Vrijdag werd in stijl afscheid genomen van de Gentse tijdelijke invulling ‘In De Ruimte’, de DIY-cultuurtempel aan de Franse Vaart. Een afscheid met een even uitgebreid als divers muzikaal programma. Te oordelen aan de opkomst tijdens het langgerekte slotakkoord zal de plek keihard gemist worden. Over de koppen lopen was het, de zaak was dan ook al enkele weken uitverkocht.
Alles is tijdelijk zo verzucht de amateur-filosoof in ons maar het mottige van tijdelijke invullingen is meestal die tijdelijkheid. Een gevoel dat ook al bij het stopzetten van DOK kwam voorbij fietsen, een tweetal maanden geleden ondertussen. In de categorie ‘Gentse tijdelijke dingen’ biedt enkel nog Bar Bricolage de musicerende medemens een forum. En dan enkel in de zomerperiode. Maar dat kan snel veranderen, for better or for worse.
Negen bands op de afspraak voor het afscheid in Ledeberg, verspreid over twee podia. Veel namen op de affiche die er eerder al In De Ruimte hadden aangedaan. Milk TV en Brorlab trapten de programmatie af. Milk TV in de zaal en Brorlab in de foyer met ADHD – krijscore in de betere Cocaine Piss-traditie. 40 seconden-kopstoten van nummers, gedaan voor je er erg in had. Zo ook het optreden; iets minder dan tien minuten was ruim voldoende om het uitzinnige statement te maken. Punk’s not dead. Gelukkig maar.
De veteranen van Needle And The Pain Reaction zorgden voor het eerste hoogtepunt van de avond met drie kwartier kletterende noiserock. “Fijn om in de ruimte te zijn” luidde de dienstmededeling van een grijnzende frontman Wim Deliveyne. Inderdaad. Niets nieuw op de playlist maar wel een fijn concert tussen the call to action Caught In A Trap en een wild daverende Partchimp als finale. Een fijn concert met de ‘d’ van degelijk en deugddoend.
De brul-hardcore van Speedözer zorgde zoals verwacht voor animo en de eerste moshpit van de avond. En voor het eerste overvliegende bier. Uw man ter plaatse werd gelukkig gespaard. Een nat pak kwam er alsnog aan na een welgemeende knuffel van drummer/zanger Nico die zich vol overgave een half uur in het zweet had gemept.
De hoofdvogel werd vrijdagavond afgeschoten door Pink Room. Meer dan een klein half uur hadden Bart Cocquyt en co niet nodig om te bewijzen dat ze al even de meest opwindende live act zijn van 9000 Gent. Tijdens de hectische afsluiter Chinchillay kreeg de band onaangekondigd de versterking van enkele collega’s en ging het dak er helemaal af. Een atoombom van een optreden. Kort, krachtig, heftig. De livereputatie van het trio werd alle eer aangedaan.
Het laatste woord was voor het gereanimeerde Alpha Whale. Gereanimeerd want de surfband staat al een tijdje op ‘indefinite hiatus’ zoals de Engelstaligen onder ons zouden zeggen. Die zelf opgelegde winterslaap stond een prima concert niet in de weg. Anderhalf jaar niet meer opgetreden maar dat was er -op enkele schoonheidsfoutjes na- niet aan te horen. De surfpop van het viertal klonk nooit zo melancholisch als vrijdagavond.
Frontman Jan was ook goed voor de quote van de avond: “En dan nu een oud nummer, euh, al onze nummers zijn eigenlijk oud.” Oud maar niet gedateerd zo dachten we. Dine with Satan nog aan toe. Alpha Whale was de enige band die een bis kon versieren. Niet dat het psychedelische viermanschap er zo hard op uit was maar geconfronteerd met een bijzonder dankbaar-enthousiast publiek kan je moeilijk anders. De band deed zo In De Ruimte een meer dan waardig uitgeleide. Jammer dat het voorbij is. Memories start here.
