Begin dit jaar werd met veel tromgeroffel de terugkeer van Arsenal aangekondigd. John Roan en Henkdrik Willemyns hadden zich in Nigeria laten beïnvloeden door de afrobeat en kwamen met een nieuwe line-up. De Deense Lydmor ging solo en Charlotte Adigéry werkt aan haar eigen subliem project WWWater.
Tijdens de Lokerse Feesten gaf de band al een voorproefje van de nieuwe liveband en de nieuwe sound en dit werd toen serieus gesmaakt. Bij Arsenal moet je je nooit aan een gigantische koersverandering verwachten, want hun mix van dance, wereldmuziek en indie rock slaat altijd aan. Welke band kan vier keer de Ancienne Belgique uitverkopen voor de release van hun nieuwe album? Voor mensen die Arsenal nog nooit aan het werk zouden hebben gezien, moet je weten dat deze band live veel krachtiger klinkt en niet zo afgelikt is als op plaat, een live album zou dus zeker geen slecht idee zijn.
Voor deze concertreeks vertrouwen ze het voorprogramma toe aan het Nigeriaanse Edaoto And The Afrogenius, een band waar zijzelf werden door beïnvloed tijdens het schrijven van de nieuwe nummers. Edaoto en co brachten strakke afrobeat in de geest van Fela Kuti. Niks nieuws onder de zon, maar het met mondjesmate binnenlopende publiek werd al wat warm gemaakt voor wat later zou volgen op de avond, hoewel het leek dat de meerderheid van het publiek niet echt begreep wat deze Nigerianen hier kwamen doen. Drie groovende songs/jams op een half uur tijd was blijkbaar niet voor iedereen weggelegd.
Arsenal opende met het nieuwe Low Sun-Long Shadow en zoals Arsenal-gewijs was het publiek direct mee, niet evident voor een onbekend nummer, alhoewel er blijkbaar een serieuze trouwe aanhang voor alle concertavonden aanwezig was. De sfeer zat er onmiddellijk in en werd er enkel maar beter op toen de gekende tonen van Not Yet Free werden ingezet, de zaal ontplofte.
John Roan en zijn fantastische sidekick Leonie Gysel weten hoe ze het publiek moeten opjutten en geven zich 200%. Zonder dat je het weet staat heel de zaal in vuur en vlam. De ritmesectie met Mirko Banovic op bas, Dirk Loots op de drums en David Donnat die de percussie voor zijn rekening neemt speelde enorm strak. En met meestergitarist Bruno Fevery in de rangen weet je dat het niet mis kan lopen. Ja, John en Hendrik hebben een neus voor goeie muzikanten.
Ook de backing vocal vanMathues is een heuse aanwinst, zij mocht in High Venus en Temul (Lie Down) de lead vocals doen. In Lokeren kwam ze nog wat onzeker over maar in Brussel zegevierde de zelfzekerheid en stond ze haar vrouwtje. Tim Bruzon zingt op de originele versie van de nieuwe single Amplify, maar deze keer werden er geen special guests uitgenodigd zoals in het verleden wel gebeurde. John nam de vocals voor zijn rekening en eerlijk gezegd deed hij dit op een sublieme wijze, het is eigenlijk niet te begrijpen dat ze dit nummer door iemand anders lieten inzingen voor de plaat.
Van het nieuwe album kregen we nog meer moois te horen zoals: Whale, Sometimes (dit moet zeker de volgende single worden) en A Bend In The River. De set werd afgesloten met een mash up van Melvin en A Volta die de temperatuur in de zaal naar het kookpunt bracht net als de afsluiter Lotuk van de bisronde.
Arsenal is weer terug na een bezinningsperiode en ze staan er weer zoals vanouds. Wie ze nog wil zien dit jaar kan op 19 december naar Domein Puyenbroeck te Wachtebeke voor de Music For Life-actie, kaarten zijn vanaf 11 december te koop via de site van Studio Brussel. En voor wie meer geduld heeft, speelt Arsenal op 8 december 2018 nog eens in de Lotto Arena te Antwerpen.
Tekst en Foto’s: Bart Verlent
