Omdat Astridic teveel zou doen denken aan een maagaandoening, besloot de organisatie van Citadelic om de naam van het jazz- en improvisatiefestival niet te wijzigen ondanks de verandering van locatie. Gezellig was het wel, in het Astridpark in Gent waar de tenten tijdelijk werden opgeslaan. Figuurlijke tenten wel, want het publiek zowel als de artiesten zitten en spelen er onder de blote hemel.
Op zaterdag 12 september gingen we kijken naar dagafsluiter Backback, het jazz trio met Giovanni Barcella aan de drums, Marc De Maeseneer op bariton- en tenorsax en bandleider Filip Wauters op gitaar. Grotendeels in het halfduister, want ook de wel erg karige belichting is een deel van de charme van Citadelic.
Naast nummers uit hun nieuwste album 4 en wat ouder werk, bevatte de set ook een aantal Duke Ellington standards die compleet naar de hand van het trio werden gezet.
Een losgeslagen Barcella moest zich inhouden om de basdrum niet van het podium te stampen terwijl hij perfect in tandem speelde met een ronduit magistrale De Maeseneer. Zelden hoorden we een baritonsax op zo’n mooie manier mishandeld worden. Dat alles gebeurde onder het toeziend oog van een goedgeluimde zei het balsturige Wauters wiens gitaarspel wrong en wroette en stevig tegenwerk bood.
Tegendraadse, stevig rockende jazz met perfect geplaatste haken en ogen dus. Gebracht door drie magistrale muzikanten die ondertussen al een jaar of twintig samen spelen en er toch in slagen fris te blijven klinken. Een aanrader!
Foto’s: © Björn Comhaire
