Tekst: Erik Van Damme
Van 12 tot 15 september 2024 brachten Vi.BE, JazzLab, Ha Concerts en Europe Jazz Network het prestigieuze European Jazz Conference naar Gent. Het vierdaagse programma omvatte tal van netwerksessies, keynotes, panels en showcaseconcerten. EJC is dan ook een uitgelezen kans voor de Belgische jazzartiesten van het moment om zich te tonen aan honderden (inter)nationale jazzprofessionals en -liefhebbers.
Op de eerste avond, donderdag 12 september, vertoeven we in De Centrale. Een oorspronkelijke stedelijke elektriciteitscentrale die is omgebouwd tot een intercultureel ontmoetingscentrum’ Naar aanleiding van de European Jazz Conference stelde Young Curators – negen gepassioneerde jonge programmatoren aan met een liefde voor jazz. Rutger Mathys, Stan Maris, Kobe Gregoir, Nele Uyttendaele, Ferre Heyvaerts, Ewout Janssens, Anton Robberechts, Warre Vanhoutte en Joris Vanschoren maakten een programma met drie heel beloftevolle artiesten die het begrip jazz overstijgen, op hun eigen wijze. De nacht van de Jonge wolven in De Centrale dus, en daar moesten we gewoon bij zijn…
Elis Floreen wist op een sprookjesachtige wijze de aanwezigen diep te ontroeren. Wegvarend over een wave van een verdovende sound, en haar uiteenlopende stem konden we met zijn allen het jachtige leven even vergeten. Dit gebeurde trouwens op een zodanig gevarieerde wijze waardoor je niet in slaap wordt gewiegd, integendeel. Door het avant-gardisme binnen de sound en eveneens de vocale inbreng van Marijke (aka Elis Floreen) zelf , krijg je een bevreemdende gevoel over je heen waardoor je letterlijk gaat zweven over de wolken. Een hypnotiserende, verdovende en ingetogen mooie trip die we niet gauw zullen vergeten.
Ook Bodem moet het vooral hebben van een hoge dosis intimiteit. Gedragen door een warme saxofoonklankentapijtje, zachte drums en twinkelende gitaarlijntjes leunt dit trio puur muzikaal nog het meest aan bij pure jazz, maar dan wel gecombineerd met aanstekelijke popmelodieën. Het trio bestaat uit Anke Verslype (Aki, drums), Willem Malfliet (Woolvs, gitaar) en Adia Vanheerentals (saxofoon en composities) en heeft al heel wat ervaring binnen de scène. Dat stralen ze op dat podium trouwens ook uit, wat gelukkig de speelsheid en zin voor improvisatie niet ondermijnt. Au contraire! Vaak krijgen we verrassende wendingen die ons vol bewondering doen genieten. Soms worden gaspedalen zelfs even ingedrukt om de dansheupen ook wat aan te spreken, maar de rode draad is toch wel een intens mooie ingetogenheid die je tot gemoedsrust brengt. Jazz waarbij grenzen prompt vervagen.
KAU gooit het op zijn beurt over een andere, meer dansbare, boeg. Het wat uitgedunde publiek, het late uur en dat er in de stad nog andere concerten plaatsvonden op dat uur speelden vermoedelijk een rol, genoot met volle teugen van wat het trio hen aanbood. KAU verbindt zodanig veel genres, gaande van jazz over hip hop naar rock tot pure dance muziek en slaan daarmee op hun beurt aan het improviseren en experimenteren, waardoor ze in een hokje duwen onmogelijk is. Door de pompende beats, aanstekelijke gitaar/bas lijnen en dat verbluffend trommelgeroffel heen, hoor je een trio dat vooral op zoek gaat naar grenzen aftasten en die ook verleggen. Soms verzand dit in een lichtjes dreigende trip, als het gaspedaal wordt losgelaten en de sound bevreemdender gaat klinken. Om later weer alle registers open te trekken en te zorgen voor een dansfeest zonder grenzen. De weinige aanwezigen dansten zich de benen uit het lijf, tot het zweet op de lippen stond. KAU zorgde in De Centrale voor een heuse raveparty met een hele hoek af, tot in de vroege uurtjes en zo de perfecte afsluiter van een bijzonder boeiende avond.
Tekst: Erik Van Damme
