Die reputatie maakten ze ook waar op Gent Jazz. League en co brachten een set van 1u30 waarin bijna geen tijd was voor pauzes, alleen even om de band voor te stellen. We kregen een overweldigende set waarin de breed uitgesponnen arrangementen tot in de perfectie werden gespeeld. Het was een feest voor oog en oor om deze topband aan het werk te zien.
MDCIII mocht de Garden Stage afsluiten met een psychedelische chill-out set. Simon Segers nam voor de tweede keer die dag plaats achter de drums en werd vergezeld werd door mededrummer Lennert Jacobs. Centraal op het podium, meneer MDC zelve: Mattias De Craene. Het trio speelde voornamelijk werk uit hun meest recente album Drawn In Dusk. Als afsluiter gooiden ze nog twee wat oudere, en meer dansbare nummers de weide in. Een geweldig einde van een overdonderende dag waarin toch vooral de Belgische bands de puntjes op de ‘i’ zetten.
Dishwasher_ Facebook – Instagram
Ventilateur Facebook – Instagram
Mulatu Astatke Facebook – Instagram
SPOOK Facebook
Kamaal Williams Facebook – Instagram
Uma Chine Facebook – Instagram
Snarky Puppy Facebook – Instagram
MDCIII Facebook – Instagram
