AH CAMA-SOTZ Antwerpen, Fetish Café (2/11/2018)
Al 25 jaar is Antwerpenaar Herman Klapholz-Verhuyck vanuit een donker macabere passie, met grote interesse voor geschiedenis en mythologie, bezig met muziek. Met Ah Cama-Sotz bewandelde hij de weg van rituele muziek, industrial en vooral dark ambient. Zijn album I Believe is het laatste dat hij uitbracht en is nu ook in knappe limited edition box verkrijgbaar: een dubbelcd waarop je zowel I Believe als Allerheiligenvloed – Het Verdronken Land Van Saeftinghe op terugvindt.
Kennismaken met deze man maakte indruk: dat hij intrigerend en charmant is, dat zijn muziek moeilijk te labelen is en dat we geen idee hebben waar je deze best beluistert… Als we in België over Ah Cama-Sotz spreken, zijn er slechts een paar enkelingen die weten waarover we het hebben. Vooral in Duitsland en Amerika heeft hij heel wat fans en zag je hem de laatste jaren verschijnen op affiches van Mashinenfest in Oberhausen, samen met Hocico in Athene, het Schlagstromfestival in Berlijn…
Een dansvloer vullen met de muziek die we deze avond te horen kregen, zal wellicht niet gebeuren (dat doet hij ongetwijfeld wél met andere nummers van Ah Cama-Sotz én met zijn technoproject Gatto Nero), maar de begeesterende klanken en ritmes, de duistere sound die je overspoelt zullen je ongetwijfeld in verschillende settings in de juiste mood brengen: tracks die beelden oproepen !
En voor die verbeelding zorgde het Fetish Café vanavond: we konden geen betere plek wensen om deze illustere klanken, overvol van emotionele dieptes die oplopen tot auditieve hoogtepunten, over ons te laten spoelen. Een prachtlocatie voor al wie er open voor staat. De deuren van de kelder sloten om 21.30 uur en de aanwezigen werden er anderhalf uur verwend met een zinnenprikkelende performance. Nee, geen geprojecteerde visuals vanavond, wel een man en een vrouw in het midden van de kelder en Herman Klapholz-Verhuyck die aan de kop van de kelder troonde en er zijn werk bracht.
Wat er volgde kunnen we hier niet gedetailleerd neerpennen, want als we jullie vertellen over kettingen, zweepslagen, kaarsvet en klemmen, leidt dit ons te ver af van het muzikale. Maar wat de man en zijn onderdanige dame brachten, sloot perfect aan bij wat Ah Cama-Sotz is: intiem, donker, gewaagd passioneel, ruwzacht en fluweelhard. Als zweepslagen op een naakte rug, gloeiend hete druppels kaarsvet op haar torso, het zwaard dat het gestolde er af schraapt, zijn knedende hand die beeldende poëzie schrijft op haar lichaam. De klappen van de zweep overstegen ongetwijfeld haar hartslag – net als de onze trouwens – maar volgden genadeloos het ritme van Ah Cama-Sotz, waarna de twee zich teder tegen mekaar aan vleiden en ons achterlieten, nieuwsgierig naar de laatste woorden die hij daar, in die kelder, in haar oor fluisterde.
