‘Wees erbij of wees een vierkant’ was eigenlijk ons devies voor de vierde editie van het Mechelse Doerak Festival. De reden liet zich raden: een affiche om duimen en vingers bij af te likken, de verdienste van de samenstellers van De Keldr en Kafee Zapoi. Wij zijn gelukkig géén vierkant, maar konden toch niet alle bands mee pikken tijdens die twee fijne dagen in Mechelen bij Kafee Zapoi. Maar graag delen we onze bevindingen met jullie van de bands die we wél zagen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: deze vierde editie was een groot succes, met zelfs een recordopkomst op zaterdag. De headliner HIPPOTRAKTOR die majestueus en machtig knalde tot besluit van het buitenprogramma had daar allicht véél, zoniet alles mee te maken. Maar behalve deze titanen bood het festval nog veel lekkers dus.
Een start om 16 uur op een vrijdag is niet voor elkeen even evident, maar wie het geluk had om de show van Billie Congé, het project van of/en de band rond de Antwerpse actrice en singer-songwriter Indra De Bruyne, mee te pikken, zelfs al was het maar deels, was vast – net als wij – metéén verkocht en verknocht. En méé in het verhaal.
Dat mooie stemgeluid, de fraaie pop-rock-songs met fijne lyriek wisten ons alleszins meteen te bekoren, de link met Big Thief was ook op gegeven moment snel gelegd, en dat is absoluut geen straf. Wij zijn fan!
Ches en Jerry Motor jammer genoeg gemist, maar we stonden wel tijdig klaar voor het Mechels-Italiaanse fenomeen Maquillage, een geslaagd huwelijk tussen eighties post punk en shoegaze. Niet alles klonk in onze kritische ‘kind van de jaren tachtig-postpunkoortjes’ even origineel, maar lekker was het wél en met brio gebracht ook.
De uitwaaierende, ietwat zweverige gitaren en de prachtige stem van gitariste-zangeres Gioia Podestà deden het natuurlijk, al waren we nog niet compleet ‘om’. Wedden dat we – wanneer meer gefocused- tijdens de zaalshow bij De Concertzaak op 3 oktober 2025, bij de album-release, ronduit euforisch zijn?
Dat we zaterdag trots rondliepen met een t-shirt van Juneau verklaart allicht dat je hier eerder lof zult lezen over deze band. Nu mag je ons altijd wel wakker maken voor instrumentale groovy post rock met een hoek af en véél sfeer. Laat Juneau nu net daar in grossieren!
Het combo deed de Onze-Lieve-Vrouwstraat daveren en grooven met een ongelooflijk feest aan intensiteit en heerlijk lawaai, zo intens en krachtig dat op gegeven moment zelfs de stroom compleet uitviel. Het haalde de vaart even uit de set, maar zodra de band kon herpakken was iedereen weer méé, het feest was compleet. Dit was moddervette melodieuze funky punky postrock zoals het moét. Lekker!
Eens bekomen van het heerlijke geweld van Juneau (en die t-shirt gekocht) even poolshoogte genomen indoors waar de dj-set van Turntable Thursday, old skool en toch ook hip, ons zeer kon bekoren. Straffe vinyls, met hier en daar een effectje erop. Een flashback naar de eighties en nineties, met op gegeven moment zelfs een plaat van Ministry in de mix; Jesus Built My Hotrod dan nog! Het kon niet op. En al vroeger in de set knalde dat heerlijke Standing in the Way of Control van Gossip door Kafee Zapoi. Ja!
Op zaterdag tekenden we om stipt 16 uur present voor het Gentse Safran. Het was behoorlijk bewolkt en ‘dreigend’, maar in Mechelen scheen de zon volop zodra Safran aan hun exotisch klinkende, funky en poppy set was begonnen. Swingende afro-pop en soul, hoogzwanger van een overdosis feel good vibes, dat was het.
En luisteren en kijken naar zangeres Anly Lippens, gezegend met zoetgevooisde stem, dat guitige enthousiasme en met gulle gretigheid. Oh, en, ook live: ‘de ideale verhouding tussen zoet en pikant in je saus‘, zoals Felix Sandon het al eerder treffend verwoordde.
