Wervelwind An Pierlé kwam, zag, imponeerde en emotioneerde, entertainde en overwon. Die schaars toebedeelde vijfenveertig minuten in de Museumtuin van museum M in Leuven, op de slotavond van M-idzomer 2025 waren veel te snel voorbij. “Meestal spelen we langer en leuk, nu spelen we gewoon leuk”, grapte Pierlé, vooraleer toch vijf minuten over de toegemeten tijd te gaan.
Jongens en meisjes, wat was dat zeg? Amai, An! Het An Pierlé Quartet benutte het te korte tijdsslot ten volle met brio en met een overdosis aan muzikaliteit en grote gretigheid. An Pierlé bewoog lenig als een kat over het podium, speelde keys en piano, en joeg haar prachtige stem naar alle mogelijke regionen. Wat een vocale kracht en pracht, ondersteund door topmusici als Koen Gisen (sax), Casper Van Der Velden (drums-) en toetsentovenaar Hendrik Lasure.
Om één minuut over zessen namen de muzikanten plaats op het podium, een weinig later vervoegd door An Pierlé die haast sjoffel het podium op wandelde, gekleed in wat op een kamerjas leek. Pierlé rekte zich eens goed uit. “Goedemorgen!”. Leuven kon er smakelijk om lachen in de vroege avondzon.
Al snel daagde ons de ochtendgroet wanneer Daybreak zich langzaam maar zeker wakker en tot wasdom sleepte. Met zalig slagwerk van Casper Van De Velde, geweldige sax-partijen van Koen Gisen, zuinige keys van Hendrik Lasure en Pierlé’s machtige stemgeluid dat zwoel en donker door de museumtuin spookte.
En het sublieme Daybreak was niet de enige greep uit de jongste telg Ultimate Survival (W.E.R.F, 2025) zondagavond. Dit sublieme album zou nog ruimschoots aan bod komen in de set, afgewisseld met songs uit Wiga Waga (W.E.R.F, 2021). Pierlé werd in het verleden al wel eens eerder vergeleken met icoon Kate Bush en absoluut niet ten onrechte. Dat machtige vocale bereik is daar niet vreemd aan natuurlijk.
In een indrukwekkend The Sting zocht de zangeres alle vocale regionen op, en hoe! Enfin, dat Kate Bush kan inpakken, wisten we al langer natuurlijk. Tori Amos ook trouwens. Tijdens zoveel vocale kunstjes speelde Pierlé ook nog piano en keyboards alsof haar leven er vanaf hing. Ook hier weer fraaie sax van ‘mijnheer Pierlé’, Koen Gisen. En wat een song, zeg! Wow.
Dreigend, donker en hemels tegelijkertijd, badend in een enorme vibe, met poignante percussie en fraaie sax-tonen, geweldige keys en natuurlijk Pierlés verrukkelijke vocalen, kreeg het publiek Band Aid cadeau, nog zo’n pareltje uit Ultimate Survial, dat ook als single werd vooruit gestuurd.
Pierlé liet de compositie zachtjes uitdoven met een laatste toetsaanslag en bond het gesprek met publiek aan. “Nu komt er een liedje over epigenetica. Iedereen heeft beschadigde familielijnen. Ook jij, ook wij. Niets om beschaamd over te zijn. En zo wordt alles opgelost!”, duidde Pierlé. Meteen erna werden we in het bedwelmende ritme en in de grooves van een fantastisch Epigenetics gedwongen. Dansen dan? Jawel, er werd hier en daar bewogen, toch door die mensen die niet rustig op een stoeltje zaten. Alweer een parel uit de laatste plaat met ook hier weer die sax van Gisen in een glansrol.
“Ik zit vandaag een beetje verstopt achter mijn piano”, grapte Pierlé vanachter haar piano en keyboard-eilandje. “Neem allemaal jullie telefoon en maak filmpjes. Zet die op Instagram, zo worden wij een bekende groep” aldus Pierlé olijk. En nog: “maak filmpjes van jezelf, zo maak je jezelf wààr”. De goede verstaander had dan wellicht al door dat het de inleiding tot Make Believe was. In deze compositie, nog een selectie uit Ultimate Survival, wordt een loopje met de macht van de sociale media genomen.
Wat een compositie, wat een fraaie gelaagdheid! Met door merg en been gaande zanglijnen van Pierlé, mooie samenzang van de heren, Pierlé die zittend en rechtstaand als furieus keyboards en piano beroerde.
Een weinig later holde Pierlé lenig als een kat, naar de microfoon-standaard en over en weer op het podium, om dan even te verdwijnen. Gisen, Van De Velde en Lasure speelden lustig verder, en plots verscheen Pierlé terug ten tonele in een knalrode jurk. En het gezelschap bracht ons een verkwikkend en hyperkinetisch, uitermate dansbaar Slippery Fish (uit Wiga Waga, 2021) Pierlé manisch over het podium bewegend, zich dan sensueel neervleiend, en al liggend verder zingend. Mama mia!
Ook een bijzonder mooi Slow Down (Wiga Wiga, 2011) was ons deel, waarna de band ons vergastte op het absolute pièce de résistance, een fenomenale vertolking van The Lid, de compositie met die fameuze doos van Pandora in de hoofdrol, die het publiek machtig en beklemmend in een wurggreep hield, met mooi zuinige keys, prompte pianopartijen, nerveuze percussie, Pierlé – uiteraard machtig zingend, Van De Velde meeneuriende. Wat was dit angstaanjagend goed zeg. Schandalig goed!
En zo blééf het An Pierlé Quartet ons maar omver blazen met muzikale pracht en kracht. Ondertussen bleek de band nog maar vijf minuutjes te hebben. Maar Pierlé stelde eerst de band nog voor, deed die uitspraak over dat normaal langer spelen én leuk, nu alleen maar leuk. En tegengesproken door het publiek werd het ensemble snel overtuigd er dan toch nog twee te doen. “Oké, maar als we van het podium worden gesmeten, weten jullie hoe het komt he!”.
De laatste twee traktaten van het An Pierlé Quartet zijn we van de weeromstuit en in volle adoratie voor zoveel moois, vergeten te noteren. Maar, lieve lezer, geloof ons, ook die slotakkoorden van de fantastische set klonken lichtjes fenomenaal.
Een magische finale van een magische show.
Wij hebben nog slechts één advies te geef: als je erover nadenkt om het An Pierlé Quartet te gaan beleven. Stop met denken: bestel dat ticket, ga kijken en laat je gewillig onderdompelen in een overdaad aan schoonheid. Het album Ultimate Survival, is uit op W.E.R.F. en te vinden op de gekende streamingdiensten.
AN PIERLE QUARTET: facebook – instagram
