Een band die de laatste dagen een beetje onze website heeft weggekaapt is Faces On TV. Reden is natuurlijk dat de band rond meesterproducer Jasper Maekelberg net zijn debuut uit heeft. Na de debuut-ep op WasteMyRecords van verleden jaar is het viertal op zoek naar een nieuwe uitdaging (lees het hart van de luisteraar veroveren). Night Funeral staat vol pareltjes, maar het is in de eerste plaats een luisterplaat (lees gewoon dat je er de nodige tijd dient voor te nemen). Ook live vertaalt dat zich in schoonheid (wie er bij was in de AB weet waarover we het hebben) en vandaag moest de stad van Quickie eraan geloven. Een net niet uitverkochte Kreun, en daar kon ook support act Lohaus van profiteren. Uitgenodigd door Faces On TV en volgens zanger Thomas Lauwers een uitgesproken gelegenheid om iets nieuws uit te proberen en het was in Kortrijk ook de eerste keer dat er een saxofoon in het livegebeuren stond.
Omschreven als urban pop en daar ben je als lezer uiteraard niets mee. Misschien ken je de undergroundhit Crumble wel en dan weet je meteen waar Lohaus voor staat: psychedelische pop dat vrijt met Balthazar. Een beetje te vergelijken met wat hun stadsgenoten van Tin Fingers doen. Pop genoeg om hitgevoelig te zijn, maar het reikt verder dan dat…ergens dachten we zelfs aan de begindagen van Roxy Music, of lag dat aan die saxofoon? In ieder geval is Lohaus wederom zo’n Belgisch bandje die al met zijn ene voet in de doorbraak staat, al was het maar wegens het fenomenale geluid dat deze vrij jonge band weet te brengen.
Net een week geleden dat Faces On TV een nieuwe plaat heeft uitgebracht en onmiddellijk de set openen met een fonkelnieuwe song (Bloodshot Eyes) die er niet eens op staat. Het stelt de fans gerust. Met woorden maakt Jasper niet die indruk, maar met zijn kunst bewijst hij des te meer dat het menens is met Faces On TV. Dit is zijn kind geruggesteund door Sander Verstraete (Sophia en Hypochristmutreefuzz), Ruben Vanhoutte en Dienne Bogaerts.
Het ook niet te moeilijk maken, want meteen wordt Kortrijk ondergedompeld met Dancing After All, een song met een iewat bittere natoon (een liefde die uit je leven vertrekt).
Maekelberg kijkt tevreden. Niet alleen is er het enthousiaste publiek, maar ook met wat de andere muzikanten leveren, zo blijkt Dienne (zowel met haar stem als met haar instrumenten) alsmaar belangrijker te worden voor de toch wel fascinerende Faces On TV-sound.
Uiteraard komen de meeste songs uit het nieuwe album, maar ook de oudjes worden niet vergeten. Heerlijk om nog eens Run Against The Stream terug te horen, Traveling Blind in een akoestische versie (geen gsm of pratende mensen rondom je, wat bewijst dat wie goed is erin slaagt om de babbelaar het zwijgen op te leggen) of die zomerhit Love/Dead waarmee de set werd afgesloten.
Tussendoor hoorden we nog mooie dingen als Suspicious (Jasper pardoes het publiek in), Call Me Up dat een geboren hit lijkt te zijn, de inkeer op Tell Me of tonen wat we kunnen op Slowly Fading Out. Er is geen enkele reden om er aan te twijfelen: 2019 is het jaar van Faces On TV.
