Bijna weer school. Bijna weer de dagelijkse routines, inclusief heel vroeg uit de veren. Tijd dus om snel nog even het hoofd leeg te maken op de vrolijke tonen van Plague Thirteen en Fredag Den 13:e. Voor het begin van het schooljaar ook de laatste keer dat de jongste mee op pad mocht, gezien hij nog kan uitslapen de dag erna. Hij zal het missen, zijn koppie laten leeglopen op punk en hardcoretonen.
Soit, Plague Thirteen kwam zijn nieuwe plaat Healing Ground voorstellen en daar hadden we wel zin in. We wilden het album al een tijdje aanschaffen bij drummer Arthur maar dat lukte maar niet. Ook nu niet, want we kregen abusievelijk hun debuut van een paar jaar geleden mee. Niet erg, want die hadden we ook nog niet. Eens benieuwd wat het kwartet ons live zou voorschotelen, nu we te maken kregen met een lieve jongen als drummer waar we al ettelijke keren een praatje mee sloegen.
Kort soundchecken, alles net een beetje te luid naar onze zin, maar eenmaal de show begon hadden ze dat ook zelf door en was het geluid meer dan prima. Het gros van de nummers komt traag op gang, een beetje sludgy eigenlijk. Traag, slepend en hard om dan plotsklaps een paar versnellingen hoger te schakelen naar d-beat hardcore punk waarbij geregeld wat noise-erupties tevoorschijn kropen.
Geen kapsones en behalve een dankjewel ook niet zoveel interactie met het publiek, maar dat hoefde ook niet. Geconcentreerd razen, daar was deze band voor gekomen en dat was ook wat we over ons heen kregen. Met emoties gebracht, ook dat nog. Beloftevolle band is dit en wat ons betreft een stuk interessanter dan de bands waaruit de leden afkomstig zijn (Sore, Link).
Daarna was het tijd aan een stel Zweden die sinds 2006 hardcorepunk aan de man brengen: Fredag Den 13:e. Het kwintet zag er best grappig uit. Baarden, bakkebaarden en eentje die ons voortdurend deed denken aan Adrian Edmondson (Young Ones, Edward Elizabeth Hitler in Bottom). Het kwintet had genoten van Plague Thirteen en wilde dus ook graag indruk maken. Er meteen invliegen dan maar en het publiek begroeten met Allo. Ze voelden zich meteen thuis in West-Vlaanderen, waar de h van allo ook aan niemand is besteed. De zanger verwaardigde zich op het podium ook eindelijk om de kap van zijn hoodie te laten zakken, zodat we ’s mans gezicht (en tattoos) eindelijk helemaal konden zien.
Allo nog een keer en dan door hun nieuwe album Mänskliga Gränstillstånd vliegen. Alles in het Zweeds gezongen uiteraard, maar dat is niet erg. Zweeds is als een soort West-Vlaams, dus hier en daar begrepen we zelfs een en ander. Communiceren met het publiek poogden ze ook meermaals, al lukte dit niet echt, zelfs al probeerden ze het soms in het Engels. Amuseren deed de band zich wel en omdat ze kozen voor een hoge snelheid was hun set meer dan een aangename verrassing.
Kopje leeg, de jongste wilde naar huis. Moe en uitgeput. In slaap vallen was deze keer geen probleem.
Plague Thirteen: Facebook – Bandcamp – Phobia Records – Healing Ground Loner Cult
Fredag den 13:e: Facebook – Bandcamp
