Puur Belge. Zo stond het geschreven, en zo kregen we het in de VK: vier Belgische topbands in de glorie van hun kunnen, vier bands die de geluidsmuur doorbreken, vier bands die op handen worden gedragen door hun fans en die via een eigen weg het hart van de muziekfan hebben bereikt. Puur Belge dus.
We hebben ze het nog niet gevraagd, komt ooit wel, maar we zijn er vrij sterk van overtuigd dat Massis vernoemd is naar een Gentse krachtpatser met een ijzeren gebit. Kon Wilfried Morbée met zijn tanden een tram voortrekken, dan kunnen de vijf heren met hun door snaren en drums gemaakte decibels de trommelvliezen doen bloeden. De muziek van Massis is zonder zang, maar de composities van Andy Heurckmans, Werner Sempels en de drie Reynders-broer vervelen geen seconde. Je wil referenties? We hebben er geen, behalve misschien dat Massis het beste uit de No Wave, punk en noise haalt en daarmee soundtracks voor geprojecteerde filmpjes maakt. Luid, zeer luid. Noise, zonder in een geluidsbrij te vervalen. Uniek in Vlaanderen. Neen, sorry België. Pure Belge.
Van Leuven (of zoiets) naar Brussel, in de VK duurt dit maar tien minuten. In een recordtempo werd het podium klaar gezet voor My Diligence, een band die je gerust mag omschrijven als de Vlaamse evenknie van Queens of The Stone Age. Als we je zeggen dat hun debuut werd geproducet door Dee-J van La Muerte, weet je meteen wat je op je bord krijgt: een niet te stoppen rock ’n rolltrein vol snedige riffs. De stonerrock met bombastische gitaarlijnen is zeker al eens eerder gedaan, maar wie op zoek is naar dat nodig stukje rock ’n roll van de dag vond het bij John Sailor, François Peeters en Gabriel Marlier. De band heeft net een nieuwe single uit (Aliens On The Moon) en de bewegende hoofden in de Molenbeekse zaal gaven aan dat My Diligence op het goede spoor zit.
Eindigen doen we in Luik, de stad waar je tegenwoordig moet wezen als je hart sneller bij noiserock gaat slaan. Wat voor Cocaine Piss kan, kan beslist ook voor It It Anita: doorbreken in het hele land. Met de fantastische nieuwe plaat Agaaiin (neen, de a- en de i-toets bleef niet hangen) kan dit zeker lukken, ofschoon It It Anita op een podium nog een noot sterker klinkt. Het is tegenwoordig een (fantastische) rage, maar bands weten blijkbaar niet meer waarvoor een podium dient en dus gaan ze maar lekker het publiek in. Niet alleen zanger Damien Aresta stond tussen de fans zijn ziel uit zijn longen te persen, ook het drumstel stond plotseling middenin de zaal. Gasten die verliefd zijn op de gitaarsound van de jaren 90, maar die daar dankzij hun vindingrijkheid toch een zeer eigen gezicht aan geven. Niemand die het ooit dacht, maar een band die voor Anita koos zal ons nog vele schitterende rockmomenten schenken. Ga ze zien, Puur Belge en aardig op weg om één van de beste rockbands van dit land te worden.
Cocaine Piss. Als we de statistieken bijhouden dan is het de band waarover het meest is geschreven op onze site. Terecht, vinden we en ook de fans schenken met plezier hun hart aan de Luikse punkers. De vier weten nog altijd nog niet wat hun overkomt, maar door een pure DIY-mentaliteit lijkt de hele wereld op de knieën te gaan voor Aurélie, Julien, Mathias en Yannick. Het optreden in de VK is meteen hun laatste van België dit jaar, want Cocaine Piss zal in december de rest van Europa tonen waarom The Dancer de plaat van het jaar is. Het recept van dit alles? Eerlijkheid. Songs van twee minuten (of minder) die recht in je gezicht worden gebruld. Cocaine Piss is een band die punk weer punk doet voelen. Lekker doen wat jezelf wil, en zoals altijd (ook in de VK) het publiek meesleuren in hun feestje. Na een paar songs is het zoeken naar Aurélie. Je hoort haar wel, maar ze staat iedere seconde ergens anders in de zaal. De woorden verspreiden zich snel en op ieder concert kom je mensen tegen die zich een eerste keer aan Cocaine Piss wagen en tevreden naar huis keren, en plots een liedje lopen mee te zingen over een duif. Elegance is overrated, Cocaine Piss niet, ze zijn gewoon één van de beste bands van dit moment…en ja Puur Belge!
