Tekst: Geert Verbist
Foto’s: Dirk Wouters
We zagen Gabriel Rios enkele maanden geleden in Heist Op Den Berg in café De Living in dezelfde bezetting met Ruben Samana op allerlei en Gabriel aan de akoestische gitaar. Hij toert compleet unplugged, zonder dat er ooit een plugged versie is geweest, om zijn nieuwste album Flore voor te stellen. Een back to the roots album dat hij samenstelde in volle coronatijd aan het sterfbed van zijn vader, eveneens muzikant en zijn trouwste fan.
Het album is gestript van alle franjes en zo ook het concert zonder die batterij effectpedalen, zonder visuals en zonder band. Blijft over: hij, Ruben en de songs. En zo komt het natuurlijke talent dat Rios is, moeiteloos bovendrijven. Weinig performers begeesteren zo het publiek en vullen het aandachtsspectrum met enkel gitaar, schouderschokken en zang.
Eerste hoogtepunt was een versie van Ray Baretto‘s El Diablo. Baretto, ook van Puerto Ricaanse afkomst, was de gangmaker van de New Yorkse latin school in de 60’s. Rios maakt er een hijgende cover van, begeleid door een zoals Buena Vista Social Club klinkende piano.
Hij maakt geen geheimen van zijn bronnen en invloeden, nee hij zwemt erin rond en is duidelijk in zijn sas. Het voelt aan als iets gedurfd, iets wat hij jarenlang heeft uitgesteld tot hij wist dat zijn vader doodziek was. Toen pas begon hij aan dit project. Hij wilde hem duidelijk niet teleurstellen en dat doet hij dan ook geenszins. Het concert is een lofzang aan zijn Zuid-Amerikaanse afkomst, op het kruispunt van Cuba, Puerto Rico en New York, El Bajo in Herenthout. Het publiek smult en gaat er vlot in mee, zelfs zonder één hit, het eerste uur wordt zijn Spaanstalige album volledig gespeeld.
Dan volgt de Engelstalige bis, zoals hij het zelf zegt, die begint met een magistrale bluesversie van Broad Daylight en gevolgd door Gold, alweer een meesterwerk.
Hier is een toptalent aan het werk. Noem Rios geen entertainer, hij is een rasartiest die alle complexiteit achterwege laat en het publiek zijn ware aard voorschotelt. Beter wordt het niet en dat mede dankzij zijn sidekick Ruben Samana.
Vijf sterren, claro!
ADJA
