In Vlaanderen hebben we er – om de domste redenen – geen weet van, maar ook bij onze Waalse vrienden wordt er flink wat muziek gemaakt. Al jaren bruist de Luikse scène dat het geen naam heeft. Het meest succesvolle exportproduct uit zone 4000 is momenteel Eosine, met dank aan de Vlaamse steun waardoor bewezen wordt dat taalgrenzen knooppunten zijn voor zuurpruimen. Maar genoeg gepalaverd, al jaren zet Popkatari zich in om de underground in de kijker te zetten, 15 jaar precies. Een gelegenheid om een feestje te bouwen in de hun vertrouwde Reflektor.
Nobele onbekenden? Neen, KØCAZE sierde al onze pagina’s toen we het over hun single Aboyer En Silence hadden. De band bestaat uit Elsa Verhoeven en Olivier Jacqmin. Doomgaze die flirt met neoklassiek. Samenwerken met Ben Chisholm (Chelsea Wolfe, Blood Moon) betekent dan ook dat je muziek krijgt die soms introvert fluistert en dan weer losbarst.
Ook Creve Coeur sierde reeds onze pagina’s. Parijzenaars die het op Atypeek doen. Een teken aan de wand dat het luid zou zijn, maar ook de t-shirts met logo’s van SWANS en DITZ lieten vermoeden dat er aan decibels geen gebrek zou zijn. Waar de teksten precies over gingen? Geen flauw idee, maar het klonk in ieder geval gebald. Noiserock, zoals dat heet. Heb je dit al eerder gehoord? Zeker weten, check gewoon de backcatalogus van Touch & Go. Erg? Absoluut niet.
De hoofdreden waarom we in Luik waren? Laten we daar niet flauw over doen. Het antwoord heet Nele Janssen, Jacky Willems en Jonathan Frederix. Voor wie nog niet mee is met het verhaal: Peuk dus. Dat de band een internationaal geluid heeft dat universeel aanslaat, werd al meermaals bewezen. In Nederland weet de undergroundpers na enkele geslaagde passages reeds lang tot welke muzikale magie het Limburgse noiserocktrio in staat is. Niets houdt het drietal dan ook tegen om dat ook in het Franse landsgedeelte te doen. Lolbroek en uitmuntend bassist Jacky weet zich uitstekend te redden in het Frans, dus dat kan al geen probleem zijn. De muziek doet wel de rest. Zeker als die zo krachtig wordt gebracht als in de Reflektor. Het is niet de eerste keer dat we de band zagen, we kunnen zelfs bijna een Atoma-schriftje vullen met de vele keren dat we ze zagen. Maar toch, dit was één van de krachtigste optredens van het drietal. Alles zat goed: prachtige sfeer, uitmuntend geluid, een perfect gekozen set en de songs. Maar dat laatste wist je al lang…
In tijden dat optredens wel eens een ingestudeerd kunstje durven te zijn, opteert Peuk steeds voor een andere aanpak. Dat was ook zo in Luik. Uiteraard bestond ook nu de setlist uit een goed overwogen potpourri uit de eerste twee lp’s en de 10”inch. Maar qua samenstelling compleet verschillend van wat we een paar maanden geleden zagen in de Trix. Peuk durft, gaat buiten de lijntjes en is gemeende rock-‘n-roll. Melodieus, maar wel als een pletwals.
De band zette de toon met Drunk ‘n Caravan. Prima keuze als opener en na de eerste seconden had je door dat alles goed zat. De band had er zin in – hebben ze altijd – maar door de ideale geluidsomstandigheden klonk Nele wat haar tot die gedroomde frontvrouw van een noiserockband maakt: soms vertederend lief, maar vooral alle demonen uitschreeuwend en wie haar kent, weet dat ze dit als geen ander kan.
Jonathan die met Jacky eveneens in HEISA zit, heeft ondertussen zijn eigen draai gevonden achter de drums. In de voetsporen treden van de vorige mepper David Schroyen was geen gemakkelijke opgave, maar of het nu in de rechttoe rechtaan Greasy Eye of het licht psychedelische Enabler is, levert Jonathan het drumgeluid dat je in iedere band wilt.
De vele Peuk t-shirts die je zag – en dat in Luik! – logen er niet om. Peuk had niet de minste moeite om het publiek met zich mee te krijgen. Hoogtepunten waren er niet, simpelweg omdat er geen laagtepunten waren. Twaalf nummers die de puntjes op de i zetten, in Luik dan nog!
Daarna volgde nog Cere, omschreven als noise-punk en voortdurend balancerend op de grens van hardcore en 90’s grunge, met black metal- en postpunkelementen. Naar eigen zeggen de band met de beste drummer van dit land. Daar zeggen we niks over. Wel dat je maar best de affiche van de Reflektor in het oog houdt! Vanwege Luminous Dash alvast nog een gelukkige verjaardag, Popkatari!
Popkatari
KØCAZE Facebook – Instagram
CREVE COEUR Facebook – Instagram
PEUK Facebook – Instagram
