Schemersound is een nieuw initiatief van Cultuurcentrum Lokeren. Kleine, fijne concertjes bij valavond, zo lezen we. Drie vrijdagavonden, drie weken op een rij met telkens twee optredens in het Park ter Beuken, met een uitwijkmogelijkheid naar de Torenzaal bij slecht weer. Wij waren aanwezig op de derde avond met op het programma Dressed Like Boys en Ivy Falls. Ondanks het kwakkele weer overdag klaarde de hemel mooi open eens het richting 20u15 ging en was er uiteindelijk sprake van een mooie opkomst. Alvast een topinitiatief dat voor de komende jaren voor herhaling vatbaar is!
Dressed Like Boys is het soloproject van Jelle Denturck, beter gekend als frontman van de Westvlaamse band DIRK. Zijn eerste langspeelplaat staat gepland voor 2025 en draait rond een soort van spirituele zoektocht, een zelfonderzoek met als thema’s persoonlijke vrijheid, vrienden, relaties, homosexualiteit en ook duistere thema’s zoals gay bashing. Normaal treedt Dressed Like Boys op met drie bandleden, vanavond voor de gelegenheid volledig solo (de nummers werden hieraan aangepast).
Dressed in black, Dressed Like Boys, solo op piano. Jelle blijkt een geboren verteller en reeg de nummers aan elkaar met anekdotes en interessante achtergrondinformatie, wat ons eens zo gefocust naar de nummers liet luisteren, die trouwens in perfect gearticuleerd en verstaanbaar Engels gezongen werden. We plakten figuurlijk aan zijn lippen letterlijk van de eerste tot de laatste noot. De uitleg rond Pride in het bijzonder bleef ons bij. Het nummer bleek ook het startschot van dit project te zijn. Pride ontstond na een avondje stappen in de Gentse Overpoort, zo leerden we, waar Jelle in de late uren met zijn vriend hand in hand over straat liep en geconfronteerd werd met een aantal alfamannen die hier niet mee overweg konden. Er bleek een groot verschil in reactie te zijn tussen hemzelf en zijn vriend. Zijn vriend wou de confrontatie aangaan, hij wou gewoon weglopen. Het nummer, net zoals het merendeel van de songs die we die avond hoorden, was heel broos, heel oprecht, heel ingetogen. Jelle barstte van authenticiteit. De songs waren zo doorleefd dat we helemaal meevoelden. Hij ademde zijn eigen woorden en muziek.
Er was het nummer Stopping By The Woods On A Snowy Evening, een gedicht van Robert Frost op muziek gezet. Ook Nando, de ons welbekende single die enkele maanden geleden werd uitgebracht, passeerde de revue. Een nummer over zijn vriend… Nando! Ook een blijvende indruk richting einde van de set maakte Stonewall Riots Forever, een nummer over de Stonewall Riots in New York, van waaruit de Pride beweging is ontstaan. We leerden zowaar bij.
Meerdere superlatieven kunnen gebruikt worden om deze performance te omschrijven. Dressed Like Boys liet een diepe indruk na en maakte ons razend benieuwd naar hoe het allemaal kan klinken met een volledige bezetting.
Ivy Falls is het alter ego van de Waregemse Fien Deman. Als gevolg van een relatiebreuk en andere ingrijpende veranderingen in haar leven, en drie jaar noeste arbeid, kwam haar debuutalbum Sense & Nonsense uit in het voorjaar van 2024. De plaat werd geproducet door Bram Vanparys (aka The Bony King Of Nowhere).
De bezetting van de band voor dit evenement (vanwege het minuscule podium) werd beperkt tot drie bandleden zijnde Trui Amerlinck (bas), relatieve nieuwkomer Anton Deboes (gitaar, toetsen) en uiteraard Fien zelf (zang, gitaar).
Sense & Nonsense vinden we alvast een fenomenaal interessante titel voor een plaat. Haar songtitels noemt de zangeres zelf straightforward en daar moeten we haar gelijk in geven. We denken aan Not Cool, Lemons, Blue, Willing, Don’t Wait,… Ook bij dit project gaat het om een innerlijke zoektocht, introspectie, een poging om zin te geven aan het bestaan in deze verwarrende wereld, de zin van de onzin te onderscheiden. Een zeer ingetogen set met een duidelijk introverte frontvrouw, voorzien van een hemelse stem, die zich met momenten onwennig toonde op het podium en voor wie het aaneenpraten van songs geen sinecure bleek te zijn (maar dat hoeft in se ook niet, we zijn hier voor de muziek, nietwaar).
Een klein promo-momentje voor de nieuwe plaat, en een publiek dat toch om een bisnummer vroeg, hoewel dat niet voorzien was. Wat we kregen met Willing.’I’m not an angel, I’m not the kind who shares my emotions no matter who’s in line’. Een mooi einde aan een intieme, beklijvende en authentieke muzikale avond.
Dressed Like Boys: Facebook / Instagram / Website
Ivy Falls: Facebook / Instagram / Website
