Als het moment nadert dat je de kerstboom met de vuilkar mag meegeven, weet je ook dat in Gent bijna het doek over Zebrawoods is gevallen. Voor wie het nog niet mocht weten, vernoemd naar de Zebrastraat waar dit festival zich afspeelt. Een klein straatje in hartje Gent op een boogscheut verwijderd van het Kinepolis-gebouw en met een crew die in de drukke feestdagen ongegeneerd een festival samenstelt om u tegen te zeggen. Dit jaar paseerden o.a. STAKE, STUFF., Arno, Novastar en HEISA de revue en op de voorlaatste dag kwam Brihang langs. Het was dan ook niet verwonderlijk dat deze locatie die (grof geschat) 400 man kan herbergen al maandenlang het bordje “uitverkocht” op dit evenement mocht hangen, want wie er alsnog zou aan twijfelen: Brihang is hot.
Maar eerst trokken we traditiewijs naar de XYZ Lounge om er een optreden mee te pikken van IKRAAAN. Op haar identiteitskaart moet de Mechelse het met een a minder stellen, maar dat de carrière van deze Mechselse in de lift zit is een feit. IKRAAAN is één van de opkomende artiesten op het Fake-label dat ook Brihang onder haar hoede heeft. Soms gebeuren dingen in het leven simpelweg logisch, toch is het parcours dat IKRAAAN de komende maanden heeft afgelegd één waar menig muzikanten een moord voor zou plegen.
Om maar meteen een minpuntje voor te leggen, soms voelen we bij IKRAAAN dat haar songs net iets te abrupt afgebroken worden waardoor je als toeschouwer soms het idee krijgtdat je op een repetitie bent belandt. Het positieve is dan weer dat je beseft dat je naar een artieste in volle groei kijkt en teksten neerpent die als een niet te stoppen boemerang op je smoel botsen. De meeste songs kwamen, als vanzelfsprekend uit haar eerste ep Happy Pill die je op de reguliere streamingplatformen kan aantreffen. Ontwapenend, maar vooral confronterend. Liedjes over de simpele dingen van het leven, en laat dat de liefde zijn en al haar onvolmaaktheden. Als gezegd dient er op het podium nog het één en het ander te gebeuren, maar dat IKRAAAN een naam is die je de komende jaren dag in dag uit zal horen staat zo goed als vast. Heerlijk, al was het was maar dat er in het leven niets mooier is dan het horen van eerlijke artiesten.
Brihang. Niemand die in Vlaanderen nog niet weet wie Boudy Verleye is. Als er het afgelopen twee Belgische artiesten zijn die onze vaderlandse muziekgeschiedenis wat hebben hertekend dan moeten het Zwangere Guy en Brihang wel zijn. Twee eigenzinnigaards die altijd hun eigen weg zijn blijven volgen en daar de vruchten van mogen plukken. Als MIA’s iets voor je betekenen (wat ze sowieso niet doen): Zwangere Guy is dit jaar genomineerd voor zeven, Brihang voor zes.
De gelijkenis, maar ook het verschil tussen de twee rappers is frappant. Kiest Zwangere Guy voor het brutale, op het randje van het toegestane fatsoen (wat dat ook mag zijn) dan opteert de rapper uit Knokke eerder voor het ludieke om hetzelfde te bereiken: jezelf blootgeven, en voorzien met een flinke dosis gezond cynisme, maar zonder compromissen. Eenvoud die siert, maar tegelijkertijd snijdt.
Na zijn succesvol debuut zolangmogelijk uit 2016 waren plotseling alle ogen gericht op kunstenaar Brihang wat resulteerde in een tweede album Casco die niemand koud liet en van Brihang een superster maakte, ook al gaat hij daar zelf eerder laconiek mee om. Wie vandaag de held is, kan morgen in de vergetelheid belanden. Een geniale plaat Casco, en uiteraard het hoofdrecept van het concert hoewel de meebrulfactor bij Kleine Dagen het hoogst was, terwijl het bij het nog altijd innemende Steentje muisstil was.
Wat opvalt is hoe simpel het voor Brihang het allemaal wel is, of ten minste zo lijkt het toch. Bijna lijkt het erop alsof voor hem de sleutel tot het succes “gewoon zichzelf zijn” is. Geen grote gebaren, gewoon de kunst van de eenvoud en de kunde van het ontroeren. Het zijn de twee hoofdingrediënten die van Brihang een commercieel product hebben gemaakt, dat weet hij als geen ander, maar dat zonder ook maar één keer op de knieën te gaan. Ongekunsteld, oprecht, sober en vooral groots.
