Met Public Psyche en Peuk had Scratch ’n Snuff een speciaal programma klaar in de Charlatan. Peuk is dé belofte in de stevige rock-grungesector en Public Psyche is één van dé postpunkgroepen van het moment. Twee muziekstijlen die ogenschijnlijk niks met mekaar hebben. Toch waren er heel wat mensen op de been om de bands live aan het werk te zien. Al om 20u stond de Charlatan aardig vol voor Peuk die de opwarming zouden doen.
Tenzij u vorige week zelf in een grot zat, kan het u niet zijn ontgaan dat het vrijdag ook de dag was waarop Peuk zijn debuut uitbracht. De muziekpers is unaniem: dit is wellicht hét debuut van het jaar. Die plaat zal de volgende maanden nog veel potten breken, want dit is zo rauw en verbluffend dat zelfs een internationale doorbraak niet lang op zich zal laten wachten.
Peuk-zangeres Nele stond net voor het optreden nog wat te keuvelen in de zaal. Om 20.45 liep ze naar het podium, nam haar gitaar ter hand en daar waren we getuige van een metamorfose. Naast het podium is Nele onopvallend, klein en tenger, op het podium laat ze haar alter ego los: een kruising van Kim Gordon en Courtney Love. Ze springt in het rond terwijl ze de ene rif na de andere uit haar gitaar perst, als ze zingt lijkt het alsof er een demon in haar verstopt zit. De groen/rode belichting maakten de extra dreigende aanblik compleet.
Nele (gitaar en zang), Jacques (op bas) en Dave (drums) zijn duidelijk goed op mekaar ingespeeld. Een simpele blik is voldoende om te weten wat ze gaan doen. Een hoogtepunt? Manipulated Rats kwam voor ons in de buurt: de genotskreetjes van Nele, de zinderende drums en de Ramones-achtige “1234” vonden we goddelijk of duivels zo u wil.
De playlist van vanavond was simpelweg een kopie van de plaat. De volgorde van de nummers is wel duidelijk nog geen routine want vroeger dan bedoeld zette Jacques zich aan de outro met zijn effectpedalen. Die outro kregen we dus twee keer te horen, maar ons hoor je niet klagen. De komende maanden zullen we kunnen zien of dit soort slordigheidjes kan weggewerkt worden.
Na de Peuk-stormram was het de beurt aan Public Psyche om het opgewarmde publiek verder te bespelen. Het optreden startte evenwel pas na een lange pauze. Er was precies een wisseling van de wacht want er waren andere gezichten te zien. In afwachting werd de rookmachine in gang gezet. Ingepakt in dikke vesten bestegen ze het podium. Ze zagen eruit alsof ze naar een expeditie naar de noordpool gingen. Maar het paste wel bij de sfeer, want samen met de rook, het witte en rode licht was de sfeer van de Charlatan er een van een cold-wave party.
Starten deden ze met Ruminate, een nieuw nummer. Zanger Dave zat direct in zijn eigen wereldje en wij ook. Verblind door de witte rook en de bedwelmende muziek, verloren we besef van tijd en ruimte. Met de ogen dicht lieten we ons gewillig meevoeren door de kabbelende beats, de opzwepende drums en die bedwelmende stem. Tijdens Bleached sprong Dave van het podium en danste hij als een sjamaan doorheen het publiek. Even was er wat opwinding toen bleek dat de microfoon uit zijn hand was gegleden en op de grond terecht kwam.
Uiteindelijk kregen we een achttal nummers te horen waaronder ook een paar uit het Rape Blossoms-repertorium. Maar eerlijk is eerlijk, we halen die nummers allemaal door mekaar. Niet dat het allemaal hetzelfde klinkt maar het concept ‘song’ is bij Public Psyche ondergeschikt aan de ervaring. Als je je volledig overgeeft aan de muziek lijkt het alsof ze één lang nummer spelen, een nummer dat nooit hoeft te eindigen.
Peuk is de volgende maanden onder andere te zien in
23 februari in de haven in Aarschot
Foto: (c) Karim Hamid
