De verwachtingen lagen hoog toen we omstreeks 19 uur arriveerden in De Zwerver. Daan Stuyven zou er die avond van jetje geven en optredens van Daan scheppen altijd hoge verwachtingen. Omdat we weten dat een goed optreden van Daan resulteert in een soort symbiose waarin alles samenkomt op een bepaald moment. Waar licht, geluid, sfeer, geur en al de rest samenvallen tot een energie die je lang niet overal kan ervaren.
Backstage konden we alvast aanvoelen dat de sfeer juist zat. Tourmanager Tom Van Saet liep er ontspannen bij terwijl Daan en zijn kornuiten zich aan het klaarstomen waren. De manschappen van Daan zijn deze avond Isolde Lasoen (drum), Jeroen Swinnen (toetsen), Geoffrey Burton (gitaar), Ewen Vernal (bas) en Wietse Meys (sax, dwarsfluit). (Wietse verving eenmalig vast bandlid Jo Hermans). Isolde en Jeroen spelen intussen al 20 jaar bij Daan. Dat is niet altijd van een leien dakje gegaan maar sinds zijn laatste album The Ride gaat het Daan allemaal veel beter af. De demonen werden daar ontbonden en vakkundig naar huis gestuurd. Onze review over dat album kan je hier lezen.
De sfeer was zo ontspannen dat er letterlijk minuten voor de show nog tijd was voor een groepsfoto en alle mopjes en grollen die daarbij horen. “Is dit geen verschrikkelijk licht om in te fotograferen?” “Neen, ik heb er geen last van.” “Wij wel.”
De kleine pesterijtjes onder elkaar, het lachen, de grapjes… Het zit goed tussen de band. Spanning voor wat komen gaat maar genoeg zelfvertrouwen om deze spanning te kanaliseren.
En dan vertrekken ze één voor één het donkere podium op. Ze krijgen alvast applaus dus dat zit wel goed.
Western wordt ingezet en het publiek is helemaal mee. Het wordt meteen gevolgd door 16 Men, één van onze favorieten van het laatste album. Het nummer gaat over hoe Daan zich onbaatzuchtig wil laten vervangen bij zijn partner door 16 verschillende mannen. Zo grappig dat op de merch het 16 keer zijn eigen hoofd is dat bij 16 men wordt afgebeeld. We zijn fan van dit soort humor en we zijn duidelijk niet alleen.
Na vier nummers is het tijd voor Icon en daar voelen we de eerste keer iets dat in de buurt komt van die symbiose waar we hierboven over spraken. Niet dat het publiek de eerste vier nummers zomaar wat rond stond te staren, integendeel. Mensen amuseerden zich en gingen al behoorlijk los. Maar we hebben het over het hogere goed. Die overtreffende trap van een leuk feestje. Na Icon meteen Exes inzetten is daarvoor een goede aanzet zo blijkt. Het publiek is mee en de bezoekers gaan op in het optreden dat hard doortrekt in cadans en waar Addicted en Victory het einde van vormen.
Ware het niet dat Daan & co nog zouden terugkomen voor vier bisnummers. En wat we nu schrijven moeten we toch even duidelijk kaderen: het hele optreden is een feest. Nummer na nummer ben je mee, de set wordt verdomd strak gespeeld en ook al zouden er geen bisnummers komen, dan nog was het een steengoed concert geweest waar niemand over zou klagen. Maar die bisnummers kwamen er wel en daar gebeurde het dan. Een steengoed concert hadden we al achter de kiezen, geen mens die daar aan twijfelt. Maar de band komt wél terug en wat er vanaf dan gebeurt lijkt wel door een God of Duivel gestuurd (al naargelang wat je er graag van maakt). Er is dan alleszins iets aanwezig dat het hele optreden naar een dimensie tilt die je zelden voorgeschoteld krijgt.
Palaistine, The Player; Swedish Designer Drugs en Housewife krijg je voorgeschoteld op een manier alsof er geen grenzen meer zijn. Op het podium gaat iedereen volledig uit de bol waardoor het publiek niet anders kan dan daarin meegaan.
Wat. Een. Feest.
“Oh God, I love this crowd”, laat Daan weten maar wat ziet dat publiek ook Daan graag. Als recensent zijn dit soort gebeurtenissen gelukkig zeldzaam. Je wil dit alles in je opnemen om het later te kunnen beschrijven (wat nooit lukt), er gebeurt zoveel dat je maar ligt te switchen tussen je camera’s om alles visueel vast te leggen (wat ook nooit lukt) en tegelijk wil je mee in de vibe van dit alles. Je onderdompelen in het bad van Daan, compleet meegezogen worden.
De wil is sterk maar het vlees is zwak. We zijn compleet mee kopje onder gegaan. Fuck de camera’s en fuck de tekst die morgen moet geschreven worden! Want er gebeurt zoveel! Isolde neemt een microfoon en zingt met Daan, wat later zit Daan achter de drums terwijl Isolde zich elders vermaakt. Who cares eigenlijk nog wat er precies gebeurt? Onze ziel wordt gereinigd, ons hart gaat te keer als bij een veulen dat voor de eerste keer over een boomstam springt, onze oren worden gezalfd,… tijd en ruimte vervagen.
En hier zitten we dan. Hoe moeten we dit alles omschrijven? Dat is onmogelijk…
We kunnen enkel maar iedereen aanraden om tickets te bestellen en het zelf te gaan zien. Zodat jullie weten dat we niet hebben overdreven. Wat in De Zwerver zoal te beleven valt, kan je HIER vinden.
De volledige playlist van het optreden in Leffinge op 2 december 2023:
Tenslotte wensen we iedereen van de band en de crew bedanken om ons toe te laten in hun prettige wereld. Extra dank aan Tom! Ook de mensen van zaal De Zwerver in Leffinge wensen we uitdrukkelijke te bedanken voor hun hartelijke ontvangst en hun meedenken in oplossingen.
Voor wie het aanbelangt: zaal De Zwerver is volledig toegankelijk voor personen in een rolstoel en er is een aangepast toilet voorzien! Wat daar allemaal te beleven valt kan je HIER terugvinden.
Daan op Facebook
Daan op Instagram