Of De Kreuners nu finaal hun biezen kunnen pakken? Misschien! Of het concurrentie is voor Yevgueni hebben we Klaas Delrue, aanwezig in het publiek op dat moment, niet gevraagd. Alleszins wist Goutsmet te overtuigen met hun Nederlandstalige liedjes die soms erg dromerig klonken, soms nét niét op het melige af, maar oprecht mooi, dan weer zich als uit de kluiten gewassen rockers manifesteerden.
Goutsmet begon bij singer-songwriters Daan Goutsmet die besefte dat hij een betere zanger is dan gitarist en Stijn Wauters, die zich een betere gitarist vond, dan zanger. Al weten melomanen die zijn solo-show in Café Het Maanlicht zagen beter natuurlijk. Met Goutsmet dus in full-band modus. Aan de contaminaties in de bindteksten kan nog gewerkt worden, de songteksten zjn sterk, de liedjes staan er. In deze festivalsetting konden vooral de meer rockende nummers bekoren, al waren die meer ingetogen liedjes ook wel erg goed. Toch maar inpakken dan, Kreuners?
Door het samenvallen met De Predikheerlijke Zomer, waar Dieter Vaganée, Eva de Roovere en Ensemble Aster aantraden, moesten we jammer genoeg verzaken aan de sets van Pixiedust en de onvolprezen The Geraldines, een mens kan niet alles hebben, niet? We waren gelukkig keurig op tijd terug voor titanen Hippotraktor die al geruime tijd voor de set zou aanvangen de Onze-Lieve-Vrouwstraat deden dichtslibben met héél veel muziek- en metal-minnende Mechelaars.
Het fenomenale vijftal trad klokslag elf uur aan. Het feest, of zeg maar gerust de loden Hoogmis, kon beginnen. Van bij de eerste gespeelde noten verdronk HIPPOTRAKTOR hun publiek liefdevol en vol devotie in gevaarlijke en grillige grooves en machtige majestueze wall of sound, met manisch magisch en retestrak spel. Iedereen moest en zou méé in dat bad. Hallelujah.
Geweldig gitaarwerk van Chiaran Verheyden en Kristof Du Jardin, die ook vocals voor zijn rekening nam, geweldige ritmesectie en dan was er natuurlijk die spokend machtige en indrukwekkend beklemmende keel van percussionist/ vocalist Stefan De Graef, die zich ook als hyper-lenige shaman over het podium bewoog en het publiek rustig opjutte, mosh pitt nog aan toe.
Drie kwartier is natuurlijk veel te weinig, maar in die drie kwartier gaven de heren weerom het beste van henzelf en meer, in een set die overliep van energie en pure power, met werk uit de albums Meridian en Stasis. Het was luid. Het was machtig, het was lekker! Stonden alle huizen in de Onze-Lieve-Vrouwsestraat nog recht? Gelukkig wél, voorlopig toch nog…
Even voor twaalven zat het podiumgedeelte van de vierde editie van Doerak Festival er op. Deze keer niet gebleven voor de dj sets, maar dat er nog een geweldig feestje volgde in Kafee Zapoi, daar zijn we meer dan gerust in.
‘Doerak Festival is een volwaardig alternatief voor de helaas terziele gegane Dijlefeesten’, zo bedachten we ons nog, zaterdagnacht. Op naar een volgende edite, we houden je op de hoogt. Dra kan je alvast terecht in Het Predikheren voor het optreden van Waste, een organisatie van De Keldr. En op 17 september treedt Camilo Donoso op in Kafee Zapoi tijdens Luminous Fest. Gewoon een pint komen drinken in Kafee Zapoi kan al eerder natuurlijk. Schol!
BILLIE CONGE: facebook • instagram
MAQUILLAGE: facebook • instagram
JUNEAU: facebook • instagram
SAFRAN: facebook • instagram
GOUTSMET: facebook • instagram
HIPPOTRAKTOR: facebook • instagram
